Δεν είναι πολύ ωραίο το συναίσθημα όταν μπορούμε να μιλάμε ανοιχτά, να εκφέρουμε την άποψη μας και τα συναισθήματα μας; Σαφώς είναι!
Βέβαια, κύριο μέλημα μας, θα πρέπει να είναι πως με τα λόγια μας δεν προσβάλουμε και δεν υποτιμούμε τους άλλους…
Η ελευθερία στην επικοινωνία σημαίνει ένα σωρό αρετές όπως αυτοσεβασμό, αξιοπρέπεια, διεκδικητικότητα, οι οποίες είναι απαραίτητες για να έχουμε μια καλή ψυχική υγεία. Παρόλα αυτά, υπάρχουν άνθρωποι που δυσκολεύονται να εκφραστούν. Ζορίζονται να μιλήσουν ανοιχτά, να πουν τη γνώμη τους, να διεκδικήσουν τα θέλω τους.
Αντιθέτως παραμένουν σιωπηλοί και παρατηρητές της ζωής τους. Συχνά για να αποφύγουν την οποιαδήποτε διένεξη, υποτάσσονται σε προσταγές καταπιέζοντας τις επιθυμίες και τα θέλω τους. Προσπαθούν να κρατήσουν ισορροπίες προκειμένου να μη γίνουν «ενοχλητικοί»… Για αυτό το λόγο, υπομένουν κακότροπες συμπεριφορές, άσχημα λόγια, υποτιμητικά σχόλια, μόνο και μόνο για να αποφύγουν μια επικείμενη σύγκρουση. Βάζουν στην άκρη τον εγωισμό τους…
Τελικά το αποτέλεσμα είναι να νιώθουν αδύναμοι, ανήμποροι να διαχειριστούν την οποιαδήποτε σχέση… τόσο με την οικογένεια όσο και με φίλους και συναδέλφους. Κουβαλάνε ένα μεγάλο φορτίο από δυσάρεστα συναισθήματα και χωρίς να το καταλάβουν… έχουν αρχίσει να χάνουν τον εαυτό τους.
Πως να ενθαρρύνουμε τον ίδιο μας τον εαυτό ώστε να μπορούμε να μιλάμε «ανοιχτά»; Τι πρέπει να κάνουμε για να βγούμε από τον φαύλο κύκλο της (αυτό)υποτίμησης;
Σίγουρα δεν χρειάζεται να πάει κανείς στο άλλο άκρο και να πληγώνει τους άλλους επιβάλλοντας τη γνώμη του, ούτε χρειάζεται να καταφύγουμε στα κλάματα και να προκαλέσουμε την λύπηση των άλλων… Κυρίως χρειάζεται να είμαστε ειλικρινείς και άμεσοι. Να είμαστε ΕΜΕΙΣ, ο εαυτός μας! Δηλαδή να μιλήσουμε για τον εαυτό μας, γι’ αυτό που νιώθουμε, γι’ αυτό που θέλουμε, γι’ αυτό που εν τέλει είμαστε! Χωρίς το φόβο ότι είναι ένας κακώς νοούμενος εγωισμός.
Εγωιστικό δεν είναι να εκφράζουμε τον εαυτό μας. Εγωιστικό είναι να θέλουμε να τον επιβάλουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου