Ξέφρενοι ρυθμοί αύξησης στα μπόνους των στελεχών που στο κραχ του 2008 οι μεγαλοτραπεζίτες της Wall Street σώθηκαν από τη χρεοκοπία χάρη σε ένα «σοσιαλιστικής» έμπνευσης σωσίβιο, ύψους εκατοντάδων δισ. δολαρίων, που πρόσφερε η κυβέρνηση του Τζορτζ Μπους junior. Την ίδια χρονική περίοδο εκατομμύρια Αμερικανοί δανειολήπτες στεγαστικών δανείων έχασαν τα σπίτια τους και εκατομμύρια εργαζόμενοι αφέθηκαν... στις «δυνάμεις εξισορρόπησης της αγοράς».
Τα 27,5 δισεκατομμύρια δολάρια άγγιξε πέρυσι η αξία των μπόνους που απήλαυσαν πέρυσι τα golden boys της Wall Street, ένα ποσόν που είναι τρεις και πλέον φορές μεγαλύτερο από τις ετήσιες αποδοχές όλων των εργαζόμενων πλήρους απασχόλησης στις ΗΠΑ, οι οποίοι αμείβονται με κατώτατο μισθό.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της αρμόδιας ελεγκτικής αρχής της Πολιτείας της Νέας Υόρκης (New York State Comptroller), οι 181.300 τραπεζίτες, χρηματιστές, traders και λοιποί εργαζόμενοι των χρηματοπιστωτικών κολοσσών που δραστηριοποιούνται στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης εισέπραξαν κατά μέσον όρο πέρυσι 2018 μπόνους 153.700 δολαρίων έκαστος.
Το ποσόν αυτό είναι... 1.000% μεγαλύτερο από το αντίστοιχο μπόνους που έβαζαν στην τσέπη τους τα «χρυσά παιδιά» της Wall Street το 1985 (13.970 δολάρια) και αναδεικνύει τον εκρηκτικό -και ακραία άνισο- ρυθμό με τον οποίο αυξήθηκαν τα εισοδήματα στον χρηματοπιστωτικό τομέα τις τελευταίες 4 δεκαετίες.
Αν οι κατώτατοι μισθοί των υπολοίπων Αμερικανών είχαν αυξηθεί με τον ρυθμό που αυξήθηκαν τα μπόνους των τραπεζιτών, τότε το κατώτατο ομοσπονδιακό ωρομίσθιο στις ΗΠΑ θα έπρεπε να είναι σήμερα 33,51 δολάρια (αντί των 7,25 δολαρίων), τα κατώτατα ημερομίσθια πάνω από τα 250 δολάρια και ο κατώτατος μισθός να ξεπερνά τα 5.000 δολάρια τον μήνα. Αντ’ αυτού οι μισθωτοί εισέπραξαν... στασιμότητα (βλέπε γράφημα).
Τα μεγάλα «αφεντικά»
Ας σημειωθεί ότι τα παχυλά μπόνους είναι επιπλέον όσων τα «χρυσά παιδιά» εισπράττουν από μισθούς και λοιπές μορφές αμοιβών.
Οι πλέον καλοπληρωμένοι ήταν ως συνήθως τα μεγάλα «αφεντικά». Δηλαδή οι διευθύνοντες σύμβουλοι των πέντε μεγαλύτερων επενδυτικών τραπεζών των ΗΠΑ (JPMorgan Chase, Goldman Sachs, Bank of America Merrill Lynch, Morgan Stanley, Citigroup). Δεν είναι τυχαίο ότι και οι πέντε είναι άνδρες και λευκοί -όπως άλλωστε και η πλειονότητα των στελεχών των επενδυτικών τραπεζών.
Εκαστος εκ των «πέντε μεγάλων» εισέπραξε πέρυσι κατά μέσον όρο -από μπόνους, μισθούς, options και άλλες μορφές αμοιβής- 24,7 εκατ. δολάρια.
Τα περισσότερα -31 εκατ. δολάρια- έβαλε στις τσέπες του ο διευθύνων σύμβουλος της JPMorgan Τζέιμι Ντάιμον, ο οποίος πριν από λίγες ημέρες, στην ετήσια επιστολή του προς τους μετόχους της τράπεζας, τα έβαλε με τον... σοσιαλισμό προειδοποιώντας ότι πιθανή εμφάνισή του στις ΗΠΑ θα έφερνε την καταστροφή στη χώρα προκαλώντας οικονομική στασιμότητα, διαφθορά και άλλες συμφορές.
Ο Ντάιμον -που βρίσκεται στο τιμόνι της JPMorgan από το 2005 και σήμερα έχει ατομική περιουσία μεγαλύτερη του 1,3 δισ. δολαρίων- είναι λογικό να ξορκίζει τον σοσιαλισμό. Κανονικά όμως θα έπρεπε να εισπράττει τα πλουσιοπάροχα μπόνους που τον κάνουν διαρκώς όλο και πιο πλούσιο και να κάνει την πάπια. Για το μόνο που δεν θα έπρεπε να μιλάει είναι ο σοσιαλισμός.
Το φθινόπωρο του 2008, ο ίδιος και η τράπεζά του σώθηκαν από τη χρεοκοπία και πιθανές ποινικές διώξεις χάρη σε ένα «σοσιαλιστικής» έμπνευσης σωσίβιο ύψους 28 δισ. δολαρίων, που προσέφερε η κυβέρνηση του Τζορτζ Μπους junior.
Ο ελληνικής καταγωγής τραπεζίτης ήταν τότε επικεφαλής της JPMorgan, όπως ήταν και νωρίτερα όταν η τράπεζά του μαζί με τους υπόλοιπους κολοσσούς της Wall Street, προκειμένου να κερδοσκοπήσουν, πλημμύριζαν το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα με τοξικά παράγωγα χρέους οδηγώντας στο κραχ του 2008.
Αντί να αφεθούν στα χέρια των αγορών -όπως πρεσβεύει ο καπιταλισμός- και να ξεβραστούν από το σύστημα βάζοντας λουκέτο, ο Ντάιμον, η JPMorgan και οι υπόλοιπες μεγάλες επενδυτικές τράπεζες σώθηκαν από τις κυβερνήσεις με τα λεφτά των φορολογουμένων.
Αργότερα ο Ντάιμον διευθέτησε τις κατηγορίες για το «φούσκωμα» της ποιότητας των διασφαλισμένων σε στεγαστικά δάνεια υψηλού ρίσκου (subprime) τοξικών ομολόγων που πουλούσε η JPMorgan και εξαπάτησης των επενδυτών, συμφωνώντας στην καταβολή προστίμου 13 δισ. δολαρίων.
Το πρόστιμο αυτό ήταν βέβαια ψίχουλα για τη μεγαλύτερη τράπεζα της Wall Street που μόνο πέρυσι κατέγραψε κέρδη 35 δισ. δολαρίων. Η JPMorgan κατάφερε μάλιστα να μη φορολογηθεί για τα 11 από τα 13 δισ. δολάρια του προστίμου, που εξαιρέθηκαν από τη φορολογητέα της βάση.
«Αν αυτό δεν είναι σοσιαλισμός, τότε τι είναι;» αναρωτιέται σε πρόσφατο άρθρο του ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ και πρώην υπουργός Εργασίας των ΗΠΑ Ρόμπερτ Ράιχ, θυμίζοντας ότι στην «απέναντι όχθη» την ίδια χρονική περίοδο εκατομμύρια Aμερικανοί δανειολήπτες στεγαστικών δανείων έχασαν τα σπίτια τους και εκατομμύρια εργαζόμενοι έχασαν τη δουλειά τους χωρίς να σωθούν από το κράτος... Αφέθηκαν στη μοίρα τους ή -πιο καλά- στις «δυνάμεις εξισορρόπησης της αγοράς». Γι’ αυτούς υπάρχει μόνο ο καπιταλισμός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου