ΟΛΟΣ Ο ΔΗΜΟΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ Ο ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ

ΟΛΟΣ Ο ΔΗΜΟΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ Ο ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ.  ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΙΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ  ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΜΝΗΜΕΙΟΥ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ.

Πολλά έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια στο Δήμο Δελφών σχετικά με την θέση της μεταλλευτικής δραστηριότητας στην περιοχή. Αυτά που πριν κάποια χρόνια ακούγονταν ως σενάρια επιστημονικής φαντασίας έχουν λάβει σήμερα σάρκα και οστά μετατρέποντας την πραγματικότητα σε θρίλερ. Δελφοί, Γαλαξίδι, Ιτέα  μέχρι και Άμφισσα αλλά και Δεσφίνα και όλος ο ορεινός όγκος  αυτο και εταιρο-παραμυθιάζονταν   μέχρι χθες ότι  κάποια στιγμή θα αναπτυχθεί τουρισμός στην περιοχή σε συνέχεια ενός «ονείρου» που είχαν δει κάποιοι  τις δεκαετίες 1960 και 1970. Η Ελλάδα εξελίχτηκε εκρηκτικά στον τομέα αυτό από τότε μέχρι σήμερα, πολλές περιοχές που υστερούν κατά πολύ της περιοχής των Δελφών αναπτύχθηκαν και αναπτύσσονται και στους Δελφούς, σαν άλλη «μαντάμ Σουσού» η κοινωνία ζει στην νοσταλγία μιας λαμπρής εποχής κρύβοντας τις ευθύνες της στην μιζέρια και  την παρακμή της καθημερινότητας. Στους Δελφούς μετά το 1980 γυρίσαμε προς τα πίσω την ανάπτυξη του Τουρισμού και σήμερα είμαστε πιο πίσω και από το 1960.

Το ερώτημα αμείλικτο.  «Μεταλλεία» πάνω απ’ όλα και όπως δείχνει το παγκόσμιο παράδειγμα τίποτα άλλο;

 ή τουρισμός πάνω απ’ όλα με άρρηκτη  σύνδεση με επιτόπου κατανάλωση και προώθηση για εξαγωγές  ποιοτικών τοπικών αγροκτηνοτροφικών προϊόντων και όπου προκύπτει με τα κριτήρια της Ελληνικής Νομοθεσίας και Μεταλλεία και ότι άλλο προκύψει; 

Μεγάλη συζήτηση , μεγάλες κινητοποιήσεις, προσφυγές και φυσικά περιχαράκωση και «διαίρει και βασίλευε» από τους «παλιούς αποικιοκράτες»  στην γη των «απολίτιστων και αμόρφωτων ιθαγενών». «Θέλουν να κλείσουν τα μεταλλεία» έλεγαν με κάθε ευκαιρία συκοφάντες και εύπιστοι αγαθοί  που εμπιστεύτηκαν λάθος ανθρώπους εκθέτοντας την προσωπική τους αξιοπιστία. Στα γραπτά και στις δημόσιες τοποθετήσεις δεν προέκυπτε πουθενά αυτό αλλά αφού το είπε ο «τάδε» «σοβαρός» και «αξιοπρεπής»  συμπολίτης μας ο αγαθός αναμετάδιδε εύκολα.   Κάποιοι , μωροπιστόντας ίσως και λίγο ζαβολιάρικα, εξέδιδαν την συνείδησή τους  (για το παιδί μου ρε γαμώτο) και  αναπαρήγαγαν την συκοφαντία και λίγο υστερόβουλα. Ήθελαν να πιστεύουν    ότι από τα δύο  χιλιάδες κορόιδα που περίμεναν στην σειρά, το δικό του το «κουκουβαγόπουλο» που είναι το πιο όμορφο και το πιο έξυπνο θα το βόλευαν στις πέντε θέσεις που θα έχωναν κάποιους οι «κουμανταδόροι» και τα άλλα χίλια εννιακόσια ενενήντα πέντε παιδιά ας έμεναν απ’ έξω, αρκεί που δεν θα ήταν το δικό τους μέσα σε αυτά. Απρεπή συμπεριφορά αλλά μήπως αυτό δεν ήταν πολύ της μόδας τα χρόνια που πέρασαν; Συνένοχο  κάποιο μέρος της κοινωνίας στην «δίωξη»  αυτών που αγωνίζονταν και για το δικό του συμφέρον, για την την πολλαπλή οικονομική ανάπτυξη της περιοχής στις δραστηριότητες που μπορούν να προφέρουν δουλειά σε όλους και να γυρίσουν πίσω και τα περισσότερα παιδιά που έχουν φύγει κάνοντας τον φτωχομετανάστη σε άλλες περιοχές της Ελλάδας και το εξωτερικό.

Ας μην αναφερθούμε στις επιπτώσεις της συκοφαντίας και των «διώξεων» με κάθε μέσο και κάθε ευκαιρία σε αυτούς τους «κακούς» που «ήθελαν να κλείσουν τα μεταλλεία» γιατί το θέμα έχει σοβαρότατη διάσταση και καλό θα είναι να μείνει όσο το δυνατόν εκτός δημοσιότητας ελπίζοντας όλοι να γυρίσει η σελίδα  χωρίς εντάσεις και ακρότητες και από την δική τους πλευρά.

Αυτό που έχει αποδειχτεί,   με πολλαπλά  και ακράδαντα   στοιχεία, είναι ότι  πράγματι κάποιοι ήθελαν κάτι να κλείσει στους Δελφούς. Κάποιοι ήθελαν να «κλείσει»  η ίδια η κοινωνία των Δελφών. Να ερημώσει ο τόπος. Να αναγκαστούμε να εγκαταλείψουμε  την ιδιαίτερη πατρίδα μας και να τους αφήσουμε να πάρουν τον βωξίτη της περιοχής  χωρίς να υποχρεώνονται σε καμία προσοχή και κανέναν περιορισμό βάζοντας στην τσέπη τους τεράστια υπερκέρδη. Και σε ένα μεγάλο βαθμό αυτό έκαναν  επι δεκαετίες και αυτό προσπάθησαν να προστατέψουν  μετά το 2009 «καίγοντας» χωρίς καμία αναστολή όλο και περισσότερους από αυτούς που τους πίστεψαν και τους εμπιστεύτηκαν.

Πολλά έχουν αλλάξει από το 2009 μέχρι σήμερα αλλά ο αγώνας κρατάει ακόμα και μάλιστα βρίσκεται στο αποκορύφωμά του. Τα Χωροταξικά    Σχέδια των Καποδιστριακών Δήμων είναι σε εξέλιξη και μπορούν να  δώσουν επίσημα και με τον Νόμο τον χαρακτήρα της τουριστικής περιοχής στον Δήμο Δελφών. Αν γίνει αυτό, για πρώτη φορά στην ιστορία των Δελφών  θα έχουμε ξεκαθαρίσει τις προτεραιότητες του τόπου  και αυτό   θα αποτελεί εγγύηση ως Νόμος του Κράτους για κάθε επένδυση και θεμελιώδη λίθο για κάθε αναπτυξιακή  προσπάθεια. Μπορεί όμως και να αφήσουν ως προτεραιότητα την Μεταλλεία, εκτινάσσοντας στα ύψη  την περιουσία όσων πουλάνε  ή έχουν πουλήσει μεταλλευτικά δικαιώματα  και μελλοντικά κέρδη από τον βωξίτη και εκκρεμεί  να ξεκαθαρίσει  πόσο αξίζουν αυτά  και πόσο θα εισπράξουν φεύγοντας. Αυτό φυσικά θα καταδικάσει  κάθε άλλη αναπτυξιακή άποψη και η «καταδίκη»  δεν αφορά προσωπική εκτίμηση κάποιου μιας και από την ίδια την Ελληνική Νομοθεσία προκύπτει ονομαστικά για την δική μας περιοχή  ότι  αν  δεν ξεκαθαρίσουμε  ότι θέλουμε Τουρισμό ως πρώτη προτεραιότητα, έχει προτεραιότητα η Μεταλλεία  οπότε ξεχνάμε τον Τουρισμό. Σε επέκταση αυτού, ξεχνάμε  και το καθαρό και όμορφο περιβάλλον που είναι αναγκαίο για να πουλήσεις με αξία ποιοτικού τα αγροκτηνοτροφικά προϊόντα .

Αλλού η εξαπάτηση και αλλού η υστεροβουλία,  έχουν γίνει , έχουν εντοπιστεί και έχουν δει το φώς της δημοσιότητας πολλά λάθη  στα Χωροταξικά  Σχέδια  της περιοχής, οριστικοποιημένα  ή σε εξέλιξη.  Πολλοί όμως εξαπατημένοι  αρμόδιοι έχουν «ξυπνήσει» και το θέμα παίρνει  όλο και περισσότερο την  διάσταση που  πρέπει. Δεν  παίζουμε τις κουμπάρες, δεν μαζεύουμε ψήφους, δεν κονταροχτυπιόμαστε σαν κοινωνία   το ποιος έχει μεγαλύτερη … αντίληψη της πραγματικότητας και ποιος  ήταν ή είναι το κορόιδο.  Παίζουμε το μέλλον του τόπου μας, το μέλλον των παιδιών μας , την  ανάπτυξη ή την φτώχεια. Την πλήρη απαξίωση του σπιτιού μας που αν   ρημάξει ο τόπος και αναγκαστούμε να φύγουμε, εδώ δεν θα το ζητάει κανένας να το αγοράσει και εκεί που θα πάμε δεν θα έχουμε σπίτι.  Κάποιοι  έχουν επιχειρήσει εις γνώση τους να εγκληματήσουν εις βάρος όλων μας. Όλοι οι υπόλοιποι θα πρέπει να τους ξεχωρίσουμε και σε δεύτερο χρόνο να αποδοθούν ευθύνες για να εξασφαλίσουμε στο μέλλον τον φόβο όσων δεν σέβονται την κοινωνία του Δήμου Δελφών. Πρώτα απ’ όλα όμως και πάνω απ’ όλα είναι η ομοψυχία και η συνεργασία όλων όσων θέλουν το καλό του τόπου και η εποχή και η συγκυρίες υποχρεώνουν  όλους να πάρουν ξεκάθαρες θέσεις.  Λίγο πεθαμένος και λίγο έγκυος δεν υπάρχει.  Αυτό θα αναδείξει από μόνο του  και τους πραγματικά υπεύθυνους.

 Ο Δήμος Δελφών είναι όλος  Μεταλλευτικές παραχωρήσεις.

Ο Χάρτης είναι του 1995 από την  της Διδακτορική  διατριβή  «ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΖΩΝΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΔΕΛΦΙΚΟΥ ΤΟΠΙΟΥ» της Κας Κάρκα στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης. Η περιοχές 2  φέρονται να ανήκουν στους Βωξίτες Παρνασσού και σύμφωνα με την Σημείωση του χάρτη, οι περιοχές 1 και 4 στην S&B.  Αν δεν έχει αλλάξει κάτι δηλαδή, οι περιοχές 1, 2 και 4 είναι αυτές που από της S&B έγιναν ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΙ ΒΩΞΙΤΕΣ  το σύνολο των μετοχών της οποίας μεταβιβάστηκαν πρόσφατα στην ΕΛΜΙΝ ΚΕΡΝΕΟΣ  χωρίς να έχει ανακοινωθεί αντίτιμο και με φήμες να λένε ότι εκκρεμεί με κάποιο τρόπο το «τι έχει   αξία» από αυτό που μεταβιβάστηκε.  Ότι δηλαδή είναι ακόμη σε εκκρεμότητα  το τι περιουσία θα εισπράξουν οι πωλητές   (ή τί  ζημιές θα επιβαρυνθούν)!!!!!!!

Όλος ο Δήμος Δελφών με ελάχιστες περιοχές να εξαιρούνται είναι Μεταλλευτικές Παραχωρήσεις. Το Δελφικό Τοπίο και το μνημείο της UNESCO,  τα αρχαία και το μουσείο των Δελφών, η πόλη  του Γαλαξιδίου μέχρι την παραλία, η  πόλη της Άμφισσας και της Δεσφίνας κ.λ.π..  είναι όλα μεταλλευτικές παραχωρήσεις.  Τι σημαίνει αυτό;  Τα πάντα και τίποτα ανάλογα με το τι θα γράψουν τα Χωροταξικά.  

Η εταιρία που έχει τα δικαιώματα σε κάθε τομέα, μπορεί όποτε θέλει να  ζητήσει να κάνει δοκιμαστικές γεωτρήσεις  όπου θέλει  για να δει αν υπάρχουν εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα βωξίτη.  Αν το Χωροταξικό της περιοχής  δεν θέτει ξεκάθαρα στην περιοχή ως προτεραιότητα  τον Τουρισμό  που θίγεται από την μεταλλεία , ώστε να υπάρχει λόγος να μπουν περιορισμοί ή όροι ή και να απορριφθεί  το αίτημα,  εάν η εταιρία  πάρει  έγκριση, κάνει γεωτρήσεις και όπου βρει βωξίτη σε δεύτερο χρόνο καταθέτει αίτημα (μελέτες ) να κάνει εξόρυξη.  Σε περίπτωση που το Υπουργείο κρίνει απαραίτητο, ακόμα και αν το αίτημα αφορά αναζήτηση και εξόρυξη κάτω από την Άμφισσα ή το Γαλαξίδι  ή την Δεσφίνα, μπορεί να δώσει έγκριση ακόμη και αν για την συγκεκριμένη περίπτωση η τοπική κοινωνία διαφωνεί. Το παράδειγμα των Σκουριών και της ευρύτερης περιοχής  στην Ελλάδα και δεκάδες άλλα παραδείγματα  σε όλο  τον κόσμο δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης.  Αν έχει επιτραπεί να ψάξει  μία εταιρία για βωξίτη,  δεν ευσταθεί να  περιμένει κάποιος να της απαγορεύσουν εύκολα να κάνει την εξόρυξη. Και μέσα στο Δελφικό Τοπίο, και δίπλα στο Γαλαξίδι; Ναι ! Νταμάρια από παλιές εξορύξεις υπάρχουν κάτω από το Χρισσό,  προ Δελφικού Τοπίου αλλά δίπλα στους Δελφούς.  Τελευταία περίπτωση  το 2006 που δόθηκε αρχικά έγκριση  στην S&B  για  εξόρυξη επιφανειακής  επέμβασης  σε έκταση 33.000 τετραγωνικά μέτρα, μέσα στην Β ζώνη του Δελφικού Τοπίου σε απόσταση  1200 μέτρα περίπου από τον μώλο της Ιτέας.  Και μόνο μετά από παρέμβαση κάποιων «περίεργων» που «ήθελαν να κλείσουν τα Μεταλλεία»  η άδειας ανακλήθηκε. Και την  Ιτέα την έχουν ήδη «κλείσει» με τις εγκαταστάσεις στο  Λαρνάκι.

ΔΗΛΑΔΗ

Σε όποιο Χωροταξικό,  ΓΠΣ  ή ΣΧΟΟΑΠ, στους Δελφούς , στο Γαλαξίδι, στην Ιτέα, στην Δεσφίνα στην Άμφισσα, Γραβιά, Παρνασσού , Καλλιέων    γίνει ξεκάθαρο ότι ο Τουρισμός είναι η δραστηριότητα πρώτης προτεραιότητας, τότε η Μεταλλεία όπως και όλες οι όλες οι άλλες δραστηριότητες θα επιτρέπονται όπου και με όποιο τρόπο δεν βλάπτουν  την τουριστικότητα του τόπου σύμφωνα και με την σχετική Νομοθεσία   . Και υπάρχουν πολλοί κανόνες και Νόμοι που εξηγούν πώς γίνεται αυτό.

 Όπου   δεν γίνει ξεκάθαρο ότι πρώτη προτεραιότητα είναι ο τουρισμός ,  ή συμπληρωματικά  και ακόμη χειρότερα  αν χωροθετηθεί επίσημα έστω και τοπικά  η Μεταλλεία, ή  γίνει    οποιαδήποτε αναφορά  στο ότι  επιτρέπεται και η μεταλλεία, ή  μισόλογα ,  ασάφειες  κ.λ.π. κερκόπορτες που αφήνουν  ανοιχτό το ενδεχόμενο,   όποιος ελπίζει  ή  μιλάει για Τουρισμό  ή εξαπατά ή τον έχουν εξαπατήσει.

Όποιος   πιστεύει  ότι «τετελεσμένες αξίες» όπως τα αρχαία των Δελφών ή το «Μοναδικό Γαλαξίδι» εν μέσω μεταλλευτικής περιοχής  εξασφαλίζουν το δικό του «κονάκι»  και ας πνιγούν οι άλλοι «ζει στον κόσμο του». Στον αληθινό  κόσμο και στο σήμερα, η πραγματικότητα    δεν αφήνει καμία αμφιβολία.   Η χαραγμένη και σε εξέλιξη πορεία είναι να μετατραπούμε σε μια μονοήμερη εκδρομή των τουριστών που θα μένουν σε λίγα χρόνια στην αναπτυγμένη παραλιακή Δωρίδα ή στα Καμένα Βούρλα. Αυτό που ήδη συμβαίνει για την περιοχή των Δελφών και σιγά σιγά και για το Γαλαξίδι και μάλιστα από τουρίστες που κλείνουν ξενοδοχεία και αφήνουν τα πολλά χρήματά τους σε  πολύ μακρινότερες αλλά  πραγματικά τουριστικές περιοχές.

 Τη ακαταλληλότητα δε  της περιοχής   για τουριστική ανάπτυξη    την  καταλαβαίνει   αμέσως  ο στοιχειωδώς σοβαρός επιχειρηματίας  που ξέρει που να ψάξει χωρίς χάσιμο χρόνου. Και ως ακατάλληλη φέρεται για την ώρα η περιοχή μας. Άσχετα αν πολλοί  δήθεν τοπικοί επιχειρηματίες του Τουρισμού  και δήθεν τοπικοί  Άρχοντες  υποστηρίζουν ότι δεν καταλαβαίνουν  τι φταίει. Απλά είναι «δήθεν».