Γιόμισε ο τόπος ξενόφερτες
λαλιές. Πολύχρωμα ρούχα και καλοκαιρινή ποδεσιά κι ένα σμήνος ανθρώπων να
τριγυρνάει με τις φωτογραφικές μηχανές κρεμασμένες στον σβέρκο, στους δρόμους,
στην παραλία και στα μαγαζιά της Ιτέας. Πανέμορφο το πλεούμενο που τους έφερε
και φώτισε το λιμάνι με το αστραφτερό του χρώμα. Κάποιοι φύγανε με τα λεωφορεία
για τους Δελφούς κι αποδέλοιποι, πιάσανε τα τραπεζάκια και μαζεύανε τον ήλιο
για πεσκέσι από την Ελλάδα, γυρνώντας πίσω
στο κονάκι τους.
Καμπόσοι απ' αυτούς
σταυροκοποιόντουσαν μέσα στην Μεταμόρφωση και η αμηχανία ήτανε φανερή στα
πρόσωπά τους : από ποιόν δρόμο να στρίψουν, μιάς και τα τετράγωνα ήσανε όλα
ίδια. Λαμπρή μέρα η σημερινή. Γιομάτη ήλιο, μουσαφιρέους και ζωντάνια. Έτσι
όπως είμαστε μαθημένοι κι όπως μας αξίζει : με τον κόσμο, με το γύρισμα, το
ανακάτεμα και την γνωριμία των πολιτισμών. Σεπτέμβρης 2012, Ιτέα.
Καλό Φθινόπωρο.
Η Ιτέα από υην web-cam του πλοίου
2 σχόλια:
Υπέροχο κείμενο, πολλά μπράβο!!!
Όμορφα πράματα!!... Κι αυτά μας αξίζουν. Έπεσε χρήμα στην αγορά κι όλοι αυτοί θα μιλάνε για μάς. Φανταστείτε στη θέση του κρουαζιερόπλοιου, ένα πλοίο με κοκκινόχωμα και κάποιον να λέει: σιγά μη θέλ'τε να γίν' η ιτιά θέρετρου...
Η ώρα όμως έφτασε. Ο Καλλικράτης δεν μπορεί να κρατήσει άλλο τα μπόσικα και οι σκαρφαλωμένοι όσο και να προσπαθούν με νύχια και με δόντια, είναι σίγουρο ότι θα καταποντιστούν. Εκτός κι αν ο κόσμος πιστεύει ακόμα αυτά που λεγόντουσαν την δεκαετία του 60 και εξακολουθεί να φοβάται την ελευθερία του. Θα δείξει.
Δημοσίευση σχολίου