Οι πόλεμοι στην Ουκρανία και τη Γάζα μοιάζουν περισσότερο από όσο νομίζουμε, τουλάχιστον αν γνωρίζουμε την ιστορία τους. Αυτός της Ουκρανίας δεν ξεκίνησε με τη ρωσική στρατιωτική επιχείρηση, αλλά με τις σφαγές στο Ντονμπάς, ενώ αυτός της Γάζας δεν ξεκίνησε με την επιχείρηση «Κατακλυσμός του Αλ-Ακσά», αλλά 75 χρόνια νωρίτερα με τη Νάκμπα. Μακροπρόθεσμα, οι υπεύθυνοι και για τους δύο πολέμους διεκδικούν την ίδια ιδεολογία.
 |
| Η ισραηλινή αντιπροσωπεία του Μπέντζαμιν Νετανιάχου και η ουκρανική του Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Ανάμεσά τους αιωρείται η μνήμη της φασιστικής συμμαχίας του Βλαντιμίρ Ζέεβ Τζαμποτίνσκι και του Ντμίτρο Ντόντσοφ. |
Σε γενικές γραμμές, κάθε πόλεμος ορίζει ποιοι είμαστε «εμείς» και ποιοι είναι «αυτοί». «Εμείς» είμαστε το Καλό, ενώ «Αυτοί» είναι το Κακό.
Οι δυτικοί ηγέτες, ενώ δηλώνουν ότι ο ίδιος ο πόλεμος είναι κακός, ισχυρίζονται ότι είναι πλέον απαραίτητος σήμερα κατά των επιθέσεων της Ρωσίας και της Χαμάς. Σύμφωνα με αυτούς, η Ρωσία ή μάλλον ο πρόεδρος της Βλαντιμίρ Πούτιν ονειρεύεται να αρπάξει την περιουσία μας και να καταστρέψει το πολιτικό μας σύστημα. Μετά την εισβολή στην Ουκρανία, θα εισβάλει στη Μολδαβία και τη Βαλτική και στη συνέχεια θα συνεχίσει προς τα δυτικά. Η Χαμάς, όσον την αφορά, είναι μια αίρεση γεμάτη μίσος που ξεκινά με τον βιασμό και τον αποκεφαλισμό των Εβραίων λόγω αντισημιτισμού και θα συνεχίσει εισβάλλοντας στη Δύση στο όνομα της θρησκείας της.
Ας σημειωθεί ότι το Ισραήλ και οι Ηνωμένες Πολιτείες ιδρύθηκαν από τους στρατούς τους, την Χαγκανά και το Continental Army. Σήμερα, η συντριπτική πλειονότητα των πολιτικών τους ηγετών σταδιοδρόμησε στους στρατούς ή στις μυστικές υπηρεσίες. Αλλά δεν είναι οι μόνοι αφού ο Σι Τζινπίνγκ είναι στρατιωτικός και ο Βλαντιμίρ Πούτιν πρώην μέλος της σοβιετικής μυστικής υπηρεσίας (KGB).
Αναρωτιόμαστε τι τροφοδοτεί τις φαντασιώσεις της πολιτικής Δύσης και πώς οι τελευταίες εμποδίζουν να αντιληφθεί η πραγματικότητα. Η Ρωσία δεν εισέβαλε στην Ουκρανία περισσότερο από όσο η Γαλλία εισέβαλε στη Ρουάντα. Η Μόσχα και το Παρίσι σταμάτησαν τη σφαγή των Ουκρανών του Ντονμπάς και των Τούτσι της Ρουάντα. Και οι δύο οδηγήθηκαν από την «ευθύνη τους για προστασία» και εφάρμοσαν ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας. Οι Παλαιστίνιοι δεν βιάζουν ούτε αποκεφαλίζουν κανέναν για ευχαρίστηση, ακόμα και αν ορισμένοι από αυτούς ανήκουν σε μια μυστική αίρεση που το κάνει. Δεν πολεμούν εναντίον των Εβραίων από αντισημιτισμό, εκτός από το ιστορικό παρακλάδι της Χαμάς, αλλά ενάντια στο σύστημα του απαρτχάιντ του οποίου είναι θύματα.
Ίσως η συλλογική τύφλωση έχει για πρώτη λειτουργία να διαγράψει τα προηγούμενα εγκλήματά μας: οι «δημοκρατίες» των Ηνωμένων Πολιτειών και τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν αυτού που οργάνωσαν την ανατροπή του εκλεγμένου Ουκρανού προέδρου, Βίκτορ Γιανουκόβιτς, το 2014. Η Γερμανία και Η Γαλλία υπέγραψαν τις Συμφωνίες του Μινσκ για να εγγυηθεί η ειρήνη στους Ουκρανούς του Ντονμπάς (2015), αλλά ποτέ δεν είχαν την πρόθεση να τις εφαρμόσουν και, σύμφωνα με τις ομολογίες της Καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ και του Προέδρου Φρανσουά Ολάντ, τις χρησιμοποίησαν για να εξοπλίσουν την Ουκρανία εναντίον της Ρωσίας. Αυτή η αθέτηση του λόγου μας και της υπογραφής μας αποτελεί, σύμφωνα με το Δικαστήριο της Νυρεμβέργης, το σοβαρότερο από όλα τα εγκλήματα, το έγκλημα «κατά της ειρήνης».
Ομοίως, η «μεγαλύτερη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή», το Ισραήλ, έχει κλέψει, μέτρο με μέτρο, με κατοχή και ροκανίσματα, την πλειονότητα των Παλαιστινιακών Εδαφών που ορίζονταν με το ψήφισμα 181 (1947) του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Εκτός αν συμβαίνει το αντίθετο: η συλλογική μας τύφλωση ίσως έχει ως λειτουργία να μας επιτρέπει να διαπράξουμε τα επόμενα εγκλήματά μας. Σε αυτήν την περίπτωση, δεν πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι επιδιώκουμε να διαλύσουμε τη ρωσική οικονομία και, εντέλει, να στείλουμε τη Ρωσία πίσω στη πέτρινη εποχή. Ούτε πρέπει να μας εκπλήσσουν οι ομιλίες που ζητούν την εθνοκάθαρση της γεωγραφικής Παλαιστίνης και, εν τέλει, την απέλαση ενός εκατομμυρίου Παλαιστινίων.
Αυτές οι συγκρούσεις δεν στοχεύουν στη μονοπώληση πόρων, αλλά των εδαφών. Οι αναπόσπαστοι Ουκρανοί εθνικιστές του Ντμίτρο Ντόντσοφ συνέχισαν να διεκδικούν, από το 1917, την κυριαρχία στην αναρχική Νοβορωσίγια του Νέστορ Μαχνό και στα Μπολσεβίκα Ντόνμπας και Κριμαία. Βέβαια, αυτά τα εδάφη συγχωνεύτηκαν στη Σοβιετική Ουκρανία από τον Ουκρανό Νικήτα Χρουστσόφ, αλλά το Κίεβο δεν μπορεί να επικαλεστεί την πρόσφατη ιστορία για να τα οικειοποιηθεί. Ομοίως, οι ρεβιζιονιστές σιωνιστές του Βλαντιμίρ Ζέεβ Τζαμποτίνσκι διεκδικούν από το 1920 την κυριαρχία σε ολόκληρη την Παλαιστίνη, και μακροπρόθεσμα στο αιγυπτιακό Σινά, τον Λίβανο, την Ιορδανία και τη Συρία, εν ολίγοις όλα τα εδάφη από τον «Νείλο στον Ευφράτη». Φυσικά το αρχαίο βασίλειο της Ιερουσαλήμ αποτελούταν από την πόλη και τα προάστια της, αλλά αυτό δεν τους επιτρέπει να επικαλεστούν την Ιστορία για όλες αυτές τις κατακτήσεις.
Λέγεται συχνά ότι η ηλικιακή πυραμίδα καθορίζει την επιθετικότητα των κρατών. Εκείνα, με την πλειοψηφία των νέων μεταξύ 15 και 30 ετών, φέρεται να είναι από τη φύση τους προσανατολισμένα στον πόλεμο. Ωστόσο, αυτό δεν ισχύει ούτε για την Ουκρανία ούτε για το Ισραήλ. Ακόμη περισσότερο, είναι η Παλαιστίνη και όχι το Ισραήλ που η ηλικιακή πυραμίδα θα μπορούσε να ωθήσει σε πόλεμο.
Μάλλον το ιδεολογικό ζήτημα είναι το πιο σημαντικό. Ο Ντμίτρο Ντόντσοφ και ο κολλητός του Στέπαν Μπαντέρα δόξασαν τους Ουκρανούς μαχητές ως κληρονόμους των Σουηδών Βίκινγκς, τους Βαράγγους, που πρέπει να σφαγιάσουν τους «Μοσχοβίτες» για να γλεντήσουν στη Βαλχάλα. Σήμερα, είναι ο «Λευκός Φύρερ», Αντρέι Μπιλέτσκι, ο οποίος διοικούσε τα στρατεύματα της Μεραρχίας Αζόφ στη Μαριούπολη, της 3ης Ταξιαρχίας Εφόδου στο Μπαχμούτ/Αρτεμόβσκ και πρόσφατα στην Αβντίιβκα/Αβντιβκά. Ομοίως, ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου, γιος του ιδιωτικού γραμματέα του Βλαντιμίρ Ζέεβ Τζαμποτίνσκι, δεν δίστασε να συγκρίνει τους Παλαιστίνιους με τους αρχαίους Αμαληκίτες. Υπονοεί ότι πρέπει όλοι να εξοντωθούν όπως διατάζει ο Γιαχβέ, διαφορετικά η φυλή τους θα ξαναβγεί στην επιφάνεια ενάντια στους Εβραίους. Ομοίως, ο Ισραηλινός Στρατός κατέστρεψε συστηματικά όλα τα πανεπιστήμια και τα σχολεία στη Λωρίδα της Γάζας και σφάγιασε 30.000 αμάχους ενώ ισχυριζόταν ότι πολεμούσε εναντίον της Χαμάς.
Ο Ντμίτρο Ντόντσοφ συνήψε συμμαχία με τον Αδόλφο Χίτλερ το 1923, πριν δηλαδή έρθει στην εξουσία, στη συνέχεια έγινε ένας από τους διαχειριστές του Ινστιτούτου Ράινχαρντ Χάιντριχ που ανέλαβε την εκτέλεση της τελικής λύσης των εβραϊκού και τσιγγάνικου ζητημάτων. Ο Βλαντιμίρ Ζέεβ Τζαμποτίνσκι, ο οποίος είχε συμμαχήσει με τον Ντόντσοφ το 1922, ίδρυσε το σχολείο των στελεχών του Μπετάρ στο Τσιβιταβέκια (Ιταλία) με τη βοήθεια του Ντούτσε Μπενίτο Μουσολίνι το 1935. Δεν είχε την ευκαιρία να παίξει σπουδαίο ρόλο κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο αφού πέθανε τον Αύγουστο του 1940. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για την προσχώρηση των Ουκρανών ακραίων εθνικιστών στον ναζισμό και των ρεβιζιονιστών Σιωνιστών στον φασισμό.
Άλλωστε, ξαναβρίσκουμε την εδαφική λογική των φασιστικών και ναζιστικών καθεστώτων στις σημερινές ομιλίες του Ουκρανού Προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι και του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Ενώ οι Ρώσος και Παλαιστίνιος πρόεδροι, Βλαντιμίρ Πούτιν και Μαχμούντ Αμπάς, ισχυρίζονται πάντα ότι υπερασπίζονται τους λαούς τους.
• Για περισσότερα σχετικά με τον ολοκληρωτικό εθνικισμό του Ντμίτρο Ντόντσοφ, διαβάστε:
«Ποιοι είναι οι Ουκρανοί ριοσπαστικοί εθνικιστές;», του Τιερί Μεϊσάν, μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 15 Νοεμβρίου 2022.
• Για περισσότερα για τους ρεβιζιονιστές Σιωνιστές του Ζέεβ Γιαμποτίνσκι διαβάστε:
«Έπεσαν οι μάσκες: οι κρυμμένες αλήθειες του Γιαμποτίνσκι και του Νετανιάχου», του Τιερί Μεϊσάν, μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 23 Ιανουαρίου 2024.
και «Στην Ιερουσαλήμ, η «Διάσκεψη για τη Νίκη του Ισραήλ» απειλεί το Λονδίνο και την Ουάσιγκτον», του Τιερί Μεϊσάν, μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 13 Φεβρουαρίου 2024.
Κριστιάν Άκκυριά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου