Στο Δήμο Δελφών, δεν υπάρχουν μόνο οι Δελφοί!!!!

Γράφει ο Μάκης Βέλης …. υπό σκέψη

          Διαβάζω το άρθρο της κυρίας Κώνστα για τους Δελφούς, (Δελφοί: Ή τώρα θα ορθώσουμε το ανάστημά μας ή έχουμε τελειώσει!). Συνεχίζοντας, διαβάζω και τα σχόλια, τα οποία δεν είναι και κολακευτικά. Κατά τύχη, έχω φίλους στο χωριό που έχουν επιχειρήσεις και τα νέα για φέτος, δυστυχώς, από όσο δείχνουν οι εξελίξεις, είναι δυσοίωνα. Η οικονομική κρίση που προκύπτει από τον κορωνοϊό, θα πλήξει σχεδόν το σύνολο των επιχειρήσεων και όλοι πλέον φθάνουμε στο οικονομικό μας όριο. Συνυπολογίζοντας δε, και την προηγούμενη οικονομική κατάσταση με τα προγράμματα – μνημόνια, πιάνουμε πάτο!!

Στο Δήμο Δελφών, δεν υπάρχουν μόνο οι Δελφοί,  σαφώς έχουν μεγάλη βαρύτητα λόγω της ύπαρξης του αρχαιολογικού χώρου, αλλά αυτό από μόνο του δεν αρκεί.  Υπάρχουν κι όλοι οι υπόλοιποι, που το κράτος και ο δήμαρχος, έχουν υποχρέωση να βοηθήσουν. Το να κηρυχτεί η πόλη σας σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης είναι κάτι που με βρίσκει σύμφωνο. Αλλά το ίδιο θα πρέπει να γίνει και για την Αγόριανη, το Γαλαξίδι, τον Αθανάσιο Διάκο και για κάθε χωριό και πόλη του δήμου, που ζει από τον τουρισμό. Παράλληλα, θα πρέπει να επεκταθεί σε κάθε επιχειρηματία που έχει κυριολεκτικά «ρημάξει» από τα δεκαετή προγράμματα σκληρής λιτότητας και εν συνεχεία από την πανδημία!

Το σχέδιο που προτείνει η κυρία Κώνστα, αν και «απλοϊκό» είναι αυτό που πρέπει να εφαρμοστεί. Για όλους όμως. Για να υπάρξει αύριο. Το χωριό των Δελφών είναι αμιγώς τουριστικό και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί, ο δήμος επιβάλλεται να πάρει μέτρα και να διεκδικήσει από το κράτος τα μέγιστα. Όχι όμως μονόπλευρα και μόνο για τους Δελφούς. Το μεγαλύτερο μέρος του επιχειρείν, στο δήμο, έχει πρόβλημα, είναι άκρως εγωιστικό να περιορίζουμε το πρόβλημα  μόνο στους Δελφούς.

Τα αρνητικά σχόλια και το «συννεφάκι» που διαβάζω, οφείλονται καθαρά  και μόνο στην αλαζονική και ηγεμονική στάση που κράτησαν οι Δελφοί την περίοδο της ακμής τους.  Πιστεύοντας, ότι το χωριό είναι το άλφα και το ωμέγα του τουρισμού της περιοχής και  δεν έχει κανένας άλλος τόπος δικαίωμα, να αναπτύξει ανάλογη δράση.  Προφανώς λοιπόν, ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν να συνεργαστούν με όμορους δήμους και χωριά για να δημιουργηθεί ένα πραγματικά σπουδαίο, συνεκτικό και εκ των πραγμάτων ακαταμάχητο τουριστικό προϊόν.

Αντίθετα, όσες φορές της δόθηκε η ευκαιρία, η τοπική ελίτ, έκανε ότι μπορούσε για να το εμποδίσει και να οδηγήσει τις εξελίξεις στο στενά προσωπικό της συμφέρον. Ακόμη και το οικολογικό -οικονομικό έγκλημα στα Τουμπανάρια – που κατέστρεψε πολιτικά δυο δημάρχους- στην περίπτωση που ο κ. Δάβαρης (ο επενδυτής)   ζητήσει αποζημίωση, τα λεφτά θα είναι τόσα, που θα  καταστραφεί οικονομικά ο  δήμος, στην εν λόγω λογική της «αρπαχτής»  στηρίχτηκε.

Αναμφισβήτητα, ναυαρχίδα του τουρισμού είναι η αρχαία πόλη των Δελφών, που όπως έχει δείξει η πραγματικότητα, μπορεί να υπάρξει και μόνη της. Το Δελφικό Τοπίο, που το συντηρούν κακοπληρωμένοι αγρότες και κτηνοτρόφοι, τα βουνά, οι παραλίες, οι δύο παραδοσιακοί οικισμοί, η Ιτέα, το Γαλαξίδι, η Αράχοβα κ.τ.λ  

Η έλλειψη σεβασμού προς το ευρύτερο συμφέρον, η προσφιλής λογική της αρπαχτής και ο κοντόφθαλμος σχεδιασμός, δίχως όραμα,  έχουν οδηγήσει το Δελφικό τουριστικό προϊόν, τα τελευταία χρόνια, στα ξέφυλλα της ιστορίας. 

Αυτό είναι το παρελθόν, το ζήτημα είναι τι κάνουμε τώρα. Για αρχή η Κρυσταλλία  έχει δίκιο, πρέπει μέσω του δήμου να αναγνωριστεί η ιδιαιτερότητα των Δελφών. Καλό θα είναι σε αυτό να συμβάλλουν όλοι, αλλά ο δήμος  σε συνεργασία προφανώς με τις αρμόδιες υπηρεσίες, να φροντίσει και για τους υπόλοιπους επιχειρηματίες, στο βαθμό που μπορεί.

Και δεύτερο και πιο σημαντικό όλες αυτές οι ιστορίες με ναυαρχίδες και δελφικούς ήλιους πρέπει να τελειώσουν οριστικά. Όλο αυτό είναι ένα σπουδαίο μάθημα που πρέπει να εκμεταλλευτούμε για να πάμε μπροστά.  Είναι πλέον καιρός να φτιάξουμε ένα ενιαίο τουριστικό προϊόν που να ενώνει τις πόλεις και τα χωριά του δήμου μας. Ο ένας κλάδος αλληλέγγυος προς τον άλλον και η μία πόλη να είναι η συνέχεια της άλλης.

Πολύ απλό παράδειγμα:  Θα μπορούσαν τα εστιατόρια να χρησιμοποιούν το λάδι που παράγεται στον Ελαιώνα του Δελφικού Τοπίου κι όχι αυτό που πουλούν γερμανικά σουπερ μάρκετ. Ή να υπάρχει σύνδεση των Δελφών με τους δυο διατηρητέους οικισμούς, ώστε ο επισκέπτης να έχει δικαίωμα στην επιλογή και ενδιαφέρον να παραμείνει στην περιοχή περισσότερο καιρό.

Για όλα αυτά όμως χρειάζεται κεντρικός σχεδιασμός και εδώ είναι που ο δήμος, παίζει ουσιαστικό ρόλο. Όπως και στην εκπαίδευση των επιχειρηματιών στα νέα δεδομένα. Όπως γράφει και η Κρυσταλλία «Λοιπόν τα πράγματα είναι απλά: Ή τώρα θα ορθώσουμε το ανάστημά μας ή έχουμε τελειώσει! Ας επιλέξουμε».

 Ήρθε πραγματικά η ώρα, για ουσιαστικές αλλαγές, που αν επιθυμούμε ένα λαμπρό μέλλον για τον τόπο μας, δεν έχουμε δικαίωμα να δειλιάσουμε και να μην τις κάνουμε.

amfissaface.gr