ΑΡΧΑΙΑ ΚΙΡΡΑ. ΟΡΑΜΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

Ο τόπος στον οποίο έχουμε την τύχη να γεννηθούμε ή τον οποίο επιλέξαμε σαν μόνιμη κατοικία μας   είναι προικισμένος από την φύση και την ιστορία με πολλά στοιχεία, που το κάθε ένα από μόνο του θα ήταν αρκετό να αναδείξει και να ζήσει άλλες περιοχές. Δεν είμαστε άχρηστοι και ανίκανοι σαν τοπική κοινωνία παρά τις φήμες που διαδίδουν κάποιοι «πονηροί». Όλο και περισσότεροι κάτοικοι αυτού του ευλογημένου τόπου ξυπνάμε στην νέα εποχή και η ελπίδα και η αισιοδοξία γεννάνε και τις ιδέες που τις δικαιώνουν. Όλο και περισσότεροι αιρετοί ενσκήπτουν πάνω από τα πραγματικά προβλήματα αλλά και τις ιδέες και οράματα που γεννά η ίδια η κοινωνία. 

Ο τόπος μας πανέμορφος. Κάθε χωριό, κάθε κωμόπολη  και ένα χωριστό τοπίο. Αισθητική τοπίου για όλα τα γούστα. Που να πρωτοδιανυκτερεύσει ο επισκέπτης. Μα δεν έχουμε καταλύματα θα πει κάποιος. Μα δεν μεθοδεύσαμε ποτέ την δημιουργία καταλυμάτων είναι η απλή και τόσο επεξηγηματική  απάντηση. Ούτε καν καθορίσαμε  ακόμα πού θέλουμε τουρισμό και που θέλουμε βιομηχανία, πώς να «φυτρώσουν» τα καταλύματα; Δεκαετίες έρχονται επισκέπτες και ξανάρχονται και εμείς τους διώχνουμε μόλις δουν τα αρχαία. Την ίδια μέρα αν είναι δυνατόν. Αυτοί επιμένουν. Πού να φροντίζαμε και για δραστηριότητες που να προσφέρουν επιπλέον εμπειρίες.

Η Ελλάδα είναι σαν τον Φοίνικα λένε κάποιοι που η ιστορία τους καλύπτει πλήρως. Πράγματι, ακόμα και στον τόπο μας, οι μικρές τοπικές κοινωνίες  αδιαφορούν για το χαζό παρελθόν των τοπικιστικών παραμυθιών (βολικό για κάποιους) και  προβάλουν από τις στάχτες της   απαισιοδοξίας  προτάσσοντας οράματα και ελπίδα. Οι παλιές χρόνιες ασθένειες της απραξίας και της αδιαφορίας έχουν μπει σε εντατικά προγράμματα θεραπείας. Το μόνο που  λείπει είναι τα θέματα.

 Πριν από 20 χρόνια περίπου, ένα όραμα άρχισε να υλοποιείται. Το όραμα αφορούσε την ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων Δελφών Κίρρας μέσα από το αρχαίο μονοπάτι. Την δημιουργία του μεγαλύτερου αρχαιολογικού πάρκου  στην Ελλάδα.

 Δελφοί, αρχαιολογικός χώρος, Μουσείο, παραδοσιακός οικισμός. Καλό το να βλέπεις αλλά πολύ καλύτερο το να ζεις. Να ζήσεις την ιστορία.

 Ο επισκέπτης θα δει την μία μέρα, θα ξεκουραστεί, θα διασκεδάσει και την άλλη μέρα θα ζήσει. Θα επιστρέψει στην θάλασσα από το ίδιο μονοπάτι που επέστρεφαν οι όμοιοί του, επισκέπτες των ιερών  Δελφών απ’ όλο τον κόσμο,  πριν κάποιες χιλιάδες χρόνια. Θα πατήσει τα ίδια χώματα, τους ίδιους βράχους, τους γυαλισμένους σαν από κύμα από το πάτημα των προσκυνητών. Και το μονοπάτι θα είναι ζωντανό, όπως και τότε. Θα το περπατάνε και άλλοι επισκέπτες, κάθε μέρα, όλη μέρα.

Κατεβαίνοντας θα έχει συνεχώς μπροστά του ένα από τα ομορφότερα τοπία της Ελλάδας, ένα τοπίο που ακόμα και η  UNESCO υποκλίθηκε μπροστά του. Στην καρδιά του τοπίου η θάλασσα στην ομορφότερη εκδοχή της. Μοναδικά Ελληνική. Γαλάζια και μπλε, να αγκαλιάζει μικρά νησάκια και να την αγκαλιάζει το όμορφο ανάγλυφο των ακτών του Κρισσαίου κόλπου. Η ίδια πάντα. Ένας ακόμα  προορισμός  του μεγάλου ταξιδιού της ζωής. Για κάποιους μια εύκολη υπόθεση, για κάποιους άλλους μία ακόμα  πρόκληση γιατί ο χρόνος ή η τύχη  τους περιόρισε τις σωματικές δυνάμεις. Στα αρχαία Δελφικά Παραγγέλματα και η συμπόνια και η κατανόηση. Ο πατέρας των θεών, θεός της φιλοξενίας.  Ο ζωντανός Δήμος των Δελφών έχει φροντίσει για όλους.  Κάθε 500 με 700 μέτρα έχει αγοράσει από ένα λαχίδι με ελιές και το έχει φτιάξει σημείο ανάπαυσης, περισυλλογής και απελευθέρωσης των αισθήσεων στην ζωντανή ιστορία. Η υψηλή αισθητική δεν έλειψε ποτέ από αυτόν τον τόπο. Κάθε σημείο διαλεγμένο, απλό αλλά πλούσιο. Με την καλύτερη δυνατή θέα και ευάερο. Πλακόστρωτο μικρό πλάτωμα με μερικά παγκάκια από ξύλο και πέτρα. Οι ελιές, κλαδεμένες και καλλιεργημένες για ίσκιο.  Κάθε πλάτωμα  και μία πέτρινη βρύση. Δροσερό, κρυστάλλινο   πολύτιμο αγαθό στην μέση της καλοκαιρινής βόλτας. Ευλογημένος τόπος.

Ο επισκέπτης έχει χαθεί στον χρόνο και καταλήγει  στο λιμάνι που θα τον παραλάβει  η τριήρης. Έχει αφήσει πίσω του τους αρχαίους Δελφούς και τον νέο παραδοσιακό οικισμό, χώρια το ένα από το άλλο. Τώρα ζει στην Κίρρα, το ένα μαζί με το άλλο. Τμήματα των αρχαίων οικισμών διάσπαρτα ανάμεσα σε καινούργια σπίτια. Εδώ ένα τμήμα του οικισμού πριν από 5.000 χρόνια. Λίγα σπίτια πιο πέρα ένα τμήμα του οικισμού και  τάφοι πριν από 4000 χρόνια. Μία   κατοικία ακριβώς όπως ήταν πριν από 3.000 χρόνια. Την φτιάξαμε από την αρχή με τους αρχαιολόγους αλλά δεν το φωνάζουμε κατευθείαν. Το γράφουμε σε ένα μικρό ταμπελάκι να μην μας πουν απατεώνες αλλά όταν τελικά το διαβάσει ο επισκέπτης, έχει ήδη νιώσει τη μαγεία, και αυτό δεν παίρνεται πίσω. Πιο κάτω ψηφιδωτά δάπεδα  1.000 ετών. Συναντά ένα πατριώτη του και συζητώντας επί τόπου την εμπειρία μαθαίνει ότι από τον δρόμο που άφησε πριν λίγο, θα συναντήσει το παλιότερο φούρνο κεραμοποιείο του κόσμου. Και έχει και άλλους φούρνους μεταγενέστερους σε τέσσερα πέντε σημεία. Με τις αισθήσεις να ρουφάνε ζωή μέσα από τον χρόνο περπατά κατά μήκος του εξωτερικού τοίχους της αρχαίας πόλης της Κίρρας και φτάνει στην θάλασσα.

Θάλασσα. Η θάλασσα των Δελφών. Η βουτιά βιαστική και απαραίτητη για να ανασυνταχθεί λίγο το μυαλό. Τα νερά πεντακάθαρα, εξαγνισμός από το φορτίο της ζέστης και του ιδρώτα της ζωής. Καταιγισμός αισθήσεων. Πότε ήταν ανάμεσα στα αρχαία των Δελφών, πότε περπάτησε το μονοπάτι μέσα από ένα δάσος ελιών, πότε έκανε εκείνη την λυτρωτική στάση στο πλάτωμα κάτω από τον ίσκιο και έριξε νερό στο σώμα του, πότε χάθηκε μέσα στη παλαιολιθική, την αρχαία, την νεότερη και την νέα Κίρρα, πότε βρέθηκε μέσα στην θάλασσα. Εικόνες, αρώματα, γεύσεις, αγγίγματα και δεν τελείωσε ακόμα.  Καθαρό το βλέμμα από την δροσιά της θάλασσας πέφτει στο νέο και το παλιό μαζί όσο πιο πυκνά γίνεται. Το αρχαίο νεώριο. Εκεί θα δέσει η τριήρης που θα τον παραλάβει να την ελέγξουν για μικροεπισκευές για το μακρινό ταξίδι της επιστροφής.   Δίπλα, προς τη θάλασσα η κεντρική πλατεία της Κίρρας. Νησίδες από αρχαιότητες με καλαίσθητους ξύλινους φράχτες, ανάμεσα σε μικρά πλατώματα καθιστικών πάγκων με ίσκιο από δέντρα ή υπόστεγα και βρύσες με νερό.  Πάντα της απλής και πλούσιας  αισθητικής Όπως τα σημεία ξεκούρασης της διαδρομής. Χωρίς κουτοπονηριές και «στρίμωγμα» του επισκέπτη να ξοδέψει λεφτά επειδή έκανε το λάθος και μας εμπιστεύτηκε. Αν το νερό το θέλει παγωμένο, δίπλα το μαγαζάκι για νερά και  αναψυκτικά. Αν θέλει  ταβέρνες για όλα τα γούστα και τα βαλάντια δεξιά και αριστερά της πλατείας. Εκεί που η πλατεία συναντά το κύμα σύγχρονες υπηρεσίες. Δύο καντίνες με νόμιμα στέγαστρα και τραπεζάκια για ούζο μεζέ, καφέ και παγωτό. Αυτοί που έχουν τις ταβέρνες τις εκμεταλλεύονται   αλλά τις δουλεύουν και αυτές σαν διαφημιστικά περίπτερα των Δελφών. Όλα καλής ποιότητας και σε φυσικές τιμές. Για όποιον επιθυμεί, περιορισμένος αριθμός από ξαπλώστρες κάτω από τον παχύ ίσκιο μιας ομπρέλας. Δεν φτάνουν για όλους, τρέξτε κόσμε. Όποιος δεν πρόλαβε εδώ δεν πειράζει, έχει πολλές περιοχές με ξαπλώστρες η παραλία.  Βγάζουν χρήματα, βγάζει και ο Δήμος που  νοικιάζει τις καντίνες και κάθε χρόνο αποζημιώνει όλο και περισσότερους ιδιοκτήτες οικοπέδων της Κίρρας και το πάρκο μεγαλώνει. Του χρόνου θα έχει κατασκευάσει και μία πλήρη αναπαράσταση φούρνου κεραμικών. Θα βάλουν χρήματα και το κεραμοποιείο και οι επαγγελματίες τουριστικών καταστημάτων που πουλάνε κεραμικά κατασκευασμένα στην περιοχή, στην ίδια περιοχή με το ίδιο χώμα που φτιάχτηκαν τότε  τα κεραμικά που κοσμούν τα καλύτερα σημεία έκθεσης των μεγαλύτερων  μουσείων του κόσμου.

Με τον τιμοκατάλογο ή τα ρέστα ο κάθε επαγγελματίας προσφέρει ένα φυλλάδιο, δωρεάν ανάγνωσμα για το μπάνιο. Ο επισκέπτης ξεκίνησε για τους Δελφούς και έμαθε για το πάρκο. Περπάτησε το μονοπάτι και μαγεύτηκε.  Άξιζε τον κόπο. Αύριο θέλει ξανακατέβει το μονοπάτι αλλά κατά βάθος ξέρει ότι καμία άλλη φορά δεν είναι σαν την πρώτη φορά. Το φυλλάδιο του θυμίζει ότι έχει να δεί το μουσείο των αρχαιοτήτων τη Κίρρας και όχι μόνο στην Άμφισσα. Εκεί,  η Άμφισσα έχει  το δικό της μονοπάτι. Το κάστρο, τα Ταμπάκικα.  Ίσως όχι το ίδιο αλλά ολόκληρο  νέο μονοπάτι από την αρχή. Δεν χρειάζεται να δει επανάληψη με κρύα καρδιά. Και υπάρχει και το Γαλαξίδι και ….και ….. και ….. και….. .  Και δεν του έφτασαν οι ώρες ή οι μέρες  που είχε αρχικά προγραμματίσει να κάτσει στην περιοχή. Δεν ήρθε εδώ γιατί είδε μία διαφήμιση. Τον έφερε   το «κάλεσμα» των Δελφών. Που να κάναμε και οργανωμένη δουλειά. Θα ξανάρθει του χρόνου και στο μεσοδιάστημα των πολλών μουντών εργασιακών μηνών του χειμώνα θα προσπαθεί να πείσει όποιους αγαπά ότι αυτή την εμπειρία δεν πρέπει να την χάσουν.

 Πόσο μακριά είναι αυτό το όραμα από την πραγματικότητα; Όσο και η πραγματική θέληση όσον κατοικούμε στον τόπο αυτό. Βήμα βήμα χρόνο με το χρόνο το όραμα είναι απλά το αυριανό αποτέλεσμα της σημερινής θέλησης. Προβλήματα υπάρχουν, δεν τρέφει κανένας ψευδαισθήσεις. Υπάρχουν για να ομορφαίνουν την προσπάθεια και να δίνουν νόημα στην ζωή. Στόχος, αγώνας, στην καλύτερη περίπτωση νίκη, στην χειρότερη περίπτωση εμπειρία, νέες γνώσεις  βελτίωση επιπέδου και ξανά προσπάθεια.

Οι κακοί επαγγελματίες; Θα εκπαιδευτούν ή θα κλείσουν. Στην Βοιωτία την άνοιξη, το τοπικό Επιμελητήριο διοργάνωσε σεμινάριο για τους εστιάτορες σχετικά με πώς θα κοστολογούν το κάθε πιάτο. Τόσο απλό. Υπάρχει μπούσουλας που και ο κάθε άσχετος αν τον ακολουθήσει θα έχει πιάτα που κανείς δεν θα παρεξηγηθεί για τις τιμές τους. Υπάρχει μπούσουλας για όλα ακόμα και για τους χαζούς.  Η ποιότητα των υλικών, οι καθαριότητα, oι παρεχόμενες υπηρεσίες; Ο Δήμος δίνει τις άδειες, ο Δήμος εποπτεύει την λειτουργία, ο Δήμος τις αφαιρεί. Δεν μπορεί να ξοδεύει χρήματα των άλλων επαγγελματιών για διαφήμιση και ο κάθε σκερβελές να τα τινάζει όλα στον αέρα. Κλείσιμο και πρόστιμο ανάλογο της δυσφήμισης που προκλήθηκε. Και να προσεύχεται ο σκερβελές πριν κάνει την βλακεία του να μην βρίσκεται ανάμεσα στα υποψήφια θύματά του κανένας δημοσιογράφος περιοδικού παγκόσμιας εμβέλειας. Κανείς δεν πρόκοψε κλέβοντας τους πελάτες. 

 Οι υποδομές; Οι Δελφοί και το μονοπάτι στην θέση τους. H αγορά των ελαιοκτημάτων για τα 10 σημεία  ξεκούρασης; 10Χ 6.000 = 60.000 €. Η πλακόστρωση, σαράντα παγκάκια και δέκα βρύσες άλλα τόσα. Μαζί με το σωστό κλάδεμα όλα μαζί κάνουν όσο χρήματα των εκδηλώσεων ενός χρόνου των Δελφών και Ιτέας μαζί. Ποιος θα υποστηρίξει ότι θα δυσαρεστηθούν οι κάτοικοι αν μία χρονιά ο Δήμος δεν κάνει εκδηλώσεις. Ο λόγος απλός. Εμείς πληρώνουμε και εμείς πάμε γιατί δεν έχουμε κάτι καλύτερο να κάνουμε, άντε και κάποιοι αιρετοί να μαζέψουν κανένα ψήφο. Ούτως η άλλως το τέλμα δεν το ταρακούνησαν τόσα χρόνια. Κυρίως για εσωτερική κατανάλωση γίνονται και δεν έχουν βοηθήσει σε τίποτα την ανάπτυξη. Καλούμε κατά καιρούς και κάποιους να έρθουν τσάμπα και γιατί να μην έρθουν; Δεν ξανάρχονται όμως από μόνοι τους. Δεν απόρησε κανείς «γιατί;».   Πολλές ομορφιές έχει ο τόπος μας αλλά τις κρατάμε μυστικές και κουκουλωμένες. Ας τις ξεκουκουλώσουμε λοιπόν.

Τον άλλο χρόνο την πλατεία. Τα ποιο πολλά λεφτά χρειάζονται για το ξεμπάζωμά της. Τα  μικρά πλατώματα καθιστικών πάγκων με ίσκιο από δέντρα ή υπόστεγα και βρύσες με νερό πρέπει να είναι απλής   αισθητικής, όχι ακριβά. Η ανάδειξη των αρχαίων θα γίνει δωρεάν από τις δράσεις των αρχαιολογικών σχολών. Άδειες ανασκαφών ζητάνε. Εμείς δεν δίνουμε.

 Όσο για τους ξύλινους φράχτες, «ποιος θα τους φτιάξει;», θα ρωτήσει ο διαχρονικός εθελοντής νεκροθάφτης του τόπου,  ψάχνοντας να μας απογοητεύσει και να μας κάνει να ξεχάσουμε το όραμα. Εγώ θα τους κάνω δώρο. Και αν ο «εγώ» έχει φύγει όταν θα είναι η ώρα να φτιάξουμε τους φράκτες, σίγουρα θα βρεθεί άλλος αν αυτό είναι το μόνο πρόβλημα. Έχει περάσει η εποχή των νεκροθαφτών.  Όσο για το ιδιωτικό κεραμοποιείο ποιος θα το φτιάξει; Όταν εξαγγελθεί, ψηφιστεί και δρομολογηθεί επίσημα και από τον Δήμο η υλοποίηση αυτού του οράματος, θα βρεθεί από την προηγούμενη να έχει κατατεθεί  αίτηση για έκδοση άδειας τέτοιας βιοτεχνίας και πιθανότατα πάνω από μία. Υπάρχουν πολλοί που δεν είναι κοροΐδα να χάσουν τέτοια ευκαιρία.

Η αρχαία Κίρρα;

Το αρχαιολογικό Πάρκο, μια λουρίδα 30 μέτρων κατά μήκος του αρχαίου τείχους εξασφαλισμένο από την επέκταση του σχεδίου πόλεως της Κίρρας και επιπλέον ………….Εδώ ακριβώς βρίσκεται   αυτό το καινούργιο που χαλάει το όραμα.

Στα τέλη του 19 ου αιώνα και με τις ανασκαφές και ανάδειξη των αρχαιοτήτων στους Δελφούς, υπήρξε αυτόματα και η αναγνώριση της σημαντικότητας των αρχαιοτήτων της Κίρρας. Ο σύγχρονος οικισμός της   Κίρρας δεν υπήρχε και ελήφθησαν αποφάσεις από τους αρμόδιους υπουργούς της εποχής που προέβλεπαν  την απαλλοτρίωση όλης της αρχαίας Κίρρας με προοπτική της ανάδειξής της. Το σχέδιο ήταν μεγαλειώδες αλλά οι κάτοικοι τις περιοχής αγράμματοι και απολίτιστοι και δυστυχώς του ίδιου και χειρότερου χαμηλού επιπέδου αποδείχτηκαν και οι τοπικοί άρχοντες τις εποχής. Κανείς δεν προστάτεψε το όραμα.  Αν υπάρχει άλλη ζωή που επιβαρύνεται από τις αμαρτίες της παρούσας, οι άρχοντες τις εποχής αυτής θα πρέπει να έχουν κακοπεράσει μόνο από αυτό. Έναν αιώνα μετά και ακόμα οι ζωντανοί που ξέρουν την αλήθεια τους βρίζουν.  Πριν από 20 χρόνια κάποιοι ανέστησαν το όραμα. Ότι είχε χαθεί, είχε χαθεί αλλά τα δώρα της Ιστορίας  πολλά και ανεξάντλητα. Κάποιοι  ανακαίνισαν το θέμα, εξασφάλισαν το χώρο του  αρχαιολογικού πάρκου και προώθησαν την αποζημίωση κάποιων επιπλέον, άχτιστων ακόμα οικοπέδων. Οι ιδιοκτήτες των οικοπέδων έχασαν την δυνατότητα της εκμετάλλευσης των περιουσιών τους. Σε κανένα δεν άρεσε. Πολλοί κατέθεσαν  δήθεν άδειες για να φτιάξουν αποθήκες για να ανοίξουν το θέμα νομικά. Οι διαδικασίες κύλησαν και η απόφαση βγήκε.  Κανείς δεν χτίζει, όλοι θα αποζημιωθούν. Καθορίστηκαν οι αξίες και άρχισαν να έρχονται κάποια χρήματα και να αποζημιώνονται κάποια οικόπεδα. Σε όποιες ανασκαφές και να έγιναν, ο πλούτος των ευρημάτων ήταν και είναι τεράστιος. Πολλές εποχές η μία πάνω στην άλλη, ευρήματα από όλες τις εποχές και από όλο τον τότε κόσμο. Τουριστικό μέρος η περιοχή από τότε. Κάθε τόσο και κάτι μοναδικό ακόμα. Όλοι αποδέχτηκαν το γεγονός και όλο και περισσότεροι άρχισαν να υιοθετούν το όραμα. Σήμερα πολλοί έχουν ταυτίσει την αγάπη για τον τόπο τους με αυτό. Λέγαμε ότι η προσπάθεια πέτυχε, ξεπεράσαμε το χαμηλό επίπεδο των προγόνων μας. Τουλάχιστον έτσι νομίζαμε μέχρι πριν λίγο καιρό που πληροφορηθήκαμε ότι κάποιοι αποφάσισαν να θάψουν εκ νέου το όραμα όπως οι όμοιοί τους πριν από ένα αιώνα. Ιδιοκτήτες οικοπέδων που περίμεναν την σειρά τους να αποζημιωθούν, έλαβαν χαρτιά που τους λένε ότι δεν πρόκειται να αποζημιωθούν και μπορούν να καταθέσουν οικοδομικές άδειες και να χτίσουν πάνω στο όραμα. Ποιοι αποφάσισαν κάτι τέτοιο; Πόσα είναι αυτά τα τεράστια ποσά που θα γλυτώσουν για να σώσουν τα καταληστευμένα ταμεία του Ελληνικού Κράτους; Πού θα αποδώσουν αναπτυξιακά περισσότερο αυτά τα χρήματα; Χαρακτηρισμοί όπως απαράδεκτοι, ακατανόητοι, απερίγραπτοι, δεν αποδίδουν τίποτα ουσιαστικό. Όλα τα ποιόν πάνω θα ψαχτούν και θα κάποιοι θα αναγκαστούν να δώσουν απαντήσεις. Ένας κάτοικος ή ένας Σύλλογος όμως δεν έχει την δύναμη που έχει η νέα Δημοτική Αρχή.

Ενώ μαθαίναμε για τους (εσκεμμένα ή μη) φιλόδοξους «νεοεγκληματίες», κάποιοι τοπικοί άρχοντες έδειξαν για πρώτη φορά στην ιστορία του τόπου ενδιαφέρον για την αρχαία Κίρρα και στις 8 Αυγούστου για πρώτη φορά θα έχουμε στην Κίρρα εκδήλωση με αυτό το θέμα. Θα  είμαστε όλοι εκεί. Το θέμα της εκδήλωσης όμως δεν πρέπει να είναι μία ακόμη φιέστα εσωτερικής κατανάλωσης όπου θα «σκοτώσουμε» μία ακόμη βραδιά μας στο όνομα της ιστορίας του χωριού, ενώ κάποιοι δρομολόγησαν το θάψιμό της. Θα είναι σαν να χαιρόμαστε για αυτό ή να προσπαθούμε να συγκαλύψουμε το έγκλημα εάν δεν γίνει αναφορά στην νέα αυτή στάση της πολιτείας. Το θέμα δεν είναι ούτε ρηχό, ούτε αστείο. Δεν προσφέρεται για  μικροπολιτική.

 Το όραμα δεν έχει πνευματικά δικαιώματα. Έχει γεννηθεί από την κοινωνία και ανήκει σε όλους. Σε όλο τον Δήμο Δελφών.  Ελπίζουμε η τοπικές και Δημοτικές αρχές να είναι ενήμερες, να υιοθετήσουν το όραμα, να  θέσουν το ζήτημα στην πραγματική του διάσταση και η εκδήλωση στις 8 Αυγούστου να είναι μια γιορτή ενότητας και δημοσιοποίησης της βούλησης των σημερινών αρχόντων να παλέψουν ώστε να μην χαρακτηριζόμαστε και εμείς μετά από 100 χρόνια ως  αγράμματοι και απολίτιστοι.