ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΔΕΛΦΙΚΟΥ ΤΟΠΙΟΥ. ΒΟΥΛΙΑΖΕΙ ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΡΑ Η ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ ΑΛΛΑ ΚΑΜΙΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΑΚΟΜΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ.

Επειδή το Πάσχα φέτος ήταν αργά, η τουριστική σεζόν άνοιξε  νωρίτερα για όλη την κατοικημένη παραλιακή  Ηπειρωτική Ελλάδα από Έβρο μέχρι Ηγουμενίτσα , όλη την Πελοπόννησο  και βεβαίως τα νησιά, πλην  της περιοχής από Ναύπακτο μέχρι Αλεποχώρι. Αιχμή του δόρατος κάθε τουριστικής προοπτικής  της περιοχής αυτής  είναι  οι παγκοσμίως γνωστοί  Δελφοί , με τον αρχαιολογικό  χώρο , το Μουσείο,  τον σημερινό οικισμό των Δελφών στο ένα άκρο και ένα παραλιακό μοναδικό μέτωπο στο άλλο ,  με ένα επίσης μοναδικό ελαιώνα ανάμεσά τους  , σε ένα σύνολο πολυπαινεμένο. 

Ένα σύνολο  που μαζί με την θάλασσα , τα νησιά του κόλπου και τη γύρω περιοχή την λένε Δελφικό Τοπίο και από το 1981 το Εθνικό Συμβούλιο Χωροταξίας το έχει χαρακτηρίσει διεθνώς μοναδικό και ανεπανάληπτο.

Παραλιακό μέτωπο  πολύτιμο αλλά παραμελημένο έως κακοποιημένο , ικανό όμως  ανά πάσα στιγμή να  αναδειχθεί εάν οι «αρμόδιοι» σταματήσουν να το κακοποιούν και  κάνουν τα αυτονόητα που κάνουν οι  «αρμόδιοι» κάθε άλλης παραλιακής περιοχής της Ελλάδας.   

Ένας τόπος με ένα καταγεγραμμένο πλήθος και ποικιλία στοιχείων διεθνούς τουριστικού ενδιαφέροντος, επιπέδου ίδιου ή και καλύτερου αυτών που ανά δύο ή τρία το πολύ έχουν αποτελέσει  τον λόγο  της τουριστικής ανάπτυξης στις άλλες περιοχές τις Ελλάδας. 
Περιοχές  που δεν έχουν  ούτε κατά διάνοια κάτι σε «Δελφούς» στο τουριστικό «μενού» και από θάλασσα έχουν ή θολή ή και  άγρια ή παγωμένη, την εποχή που η θάλασσα των Δελφών μοιάζει με παραμυθένια λίμνη με κρυστάλλινα νερά.  

Εκεί που ήδη εσοδεύουν για την τουριστική σεζόν 2019 ενώ στους Δελφούς για μία ακόμα φορά τίποτα. Εάν δεν υπήρχε ο αρχαιολογικός χώρος για να μένουν έστω μία  νύχτα όσοι δεν προλαβαίνουν να φύγουν αυθημερόν, παρά τα τόσα άλλα στοιχεία που διαθέτει η περιοχή, δεν θα υπήρχε κυριολεκτικά τίποτα. 

Το Σαββατοκύριακο που πέρασε, μέσα Μαΐου, μπαίνοντας στην καρδιά της σεζόν στην «άλλη» Ελλάδα,  ήταν το πρώτο που φάνηκαν    ξένοι να παραμένουν στην περιοχή  στο τόσο «ακραίο»  σημείο ώστε να φανούν ακόμη και στην παραλία των Δελφών να κάνουν βόλτα ή μπάνιο

Μπορεί να έφυγαν την ίδια μέρα αλλά αυτοί έκαναν μια στάση στην παραλία των Δελφών. Αυτοί είδαν ότι οι Δελφοί έχουν θάλασσα, αυτή που επίμονα επί δεκαετίες κρύβουν τα τουριστικά φυλλάδια των τοπικών ΟΤΑ μιλώντας  σε επίπεδο ψύχωσης   μόνο   για ορεινή Φωκίδα και ορεινό όγκο   ενώ καμία περιοχή της Ελλάδας δεν έχει αναπτυχθεί τουριστικά  χωρίς να έχει βάλει μπροστά μπροστά το όποιο παραθαλάσσιο μέτωπο διαθέτει. 

Είδαν λοιπόν αυτή την θάλασσα την κρυστάλλινη, έπεσαν μέσα και έκαναν μπάνιο σαν μικρά παιδιά και λιάζονταν σε μία μπουνάτσα από αυτές που μόνο η παραλία των Δελφών την έχει 300 μέρες το χρόνο ενώ οι πιο διάσημες τουριστικές περιοχές της Ελλάδας έχουν 30 μέρες το χρόνο.  Έζησαν την κρίσιμη στιγμή που   θα  οδηγήσει  τον καθένα τους   να  «γράψει» αναμνήσεις που θα τον κάνουν να θελήσει του χρόνου να έρθει να μείνει για κάποιες μέρες στην περιοχή ή η περιγραφή της εμπειρίας τους  θα αποτελέσει ακόμα και άθελά του  πληροφορία για κάποιους άλλους που ρωτάνε και ακούνε για να βρουν που θα πάνε το καλοκαίρι διακοπές. Έγιναν δηλαδή  αναπόφευκτα και αυτοί όπως και όλοι μας στην θέση τους, μέρος του γνωστού    παιχνιδιού  πάνω στο οποίο βασίζεται η ανάπτυξη ή μη κάθε περιοχής που έχει την τύχη κάποια στιγμή κάποιοι ξένοι να περνάνε από εκεί. Περαστικοί, που ένας άξιος τόπος, εάν και οι άνθρωποί του είναι «άξιοι», τους καλεί να ξανάρθουν. 

Κάποιοι από αυτούς του περαστικούς, αν καταφέρουμε να ξανάρθουν και να μείνουν  κάποιες μέρες  στους Δελφούς και την παραλία τους, θα ξοδέψουν  λεφτά που καθιστούν «τίποτα»  ότι και να ξοδεύουν ως περαστικοί. Και θα ανεβοκατεβαίνουν όλη μέρα Δελφούς – παραλία όπως έκαναν για πολλά χρόνια στο παρελθόν,  αλλά θα ανακαλύψουν και την Άμφισσα που είναι έτοιμη πια, και  τον ορεινό όγκο, που παρά  εμμονή των «αρμοδίων» τόσα χρόνια, δεν γνωρίζουν πόσα πόδια ή τι χρώμα αυτιά έχουν αυτοί που τους λένε κάποιοι άλλοι «τουρίστες».

Τι είδαν  όμως οι επισκέπτες μας αυτό το πρώτο Σαββατοκύριακο και τι προβλέπεται για το φετινό καλοκαίρι, στα χρόνια  που όλη η παραλιακή Ελλάδα, πλην ημών, αναπτύσσεται χρόνο με το χρόνο με τρελούς ρυθμούς;

Από την Μαρίνα, μαζί με κάποια ιστιοπλοϊκά με ξένους τουρίστες που  διάλεξαν την μαρίνα των Δελφών για το Σαββατοκύριακο είδαν όλο το Σαββατοκύριακο αυτό:

Όσοι περπάτησαν το πεζόδρομο ψάχνοντας να μαγευτούν από κάτι σε «Απόλλωνα»  ή «Ζορμπά»,  να πουν χαλάλι τα λεφτά που έδωσαν για να τους φέρουν και στους Δελφούς  για μπάνιο , το κυρίαρχο στην θέα τους ήταν αυτό!

Όποιος δεν ξέρει τι είναι όλο «αυτό», σίγουρα δεν παρακολουθεί  τι συμβαίνει σε αυτό τον τόπο και  είναι εντελώς ακατάλληλος εάν όχι επικίνδυνος εάν ζητάει την ψήφο μας στις ερχόμενες εκλογές.  Είναι γνωστό σε όλους  και έχει δημοσιευτεί ήδη και σε προοπτική γιατί βρίσκεται αυτό το καράβι στο λιμάνι των Δελφών.

http://karteria1.blogspot.com/2019/04/h-kai-to-enercon_10.html

http://karteria1.blogspot.com/2019/03/blog-post_33.html

Έτσι είναι η θέα του Δελφικού Τοπίου προς της θάλασσα σήμερα,

και έτσι θα είναι σε λίγο εάν οι πολιτικοί των Δελφών, νυν και υποψήφιοι, δεν κάνουν το χρέος τους.

Ήδη από την Ιτέα είναι ορατές οι πρώτες ανεμογεννήτριες  της ENERCON, του αιολικού πάρκου που φτιάχνει μέσα στο παγκόσμιας σπουδαιότητας Δελφικό Τοπίο,  αλλά είναι οι «μακρινές» της υπόθεσης και ενοχλούν μεν αλλά  κανείς «ηγέτης» δεν βγαίνει μπροστά ακόμα.   Ψήφο όμως ζητάνε όλοι.

Το πιο τραγικό (ή κωμικό εάν κάποιος μπορεί να γελάει με τις γελοίες συμπεριφορές του ανθρώπινου είδους ακόμη και αν πρόκειται  να προκαλέσουν πόνο και φτώχια)  είναι το πόσο «τουριστικό»  προβλέπεται να είναι το καλοκαίρι του 2019  το παραλιακό μέτωπο των Δελφών και τη Άμφισσας;

Το Σαββατοκύριακο που πέρασε, έστω  «χάσαμε» και αντί να «φτιάξουμε» επισκέπτες με τις καλύτερες των εντυπώσεων να μας διαφημίσουν, «φτιάξαμε»  για μία ακόμη φορά το αντίθετο. Δυσφήμιση. Το υπόλοιπο καλοκαίρι;  

Απλή αριθμητική:

Το αιολικό πάρκο της Δεσφίνας προβλέπει  τριανταπέντε ανεμογεννήτριες από  τις μεγαλύτερες του κόσμου.

Το πρώτο καράβι πριν ένα μήνα που ήρθε έμεινε και κυριάρχησε στην παραλία των Δελφών περίπου δύο βδομάδες  και ξεφόρτωσε τρεις ανεμογεννήτριες  που κοσμούν πλέον το Δελφικό Τοπίο, αρχικά στο άκρο του.

Εάν δηλαδή έχουν να ξεφορτώσουν άλλες τριάντα, θέλουν 100 μέρες. Δηλαδή όλο το καλοκαίρι ή έστω δεκαπενταήμερο παρά δεκαπενταήμερο, η θέα του λιμανιού των Δελφών θα είναι βιομηχανική,  για την κατασκευή ενός βιομηχανικού τοπίου που δεν θα προσφέρει ούτε μια θέση εργασίας όταν ολοκληρωθεί και στην καλύτερη των περιπτώσεων, που ποτέ δεν συμβαίνει, ο Δήμος Δελφών θα εισπράττει λεφτά αντίστοιχα των 50 θέσεων εργασίας και τέλος, τίποτα άλλο. Τέλος κάθε ελπίδα. Ο τουρισμός για ένα ακόμα κρίσιμο καλοκαίρι στους Δελφούς θα βρίσκεται υπο διωγμό και η παρακαταθήκη θα είναι ένα μόνιμο βιομηχανικό τοπίο από εκείνα  που απαγορεύουν την ανάπτυξη τουρισμού  επίσης μόνιμα. 

Ας αφήσουμε   τις «χαζομάρες»  περί πολιτιστικής κληρονομιάς, περιβάλλον  και άυλες αξίες και ιδανικά  που δεν φαίνεται  να τρώγονται. Ας σταθούμε στα βασικά, τα ζωώδη ένστικτά μας,  αυτά που όλοι έχουμε.  Μαζί όμως με την ελάχιστη σοβαρότητα και αξιοπρέπεια  που χαρακτηρίζει αυτόν που ξέρει τουλάχιστον αριθμητική και   καταλαβαίνει τα βασικά.  Την ελάχιστη σοβαρότητα και αξιοπρέπεια  που χαρακτηρίζει  όποιον  θεωρεί τον εαυτό του υπεύθυνο για κάτι από όσα του συμβαίνουν στην ζωή του.

Οι υποψήφιοι στις Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές και τα κομματικά επιτελεία τους, κρυφά ή φανερά,  που τους ακολουθούν:

Από  ποια ανάπτυξη έχουν πει ότι θα ζήσει αυτός ο τόπος; Τι ακριβώς περιλαμβάνει το «Όραμά τους» για το οποίο μας ζητάνε την ψήφο μας;
Από πού θα ζήσει αυτός ο τόπος εάν δεν περιλαμβάνει σε σοβαρό επίπεδο τουρισμό ; Εάν όχι τουρισμό ποιες άλλες δραστηριότητες θα μπορέσουν να ζήσουν μια κοινωνία 25.000 κατοίκων που εγκαταλείπει όλο και ταχύτερα τον τόπο για να βρει δουλειά κάπου αλλού, αλλά   όχι εδώ;  Λένε κάτι συγκεκριμένο;Αν περιλαμβάνουν στο «όραμά τους» τον τουρισμό, τί κάνουν  σήμερα, χθές, μέρα με την μέρα που χάνεται  οριστικά αυτή η τελευταία  ελπίδα για επιβίωση;  

Άρθρο του Α.Γ