Επίσκεψη της Υφυπουργού Τουρισμού κ. Έλενας Ράπτη στο Ι.Ε.Κ. Γαλαξιδίου (φωτό)
1 σχόλιο:
Ανώνυμος
είπε...
Κατά τα άλλα δεν έγινε κανένας λόγος για την πραγματικότητα όπου το Γαλαξίδι απο προορισμός απόλυτα ισότιμος με την Ύδρα για επισκέπτες και κατόχους παραθεριστικών κατοικιών με υψηλή καταναλωτική ικανότητα, έχει μετατραπεί πρωτίστως σε ένα βιομηχανικό ψαροχώρι και ο τουρισμός του περιορίζεται χρόνο με το χρόνο στην κατανάλωση αυθημερόν επισκεπτών και Ελλήνων επισκεπτών του Σαββατοκύριακου με πολύ μετρημένες καταναλωτικές δυνατότητες.Ακριβώς όπως έγινε με τον άξονα Ιτέας Δελφών πρίν λίγες δεκαετίες. Πως θα μπορούσε να γίνει άλλωστε όταν , αφότου ο σκαφάτος επισκέπτης στρίψει στο ακρωτήρι, με την χαρά ότι έφτασε στο περιβόητο Γαλαξίδι, ελπίζοντας ότι θα τελειώσει η βιομηχανική θέα των ιχθυοκαλλιεργειών που του ξίνισαν το όνειρο απο όταν μπήκε στον Κορινθιακό μέχρι εκεί, αντικρίζει τις πιό πυκνές και πιό κεντρικές βιομηχανικές εγκαταστάσεις. Και λίγο μετά με την ένταση αυτή της πίκρας, φτάνει στο Γαλαξίδι για να χορτάσει ανεμογεννήτριες πάνω απο την κεντρική θέα του οικισμού απο το λιμάνι και το αλσύλλιο. Άσε που αν τολμήσει να βγεί να κοιτάξει πρός τα ανατολικά μήπως και δει κάτι αγνό να τον ξεκουράσει, θα δεί τα αιολικά της Δεσφίνας και αν διανοηθεί να κινηθεί πρός το λιμάνι των Δελφών, θα πέσει πάνω στις εγκαταστάσεις βωξίτη που κυριαρχούν και εξαφανίζουν απο πίσω και τον οικισμό των Δελφών και το όνειρο. Μπράβο σας . Τα καταφέρνετε μιά χαρά. Θεωρίες, υποσχέσεις και φανφάρες, χάντρες και καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς και αρπαγή του χρυσού τόπου τους. Και ας σταματήσω εδώ αφήνοντας το μέλλον να δείξει εάν οι ιθαγενείς θα εξακολουθήσουν να επιτρέπουν την απαξίωση του τόπου τους και των περιουσιών τους και την υποχρεωτική μετανάστευση των παιδιών τους που φεύγουν άρχοντες ενός ευλογημένου τόπου για το μεροκάματο επιβίωσης στις βρώμικες μεγαλουπόλεις.
1 σχόλιο:
Κατά τα άλλα δεν έγινε κανένας λόγος για την πραγματικότητα όπου το Γαλαξίδι απο προορισμός απόλυτα ισότιμος με την Ύδρα για επισκέπτες και κατόχους παραθεριστικών κατοικιών με υψηλή καταναλωτική ικανότητα, έχει μετατραπεί πρωτίστως σε ένα βιομηχανικό ψαροχώρι και ο τουρισμός του περιορίζεται χρόνο με το χρόνο στην κατανάλωση αυθημερόν επισκεπτών και Ελλήνων επισκεπτών του Σαββατοκύριακου με πολύ μετρημένες καταναλωτικές δυνατότητες.Ακριβώς όπως έγινε με τον άξονα Ιτέας Δελφών πρίν λίγες δεκαετίες. Πως θα μπορούσε να γίνει άλλωστε όταν , αφότου ο σκαφάτος επισκέπτης στρίψει στο ακρωτήρι, με την χαρά ότι έφτασε στο περιβόητο Γαλαξίδι, ελπίζοντας ότι θα τελειώσει η βιομηχανική θέα των ιχθυοκαλλιεργειών που του ξίνισαν το όνειρο απο όταν μπήκε στον Κορινθιακό μέχρι εκεί, αντικρίζει τις πιό πυκνές και πιό κεντρικές βιομηχανικές εγκαταστάσεις. Και λίγο μετά με την ένταση αυτή της πίκρας, φτάνει στο Γαλαξίδι για να χορτάσει ανεμογεννήτριες πάνω απο την κεντρική θέα του οικισμού απο το λιμάνι και το αλσύλλιο. Άσε που αν τολμήσει να βγεί να κοιτάξει πρός τα ανατολικά μήπως και δει κάτι αγνό να τον ξεκουράσει, θα δεί τα αιολικά της Δεσφίνας και αν διανοηθεί να κινηθεί πρός το λιμάνι των Δελφών, θα πέσει πάνω στις εγκαταστάσεις βωξίτη που κυριαρχούν και εξαφανίζουν απο πίσω και τον οικισμό των Δελφών και το όνειρο. Μπράβο σας . Τα καταφέρνετε μιά χαρά. Θεωρίες, υποσχέσεις και φανφάρες, χάντρες και καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς και αρπαγή του χρυσού τόπου τους. Και ας σταματήσω εδώ αφήνοντας το μέλλον να δείξει εάν οι ιθαγενείς θα εξακολουθήσουν να επιτρέπουν την απαξίωση του τόπου τους και των περιουσιών τους και την υποχρεωτική μετανάστευση των παιδιών τους που φεύγουν άρχοντες ενός ευλογημένου τόπου για το μεροκάματο επιβίωσης στις βρώμικες μεγαλουπόλεις.
Δημοσίευση σχολίου