Δεν ξανακάνω φυλακή...

Παρότι δεν συμπλήρωσε ούτε τρεις εβδομάδες στη φυλακή, ο Σαρκοζί πρόλαβε όχι μόνο να γράψει βιβλίο, αλλά και να ανακαλύψει «τον Θεό, την ταπεινοφροσύνη και μια νέα ψυχή».

Ο Σαρκοζί παραλληλίζει τον εαυτό του με τον Άλφρεντ Ντρέιφους (ο οποίος έμεινε τέσσερα χρόνια στο Νησί του Διαβόλου) αλλά και με τον Χριστό που σταυρώθηκε από αντίστοιχες δυνάμεις σαν αυτές που καταδιώκουν τον ίδιο. Φωτ.: Jerome Gilles/NurPhoto via Getty Images/Ideal Image

ΑΝ ΣΚΕΦΤΕΙ ΚΑΝΕΙΣ την χαμηλή εκτίμηση (και την υψηλή καχυποψία) που τρέφει το ευρύ κοινό για τους πολιτικούς ως είδος και ως ανθρωπότυπο, δυσκολεύεται να κατανοήσει την τρομακτική (κυριολεκτικά) επιτυχία που σημειώνουν τα λεγόμενα πολιτικά απομνημονεύματα. Όπως η «Ιθάκη» του Αλέξη Τσίπρα ή όπως «Το ημερολόγιο ενός φυλακισμένου» του Νικολά Σαρκοζί που κυκλοφόρησε επίσημα πριν από μερικές μέρες ενώ βρισκόταν ήδη στην κορυφή της λίστας των «ευπώλητων» στη Γαλλία από τις προ-παραγγελίες του βιβλίου και μόνο, πετυχαίνοντας να ξεπεράσει ακόμα και τον τελευταίο τόμο του Αστερίξ («Ο Αστερίξ στη Λουζιτανία»), που αναγκάστηκε να περιοριστεί στη δεύτερη θέση. Παρότι το περιεχόμενο του βιβλίου, το οποίο γράφτηκε, επιμελήθηκε και κυκλοφόρησε σε χρόνο dt,  έχει χλευαστεί αγρίως από τα γαλλικά (και όχι μόνο) μέσα, η έκδοση έχει ήδη εξαντληθεί. 

«Καθώς έβλεπα τη βαριά πόρτα να γλιστράει με αυστηρή βραδύτητα πάνω στις ράγες της, σκέφτηκα την ειρωνεία της κατάστασης και την παράξενη ζωή μου. Γιατί έχω ζήσει τόσες πολλές ακραίες καταστάσεις;».

Παρότι δεν συμπλήρωσε ούτε τρεις εβδομάδες στη φυλακή, ο Σαρκοζί πρόλαβε όχι μόνο να γράψει βιβλίο, αλλά και να ανακαλύψει «τον Θεό, την ταπεινοφροσύνη και μια νέα ψυχή», όπως ο ίδιος δηλώνει. Πρόλαβε επίσης όχι μόνο να βιώσει αλλά και να επιλύσει μια υπαρξιακή κρίση, μια κρίση συνειδήσεως και ταυτότητας «Η φυλακή είναι πιο θορυβώδης τη νύχτα από ό,τι τη μέρα», γράφει σε ένα από τα αποσπάσματα του βιβλίου που κυκλοφορούν τις τελευταίες μέρες. «Καθώς έβλεπα τη βαριά πόρτα να γλιστράει με αυστηρή βραδύτητα πάνω στις ράγες της, σκέφτηκα την ειρωνεία της κατάστασης και την παράξενη ζωή μου. Γιατί έχω ζήσει τόσες πολλές ακραίες καταστάσεις;». «Το έγκλημά μου είναι ότι δεν ανήκω στην αριστερά;» αναρωτιέται επίσης, σε άλλο σημείο του βιβλίου. «Σπιλώνοντας την αθωότητά μου, η Γαλλία εξευτελίζει τον ίδιο τον εαυτό της».

Ο Σαρκοζί παραλληλίζει τον εαυτό του με τον Άλφρεντ Ντρέιφους (ο οποίος έμεινε τέσσερα χρόνια στο Νησί του Διαβόλου) αλλά και με τον Χριστό που σταυρώθηκε από αντίστοιχες δυνάμεις σαν αυτές που καταδιώκουν τον ίδιο. Το πιο «νόστιμο» στιγμιότυπο όμως είναι ότι η «θέωση» συντελέστηκε μέσω της μετάδοσης ενός ποδοσφαιρικού αγώνα. Ήταν η πρώτη μέρα του στο κελί (το οποίο περιείχε και τηλεόραση), όταν διαπίστωσε ότι «σαν από ένα θαύμα του προγραμματισμού, εκείνο το βράδυ μεταδιδόταν ζωντανά από το Canal+ ο αγώνας της Παρί Σεν Ζερμέν με την Μπάγιερ Λεβερκούζεν. Ένας αγώνας του Τσάμπιονς Λιγκ στην πρώτη νύχτα μου στη φυλακή – επρόκειτο είτε για σύμπτωση είτε για σημάδι της Θείας Πρόνοιας».  

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Fayard, οι οποίες ανήκουν στον Γάλλο ολιγάρχη και κολλητό του Σαρκοζί, Βενσάν Μπολορέ, ο οποίος, όπως σημειώνει η εφημερίδα Le Monde (η οποία, σύμφωνα με τον πρώην κρατούμενο, «έχει φτάσει στον υπόνομο»), θα πρέπει να είναι – ως φανατικός υποστηρικτής μιας συμμαχίας της δεξιάς με την άκρα δεξιά – ιδιαιτέρως ευτυχής με τα κολακευτικά λόγια του Σαρκοζί προς την Μαρίν Λεπέν και την πρόθεσή του να σπάσει το λεγόμενο «δημοκρατικό φράγμα». Στα τέλη του περασμένου μήνα, η  γαλλική εταιρεία δημοσκοπήσεων Odoxa προέβλεψε για πρώτη φορά ότι ο εκλεκτός της, ο Ζορντάν Μπαρντελά, θα κέρδιζε τις προσεχείς προεδρικές εκλογές, αν γίνονταν σήμερα, ανεξάρτητα από το ποιοι θα είναι οι αντίπαλοί του.

πηγή