Είμαστε αυτό που δείχνουμε στην καθημερινή μας ζωή; Μήπως κατά βάθος θα θέλαμε να συμπεριφερόμαστε διαφορετικά, αλλά τα κοινώς αποδεκτά ιδανικά, μα και ο κόσμος που μας περιβάλει δε μας το επιτρέπουν;
Από την κούνια, μας ανατρέφουν με έναν χαρακτήρα, που πρέπει να συνάδει με τις κοινωνικές νόρμες. Ντύσου όπως αρμόζει στην περίσταση, πρόσεχε την εικόνα σου, πώς εκφράζεσαι, γύρνα νωρίς, μην πας σε αυτό το μαγαζί, μην κάνεις παρέα με αυτά τα άτομα, να σπουδάσεις, να βρεις ένα καλό παιδί να αποκατασταθείς είναι μερικές μόνο από τις φράσεις που ακούμε ή έχουμε ακούσει όλοι μας έστω και μία φορά. Και το κυριότερο πρόσεχε τι θα πει ο κόσμος.
Αμάν πια με αυτόν τον κόσμο. Μη χαλάσουμε, βρε αδερφέ, την εικόνα μας στη Σούλα τη γειτόνισσα που μόνη της έννοια με ποιον γύρισες χθες και αν θα στο βάλει επιτέλους το στεφάνι. Τα καθώς πρέπει άτομα θα τα συναντήσεις στο μπαρ, στη δουλειά, στην πολυκατοικία, στην παρέα σου. Είναι κάτι σαν ιός, εξαπλώνεται από το πουθενά και πολλαπλασιάζεται με τον καιρό.
Σε συζητήσεις περί κρεβατιού βγάζουν την εικόνα της οσίας Παρθένας, τα γνωστά σε όλους σιγανά ποταμάκια ή αλλιώς οι περιβόητες παρθενοπιπίτσες. Λέξεις όπως «τσόντα», «σεξ», «καύλα», «κρύο καιρός για τρίο» δεν υπάρχουν στο λεξιλόγιο τους. Σε μια τέτοια συζήτηση θα κοκκινίσουν από πάνω μέχρι κάτω. Ποτέ δε θα τους ακούσεις να μιλάνε για τη σεξουαλική τους ζωή, για τις πιο απόκρυφες φαντασιώσεις τους. Αυτά είναι πράγματα του σατανά. Ανεξαρτήτως, αν θεωρούνται οι καλύτεροι πελάτες στο sexshop της γειτονιάς και πληρώνουν κάθε μήνα τσουχτερή συνδρομή σε εγχώριες και μη τσοντοσελίδες.
Είναι άτομα που μεγάλωσαν σε μία κατάσταση «comme il faut». Σε ένα περιβάλλον δηλαδή σύμφωνο με συμβάσεις και με τους τύπους της καλής συμπεριφοράς. Μιας συμπεριφοράς όμως αντίθετη με την ειλικρίνεια, μιας και η ειλικρίνεια προϋποθέτει προσωπικότητα και άποψη, ακόμη κι αν έρχεται σε ρήξη με το συμβατό. Σε ένα περιβάλλον όπου το δήθεν δίνει και παίρνει.
Ζω με τους κανόνες και τα πρέπει που κάποιοι άλλοι αποφάσισαν για λογαριασμό μου, ακόμη και αν δε συμφωνώ. Για να τους επέλεξε το σύνολο, θα είναι και σωστοί. Ποιος είμαι εγώ που θα φέρω αντίρρηση και θα επαναστατήσω απέναντι στην μάζα;
Οι καθώς πρέπει άνθρωποι επιβιώνουν σε έναν κόσμο με κυρίαρχο το «φαίνεσθαι» και κάπου στο βάθος το «είναι». Η προσωπικότητα δεν έχει λόγο ύπαρξης, καθώς είναι δυο έννοιες που δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Με λίγα λόγια η δηθενιά και η σεμνοτυφία αποτελούν βασικό χαρακτηριστικό τους. Προβάλλω κάτι που δεν είμαι και δε θέλω να είμαι, απλούστατα γιατί δε θα χαλάσω την εικόνα του «σωστού» όντος. Γίνομαι έρμαιο της κοινωνίας, γιατί ίσως με βοηθήσει και στην ένταξή μου σε αυτήν, στην επαγγελματική μου αποκατάσταση, στην αποδοχή.
Ένας κόσμος ελλιπής από φαντασία, ηδονή, διαφορετικότητα και απελευθερωτική διάθεση. Βυθισμένος στο υποκριτικό, στο προσποιητό, γεμάτος από απαγορεύσεις, συμπλέγματα, ενοχή και έντονα καταπιεσμένους ανθρώπους. Ανθρώπους που ενώ σωματικά φαίνονται υγιείς, ψυχικά νοσούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου