ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΔΕΛΦΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΠΟΥ ΚΕΡΔΙΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΡΗΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ; (μέρος πρώτο) / του Α.Γ

            Τα τελευταία  χρόνια, κάποιοι ισχυρίζονται ανοιχτά ότι στο Δήμο Δελφών ιδιωτικές εταιρίες παίζουν  παιχνίδια από  αυτά που συναντάμε συχνά στις υπανάπτυκτες χώρες . Παιχνίδια με τα οποία μεθοδεύουν την φτωχοποίηση και την ερήμωση περιοχών διότι, … , έτσι βγάζουν μεγάλα κέρδη. Σενάρια επιστημονικής φαντασίας και συκοφαντίες ή θανάσιμος κίνδυνος για την κοινωνία των Δελφών;

Αν γίνονται αλλού, γιατί να μην γίνονται και στους Δελφούς;

Αν γίνονται και στους Δελφούς, περιμένει κανείς να το παραδεχτούν οι ένοχοι;

           Πλήθος ντοκιμαντέρ και ειδήσεων κατά καιρούς  ασχολούνται  με ακραίες έως  και εγκληματικές μεθοδεύσεις   μεγάλων  εταιριών ή τοπικών θυγατρικών τους  με στόχο να ερημώσουν περιοχές από τους ιθαγενείς ώστε να μπορούν να μεγιστοποιούν τα κέρδη τους από τις εκεί δραστηριότητες.   

Κοινό χαρακτηριστικό   όλων αυτών των περιπτώσεων είναι ότι οι δραστηριότητες αυτών των εταιριών έχουν  μεγάλο περιβαλλοντικό κόστος παραγωγής.   

Δηλαδή εάν δεν τηρήσουν τους νόμους που προστατεύουν το περιβάλλον   το κόστος παραγωγής γίνεται πολύ μικρότερο  οπότε τα κέρδη πολύ μεγαλύτερα. Η μόνη λύση για να εξασφαλίσουν ότι  θα μπορούν να το κάνουν αυτό χωρίς αντιδράσεις κατοίκων της περιοχής, είναι … να μείνει η περιοχή χωρίς κάτοικους. Για την ακρίβεια να μείνει μόνο με όσους δουλεύουν σε αυτές τις εταιρίες  και έναν μικρό αριθμό  εξαθλιωμένων που να περιμένουν ανά πάσα στιγμή να «φάνε»  την θέση όποιου εργαζόμενου θελήσει να αντιδράσει για την καταστροφή της γης των προγόνων του.

           Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι ο ξένος. Οι μόνιμοι κάτοικοι  μπορεί  να συνηθίσουν  μια σταδιακή  αλλοίωση  της θέας από το σπίτι τους και όταν συνηθίσουν,   δεν τους φαίνεται περίεργο όταν το ίδιο συμβαίνει παντού γύρω από την πόλη τους.  

Ένας  ξένος όμως που θα έρθει για πρώτη φορά  στην περιοχή χάριν ενός σπάνιου ζώου ή ενός  ξακουστού μνημείου,  θα δυσαρεστηθεί με την δηλητηρίαση του περιβάλλοντος που ζει το σπάνιο ζώο ή την καταστροφή της θέας από το ξακουστό μνημείο. 

Στις πολιτισμένες χώρες, η θέα νταμαριών, αιολικών πάρκων, ιχθυοκαλλιεργειών  κ.λ.π. απαγορεύονται σε κατοικημένες περιοχές για να μην βλαφτεί η καθημερινότητα των μόνιμων κατοίκων.  Ούτε συζήτηση βέβαια για να πάνε αυτοί οι άνθρωποι διακοπές με θέα αυτό που θεωρούν απαράδεκτο στην καθημερινότητά τους. 

Στον τρίτο κόσμο το επίπεδο βρίσκεται ακόμα στο «να βρούμε φαί να φάμε και σήμερα». Η εκπαίδευση και η πνευματική καλλιέργεια έχουν μείνει πίσω, οπότε είναι εύκολο να συνηθίσουν  να ζουν μέσα στην ασχήμια και την μόλυνση εάν βρίσκουν φαί. Αυτοί βέβαια δεν πάνε ποτέ διακοπές και δεν πάνε ποτέ ως κοινωνίες προς το καλύτερο. Ο ξένος  μπορεί να είναι οποιοσδήποτε με ιδιαίτερες γνώσεις  και  καλλιέργεια, με ιδιαίτερες ευαισθησίες , με επίγνωση των δικαιωμάτων του και των περιβαλλοντικών νόμων.

 Για το λόγο αυτό η δραστηριότητα του τουρισμού είναι   κόκκινο πανί  για τέτοιες εταιρίες.  

            

Η μη τήρηση των περιβαλλοντικών νόμων, εκτός  από το ότι πολλαπλασιάζει τα κέρδη,  εξασφαλίζει ταυτόχρονα  αυτό να συμβαίνει στο διηνεκές. Η καταστροφή του περιβάλλοντος, είτε ως τοπίο είτε ως φυσικοί πόροι και   η μόλυνση, συμβάλουν  σημαντικά  στο να φύγουν   οι «παραπανίσιοι»  κάτοικοι από την περιοχή. Και λόγω προβληματικού περιβάλλοντος και εξαιτίας  του αποκλεισμού της ανάπτυξης άλλων παραγωγικών δραστηριοτήτων και κυρίως  του τουρισμού (το κόκκινο πανί)  που για την Ελλάδα αποτελεί  ισχυρή αναπτυξιακή δυνατότητα κάθε παραλιακής περιοχής  ανεξάρτητα εάν διαθέτει άλλα στοιχεία τουριστικού ενδιαφέροντος.    

Στα πλαίσια αυτά, σε Ελληνική περιοχή   έχει καταγραφεί  μεθόδευση    στην κατεύθυνση  « … να μην αναπτυχθεί καμία άλλη  παραγωγική δραστηριότητα που να προσφέρει θέσεις εργασίας συγκρίσιμες με αυτές που προσφέρουμε εμείς στην περιοχή …»,    όπως έγραφε  χαρακτηριστικά πριν κάποια χρόνια  έγγραφο με οδηγίες  του  επικεφαλής  μιας τέτοιας εταιρίας προς τον τοπικό  Διευθυντή.

            Σε κάθε χώρα βέβαια υπάρχουν  και τα εκάστοτε Υπουργεία που πρέπει να δώσουν τις άδειες και οι τοπικές αρχές που προστατεύουν  θεωρητικά τα συμφέροντα των ντόπιων.    Όλες οι κατά καιρούς ειδήσεις και όλα τα ντοκιμαντέρ από τέτοιες περιοχές, έχουν προκύψει  από περιπτώσεις όπου    παρά τον πολύ καλό έλεγχο που έχουν καταφέρει όλο και κάποιος τους έχει ξεφύγει. Είναι κάποιος από τους τελευταίους που θα έπρεπε να έχουν  φύγει  από την περιοχή  ή κάποιος  εργαζόμενος  με συνείδηση εξαπατημένος για το τι συμβαίνει  που ανακάλυψε ξαφνικά την αλήθεια.  Τέτοια «ατυχήματα»  συμβαίνουν και  οι εταιρίες το ξέρουν πολύ καλά οπότε και για να οδηγήσουν την περιοχή εκεί που θέλουν και για να την διατηρήσουν χρειάζονται και τον μέγιστο δυνατό έλεγχο των τοπικών  αρχών. Οι κυβερνήτες μένουν πάντα μακριά από τέτοιες περιοχές, είναι συχνά ούτως ή άλλως βουτηγμένοι στην διαπλοκή και υπογράφουν κάθε αίτημα   από μακριά και με ασφάλεια. Οι τοπικές αρχές πρέπει επίσης να ελέγχονται αλλά αυτό είναι πιο εύκολο. Όσο πιο φτωχή και ερημωμένη είναι μία περιοχή, τόσο πιο εύκολα υπερισχύουν στις εκλογές οι σωστά επιλεγμένοι υποψήφιοι με πολύ χρήμα σε σχέση με τους φτωχούς αντιπάλους.   Όταν λοιπόν τύχει   κάποιοι να αντιδράσουν, οι καταγγελίες τους πέφτουν «από τον Άννα στον Καϊάφα» και  ακολουθούν  πολλά ευτράπελα  που εξευτελίζουν  την Πολιτεία. Όσο οι καταγγελίες  εκκρεμούν, εξαγορές, απειλές ,εκβιασμοί και άλλες  γνωστές  και άγνωστες μέθοδοι  επιστρατεύονται για να σώσουν την κατάσταση.  

            

           Στον Δήμο Δελφών υπάρχουν εταιρίες  που παράγουν με μεγάλο μέρος του κόστος παραγωγής να είναι το περιβαλλοντικό; Ναι. Για την ακρίβεια (και είναι θεωρητικά  παράδοξο)  υπάρχουν μόνο τέτοιες εταιρίες.  Εξόρυξη βωξίτη, ιχθυοκαλλιέργειες και αιολικά πάρκα! 

          Έχουν σχέση με τα προαναφερόμενα;

          Σενάριο επιστημονικής φαντασίας και συκοφαντίες, ή η θεωρία αυτή είναι η μόνη που δίνει εξήγηση σε όλα τα "μυστήρια" που απορρέουν από την μοναδική σε πανελλαδικό επίπεδο  κατάντια του Δήμου Δελφών και της Φωκίδας;

(συνεχίζεται αύριο)