"ΓΕΝΝΙΟΜΑΣΤΕ ΩΣ ΙΣΤΟΡΙΑ" ( του Σαράντη Μιχαλόπουλου , κατοίκου Ιτέας)

Ένας καθηγητής μου στο Γυμνάσιο είχε πει κάποτε : Τον καθένα μας περιβάλλει μία γυάλινη σφαίρα η οποία και αποτελεί και τη "φυλακή" μέσα στην οποία οι περισσότεροι ζούμε. 

Κάποιοι από μας "πνίγονται" από τα δεσμά αυτά και αναζητούν τρόπο να ξεφύγουν και να αναπνεύσουν. Έτσι, προσπαθούν να ανοίξουν μία τρύπα στη σφαίρα αυτή και να ξεπηδήσουν στο ανοιχτό διάστημα. Άλλοι ανοίγουν την "τρύπα" αυτοί προς το μέλλον. Είναι οι επιστήμονες που αναζητούν απαντήσεις στο πως δημιουργήθηκε ο κόσμος, πως λειτουργούν οι νόμοι της φύσης και του σύμπαντος, αν είμαστε μόνοι ή υπάρχει και αλλού ζωή. Άλλοι ανοίγουν την τρύπα αυτοί προς το παρελθόν. Είναι οι αρχαιολόγοι και οι ιστορικοί που αναζητούν τα ίχνη της ζωής στα χρόνια της πρώτης δημιουργίας της, την εξέλιξή της στη μακρόχρονη διαδρομή της και τους πολιτισμούς που δημιούργησαν κάποια "ανώτερα" όντα που ονομάστηκαν "άνθρωποι".

Το κείμενο που ακολουθεί είναι μία ομιλία της κ. Μαρίας Δ. Ευθυμίου, Αναπληρώτριας Καθηγήτριας Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, κατά την απονομή του «Βραβείου Εξαίρετης Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας εις μνήμην Β. Ξανθόπουλου – Στ. Πνευματικού». Είναι ένα ακόμη παράδειγμα του πόσους σπουδαίους Έλληνες έχει η πατρίδα μας.

Προσωπικά, υποκλίνομαι ταπεινά μπροστά στο πνεύμα της και επαναλαμβάνω και εγώ την τελευταία φράση της :

"Ενός λεπτού σιγή για τις ρίζες μου και για τον τόπο που με γέννησε, με ανέθρεψε και με διαμόρφωσε. Την Ελλάδα".