Σε λιγότερο από έναν μήνα και από τους εορτασμούς για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 821 -την 19η Απριλίου- είναι η επέτειος του θανάτου του ποιητή και φιλέλληνα Λόρδου Βύρωνα, υπέρμαχου της Επανάστασης του 1821, που θυσιάστηκε στο Μεσολόγγι εκείνη την ημέρα του 1824, σε ηλικία μόλις 36 ετών. Η ημερομηνία αυτή καθιερώθηκε στην Ελλάδα ως "Ημέρα Φιλελληνισμού και Διεθνούς Αλληλεγγύης".
Οι Ευρωπαίοι τότε, πριν από ακριβώς 200 χρόνια, είχαν ρητά καταδικάσει την Ελληνική Επανάσταση, παρότι σε καμία περίπτωση δεν ήταν κοινωνική, όπως όλες οι υπόλοιπες στη Γηραιά Ήπειρο, αλλά καθαρά εθνικοαπελευθερωτικού χαρακτήρα μετά από 400 ολόκληρα χρόνια σκλαβιάς. Γνώριζαν καλά, ο Μέτερνιχ και οι υπόλοιποι στο κεντρικό κονκλάβιο, ότι μια πιθανή απαλλοτρίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, θα ανέτρεπε σε μεγάλο βαθμό και τις ισορροπίες στην Ευρώπη, κάτι που κανείς από τους τότε μεγάλους παίκτες δεν ήθελε και απεύχονταν.
Όταν η ηγεσία των ελληνικών δυνάμεων και η Γερουσία της Πελοποννήσου αμέσως μετά την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης στην Α' Εθνοσυνέλευση στην Επίδαυρο υπέγραψαν τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας της Ελλάδος, ο Αδαμάντιος Κοραής και άλλοι επιφανείς Έλληνες της Διασποράς κοινοποίησαν έκκληση προς την παγκόμια κοινότηταα για έμπρακτη συμπαράσταση. Η μοναδική απάντηση έφθασε τελικά... από την Αϊτή.
Ο Αϊτινός πρόεδρος ήταν ο μόνος που εξαρχής απάντησε θετικά στην επιστολή που του είχε αποσταλεί από τον Αδαμάντιο Κοραή και τους υπόλοιπους επιφανείς Έλληνες προς την παγκόσμια κοινότητα, και στην απαντητική επιστολή στις 15 Ιανουαρίου του 1822 αναγνώρισε το αναφαίρετο δικαίωμα των Ελλήνων γι’ αυτοδιάθεση και μίλησε με θερμά λόγια για την επανάσταση των ηρωικών Ελλήνων. Ήταν η πρώτη επίσημη αναγνώριση τόσο της ελληνικής επανάστασης, όσο και του ελληνικού κράτους: Στην επιστολή του έγραφε μεταξύ άλλων ο Αϊτινός πρόεδρος, Ζαν Πιερ Μπουαγέ: "Με μεγάλο ενθουσιασμό εδώ στη μικρή αυτή χώρα μάθαμε ότι η Ελλάδα αποφάσισε τελικά να πάρει τα όπλα, για να αποκτήσει επιτέλους την ελευθερία της και τη θέση που της ανήκει ανάμεσα στα κράτη. Μεταφέρετε στους συμπατριώτες σας, τις θερμότερες ευχές για απελευθέρωση, που σας στέλνει ο λαός της Αϊτής”.
Η Αϊτή έστειλε ως δωρεά στην Ελλάδα και τους Έλληνες 45 τόνους καφέ, προς πώληση, ώστε με τα χρήματα που θα έμπαιναν στο ταμείο της επανάστασης να αγοράζονταν όπλα και πολεμοφόδια, αλλά το κυριότερο... έστειλε και 100 Αϊτινούς εθελοντές-μαχητές για να πολεμήσουν πλάι στους Έλληνες, που όμως ποτέ δεν κατάφεραν να φθάσουν στην Ελλάδα. Οι 100 αυτοί ρομαντικοί Αϊτινοί πολεμιστές πέθαναν από τις κακουχίες κατά τη διάρκεια του μεγάλου και επίπονου ταξιδιού τους από την άκρη του κόσμου, στα νερά της Μεσογείου, με τη θυσία τους να θεωρείται ίσως από τις πλέον ηρωικές πράξεις που σημειώθηκαν από μη Έλληνες κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης. Ίσως και αυτός να ήταν ένας από τους λόγους που η Μεγάλη Βρετανία ευαισθητοποιήθηκε και αναγνώρισε την επανάσταση, ενάμιση χρόνο μετά την Αϊτή.
Η προσφορά των Φιλελλήνων κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821 ήταν έντονη, ποικίλη και πολύτιμη. Περισσότεροι από 1.500 Ευρωπαίοι (Γερμανοί, Γάλλοι, Ιταλοί, Πολωνοί, Ελβετοί, Άγγλοι και Αμερικανοί, αλλά και Λίβυοι) συμμετείχαν ενεργά στον ένοπλο αγώνα, παίρνοντας μέρος σε πολλές μάχες εναντίον των Τούρκων πέφτοντας ενίοτε μαχόμενοι για την Ελλάδα.
Παράλληλα, σχηματίστηκαν πολλές Φιλελληνικές Επιτροπές σε μεγάλες πόλεις της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, με σκοπό την ενίσχυση του αγωνιζόμενου ελληνικού λαού είτε με υλικά μέσα, στέλνοντας χρήματα, τροφές και πολεμοφόδια, είτε παρέχοντας ηθική και έμπρακτη υποστήριξη με δημοσιεύματα σε έντυπα και εφημερίδες, καθώς και καλλιτεχνικά έργα και συναυλίες. Στους Φιλέλληνες συγκαταλέγονταν ρομαντικοί ιδεαλιστές, λάτρες της αρχαίας Ελλάδας, πολιτικοί, αλλά και έμποροι, τραπεζίτες και μέλη εκπαιδευτικών ή θρησκευτικών ιδρυμάτων.
Σήμερα, 200 χρόνια μετά την Επανάσταση του 1821, τα πράγματα έχουν αλλάξει, αλλά τόσο ο φιλελληνισμός, όσο και ο ανθελληνισμός συνεχίζουν να πλανώνται πάνω από την Ελλάδα υμνώντας και απειλώντας την Ελλάδα αντίστοιχα.
Η στάση της Γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελας Μέρκελ -της μετεμψύχωσης του Μεττερνιχ στον 21ο αιώνα, ως προς την ελληνοτουρκική διένεξη, εξελίσσεται σε ένα θρίλερ για γερά νεύρα και ακόμα πιο γερά στομάχια.
"Όπως οι φίλες μου οι αράχνες, που πολύ τις αγαπώ γιατί συχνά μου έτυχε να τις θαυμάσω… έχω κατορθώσει να απλώσω τον ιστό μου προς όλες τις κατευθύνσεις… αλλά τούτη η κατάσταση πραγμάτων αναγκάζει την καημένη την αράχνη να παραμένη στο κέντρο του λεπτού της ιστού. Αυτοί οι ιστοί είναι όμορφοι να τους βλέπη κανείς... είναι περίτεχνα πλεγμένοι και ικανοί να αντιστέκωνται σε ελαφρές επιθέσεις, όχι όμως και σε θυελλώδεις ανέμους”, είχε δηλώσει το 1814, πριν το Συνέδριο της Βιεννης, ο Υπουργός Εξωτερικών της Αυστρίας, Μέττερνιχ.
Η ουσία του "συστήματος Μέττερνιχ” ήταν η πολιτική της παγίδευσης του αντιπάλου μέσα στις ίδιες του τις κινήσεις, της εξουδετερώσεώς του με την βοήθεια αόρατων δεσμών, και στηρίζονταν στον μύθο ότι "οι κανόνες του παιχνιδιού” εμποδίζουν τον εχθρό να σαρώσει τον ιστό σε μια στιγμή ανυπομονησίας και αυθορμητισμού.
Ο Μέτερνιχ ήταν τότε, όπως σήμερα η Άνγκελα Μέρκελ, η μαύρη ψυχή.., ήταν ο εγκέφαλος των πιο σκοτεινών αντιδραστικών δυνάμεων της εποχής του και εκαυχάτο μάλιστα γι’ αυτό! Ήταν ο υπέρμαχος του "υφισταμένου καθεστώτος”, μισούσε με κάθε τρόπο τη Γαλλική Επανάσταση όπως και κάθε επανάσταση κι ήθελε να φράξει τις πόρτες, τα παράθυρα και κάθε χαραμάδα, μη τυχόν και περάσει ο άνεμος της Λευτεριάς, που είχε σηκώσει η Επανάσταση στην Ελλάδα. Πολέμησε με πάθος και με κάθε μέσο που διέθετε την Ελληνική Επανάσταση, διότι η ενδόμυχη φιλοδοξία του ήταν να μπλοκάρει και να καταπνίξει με αίμα και μια για πάντα, τον δρόμο στα δικαιώματα των Ελλήνων και τον πόθο τους τον εθνικό για Ελευθερία, αλλά και κάθε λαού της Ευρώπης που τη αποζητούσε.
200 χρόνια μετά, η Άνγκελα Μέρκελ, πιστό αντίγραφο του ανθέλληνα Μέττερνιχ, παλεύει με νύχια και με δόντια, να γίνει αρωγός στα όνειρα και τις φιλοδοξίες ενός άλλου νέας κοπής σουλτάνου -του Ερντογάν-, τον οποίο και υποστηρίζει ανερυθρίαστα, εξοπλίζοντάς τον για να χτυπήσει την Ελλάδα, την Κύπρο και άλλες χώρες της ανατολικής Μεσογείου και όχι μόνο.
Σε καμία όμως περίπτωση δεν πρέπει η Ελληνική Πολιτεία και οι Έλληνες πολίτες να υποτιμήσουν τον κίνδυνο των ντόπιων ανθελλήνων, που κάνουν τα πάντα για να σαμποτάρουν τις προσπάθειες της χώρας μας να προασπίσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα, και την εθνική της ανεξαρτησία, ελπίζοντας να αποκτήσουν εκ νέου "λόγο ύπαρξης” ακόμα και μέσα στα συντρίμμια μιας εθνικής καταστροφής. Είναι το πατριωτικό μας καθήκον να προασπίσουμε με κάθε τρόπο και κάθε θυσία τα ιερά και τα όσια της πατρίδας μας ενάντια σε κάθε ανθέλληνα ντόπιο ή ξένο που συμπράττει έμμεσα ή άμεσα στα σχέδια του νεο-σουλτάνου της Τουρκίας και του νεο-οθωμανικού επεκτατισμού. Οι περισσότεροι εκ των εσωτερικών εχθρών, ούτως ή άλλως δεν θέλουν και ποτέ δεν ήθελαν πραγματικά την ελευθερία, αλλά λόγω του ότι η ελευθερία προϋποθέτει ανάληψη ευθυνών, και οι περισσότεροι εκ των ανηκόντων στις τάξεις του εσωτερικού εχθρού απεχθάνονται την ιδ
Καλό μας βόλι λοιπόν...
*Ο κ. Θοδωρής Γιάνναρος είναι Μοριακός Βιολόγος-Γενετιστής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου