Δεν ήταν ψευδαίσθηση ή αντικατοπτρισμός. Το εθνόσημο με τον αητό που δεσπόζει στην πρόσοψη της αμερικανικής πρεσβείας είχε καλυφτεί από ένα μαύρο πανό με το γνωστό σύνθημα.
ΓIA ΛΙΓΑ ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ αναρωτήθηκα μήπως έχω παραισθήσεις καθώς περνούσα μπροστά από την αμερικανική πρεσβεία την περασμένη Πέμπτη. Κάτι η ζέστη, κάτι όλη αυτή η μονότονη παραφιλολογία της πανδημίας σύμφωνα με την οποία θα αντικρύζαμε έναν πολύ διαφορετικό κόσμο βγαίνοντας από την απομόνωση, με έκανε προς στιγμή να μην πιστεύω στα μάτια μου. Κι όμως, δεν ήταν ψευδαίσθηση ή αντικατοπτρισμός. Το εθνόσημο με τον αητό που δεσπόζει στην πρόσοψη της πρεσβείας είχε καλυφτεί από ένα μαύρο πανό με το σύνθημα “Black Lives Matter”.
Μετά την έκπληξη, ακολούθησε ως αντανακλαστική αντίδραση ένα ηπίως σαρκαστικό υπομειδίαμα που νομίζω δύσκολα θα το απέφευγε ακόμα και κάποιος που έχει χαρακτηριστεί στο παρελθόν «παπαγαλάκι του αμερικανισμού», όπως ο γράφων. Δεν τελούσε υπό κατάληψη η πρεσβεία (όσο ενδιαφέρον κι αν παρουσιάζει ένα τέτοιο φανταστικό ενδεχόμενο) ούτε είχε ξαφνικά κυριευθεί από ακτιβιστικό οίστρο ο Αμερικανός πρεσβευτής στην Αθήνα. Επρόκειτο απλώς για την εκπλήρωση σχετικής οδηγίας του Στέιτ Ντιπάρτμεντ προς τις διπλωματικές αντιπροσωπείες των ΗΠΑ ανά την υφήλιο, με αφορμή την συμπλήρωση ενός χρόνου από την δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ.
Όσο κι αν μοιάζει υποκριτική και προϊόν γεωπολιτικού branding η συγκεκριμένη χειρονομία, κάπου μέσα σου θέλεις να το δεχτείς και ως επιφανειακό έστω δείγμα ενός νέου προοδευτικού δόγματος που φιλοδοξεί να εκπροσωπήσει η νέα αμερικανική κυβέρνηση.
Το σκεπτικό πίσω από αυτή την χειρονομία με τον έντονο συμβολισμό που για ένα διήμερο έκανε τα βλέμματα πολλών περαστικών στην Βασ. Σοφίας να αναποδογυρίζουν, δημοσιοποιήθηκε από την ίδια την πρεσβεία στον λογαριασμό της στο Twitter: «Αναρτούμε αυτό το πανό προς τιμήν του Τζορτζ Φλόιντ, δολοφονημένου πριν από ακριβώς ένα χρόνο, σε ένδειξη αλληλεγγύης στους ανθρώπους ανά τον πλανήτη που αναζητούν έναν κόσμο χωρίς ρατσιστικές διακρίσεις και ένα μέλλον ίσων ευκαιριών για όλους». Αμήν, αλλά αυτό το μέλλον εξακολουθεί να μοιάζει χλωμό και απόμακρο, ειδικά αν συμπεριλάβουμε το γεγονός ότι τα κρούσματα αστυνομικής αυθαιρεσίας (στις ΗΠΑ εν προκειμένω, αλλά προφανώς και αλλού) ουδόλως έχουν υποχωρήσει έναν χρόνο μετά την δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ και των πύρινων διαδηλώσεων που την ακολούθησαν.
Όσο όμως κι αν μοιάζει υποκριτική και προϊόν γεωπολιτικού branding η συγκεκριμένη χειρονομία, κάπου μέσα σου θέλεις να το δεχτείς και ως επιφανειακό έστω δείγμα ενός νέου προοδευτικού δόγματος που φιλοδοξεί να εκπροσωπήσει η νέα αμερικανική κυβέρνηση, ότι τέλος πάντων είναι κάτι το να βλέπεις να μοστράρει ένα «ριζοσπαστικό» σλόγκαν στην πρόσοψη του κτιρίου που εκπροσωπεί μια υπερδύναμη (την υπερδύναμη, στρατιωτικά και πολιτισμικά) με τόσο αμαρτωλό παρελθόν, ακόμα και πολύ πρόσφατα.
Ασχέτως αν πρόκειται για άλλο ένα σύνθημα το οποίο απονευρώθηκε και εργαλειοποιήθηκε ως "τάση" από το mainstream σύστημα. Ήταν λίγο αστείο να βλέπεις την Τετάρτη το βράδι λίγο πριν την έναρξη του τελικού του Europa League, τους παίκτες του «Γολιάθ» (της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δηλαδή) να γονατίζουν με το ένα πόδι στη σέντρα (κίνηση συνυφασμένη με το “Black Lives Matter” που έχει γίνει καθεστώς στην αγγλική Premier League των πολυεθνικών, των ολιγαρχών και των εμίρηδων) ενώ οι αντίπαλοί τους, οι παίκτες της Βιγιαρεάλ των 60.000 κατοίκων, στέκονταν όρθιοι και αμήχανοι περιμένοντας το σφύριγμα της έναρξης.
Περνώντας ξανά μπροστά από την πρεσβεία το Σάββατο το απόγευμα (απλά μένω κοντά, δεν την γυροφέρνω από διαστροφή ή αναζητώντας πολιτικό άσυλο), το πανό είχε κατέβει. Σα να μην υπήρξε ποτέ. Και δεν πρόλαβα να τραβήξω ούτε μια σέλφι με εκείνο το φόντο που προς στιγμή μου είχε φανεί τόσο αναπάντεχο, έτσι για αναμνηστικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου