Στη γοητεία της ζωής μεγάλο κεφάλαιο είναι να συναντάς, να γνωρίζεις και να συνδέεσαι φιλικά με εκλεκτούς ανθρώπους. Τον Άγγελο Μαντά γνωρίσαμε ως Σύμβουλο Φιλολόγων Ευρυτανίας και Φωκίδας. Πρόσχαρος, προσηνής, καταδεχτικός και πολύ πρόθυμος να μοιραστεί προβληματισμούς, ν’ ακούσει αγωνίες, να βοηθήσει ουσιαστικά στα ζητήματα διδακτικής της πολύπαθης παιδείας. Διέτρεχε αγόγγυστα αποστάσεις, πήγαινε στα σχολεία, είχε επαφή με τους συναδέλφους, ανοιγόταν στα ευρύτερα αγαπημένα φιλολογικά ζητήματα, τον Παπαδιαμάντη κ.ά., υποκινούσε δραστηριότητες στο Σύλλογο Φιλολόγων Φωκίδας, έβγαλε απ’ τη μονότονη Σκαριμπομανία τις αυγουστιάτικες πολιτιστικές εκδηλώσεις με ανανεωτικό άνοιγμα και την έξοχη παρουσία του. Ανηφόρισε ώς το Μοναστήρι της Σεγδίτσας κι έψαλε απ’ το στασίδι του ΠατροΚοσμά βυζαντινούς ύμνους μετὰ ζέσεως καὶ πάθους ἀληθινοῦ όπως για χρόνια και στην Παναγία Φανερωμένη Ν. Αρτάκης. Κέρδιζε φίλους, περισσότερο όταν έμεινε μόνο Σ.Φ.Φωκίδας, χαιρόμαστε τις συζητήσεις, τις κατατοπίσεις κι ως προς τους Ευβοείς λογίους και παν/μιακούς, τις βιβλιοθήκες την Εταιρεία Παπαδιαμαντικών Σπουδών. Τον καμαρώναμε και στην ΕΡΤ, όταν τον είδαμε σε κάθοδο στην Κύπρο να ψάλει. Ήλθε το πέρασμα του χρόνου, επέστρεψε στη Χαλκίδα, όπου έκλεισε την λαμπρή εκπαιδευτική του σταδιοδρομία. Οι επαφές δεν έπαυαν, ως και στο μεγάλο κακό που έπληξε οικογενειακά την αείμνηστη παλιά πρόεδρο του ΣΦΦ τηλεφώνησε απευχόμενος να επρόκειτο για εκείνη… Και στην περίοδο της πανδημίας, διαδικτυακά έλαβε μέρος στις καλοκαιριάτικες πολιτιστικές εκδηλώσεις του τόπου. Η είδηση του θανάτου του σκόρπησε μεγάλη θλίψη και στους πολλούς εδώ φίλους του, συλλυπούμενους θερμά τους οικείους του με την παρήγορη σκέψη ότι «Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἂν ἀποθάνει ζήσεται... κἀγὼ ἀναστήσω αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ».
Οι φίλοι της ΔΒΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου