“ΕΙΤΕ ΘΑ ΤΟΝ ΒΡΟΥΜΕ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΕΙΤΕ ΘΑ ΤΟΝ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ…” ΟΤΑΝ ΜΙΑ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΚΑΝΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΘΟΡΥΒΟ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ…

(φωτο αρχείου)

Αν δεν υπάρχει δρόμος, εμείς θ’ ανοίξουμε το δρόμο.

Αυτό ήταν το ρητό του Αννίβα  (247 – 183 π.Χ.,   Καρχηδόνιος στρατηλάτης ) που είχε αναρτήσει στο προσωπικό του προφίλ ο Χρήστος  Τσαμαντάνης πριν από 5 σχεδόν χρόνια, την εποχή –καλή ώρα όπως τώρα- που ήταν υποψήφιος αυτήν την φορά με τον Παν. Ταγκαλή για τις Δημοτικές εκλογές…

Η αλήθεια ήταν πως μου είχε κακοφανεί τότε, δεν πίστευα πως είχε σε τόσο μικρή ηλικία τα μέσα και τα κότσια να «ανοίξει δρόμο» οπότε το εξέλαβα απλά σαν μια πολεμική ιαχή λίγο πριν την μάχη των εκλογών…

Έκανα λάθος.

Αυτό που σε πρώτο χρόνο έμοιαζε σαν μια πολιτική αυτοκτονία, αποποιούμενος ότι έχτιζε με κόπο και πόνο τόσα χρόνια  (δεν  είναι όλοι σε θέση να σηκώνουν το τηλέφωνο και να μιλάνε απευθείας με την Φώφη, με πρώην υπουργούς του Ελληνικού κράτους ή με τους μελλοντικούς…) τώρα μοιάζει σαν εξιλέωση, βάζοντας τον εαυτό του αυτόματος στο τραπέζι με τους «μεγάλους παίχτες» και όχι με τους νεροκουβαλητές.

Θάρρος να γυρίσεις σελίδα, γενναιότητα να καταγγέλλεις αυτούς που πιστεύεις πως είναι λάθος.

Μερικές φορές το βάρος που πέφτει στους ώμους σου σε βρίσκει πολύ νωρίς και πολύ νεαρό για να μπορέσεις να το αντέξεις, αρκετό ώριμο όμως απλά για να το αφήσεις να σε λυγίσει.

Για την ιστορία πάντως ο Αννίβας κατάφερε να διασχίσει τις Άλπεις …

Aut viam inveniam aut faciam.

Είτε θα τον βρούμε το δρόμο είτε θα τον φτιάξουμε.

Μύρκας 

Άρθρο από την έντυπη έκδοση της  ημερήσια εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΦΩΚΙΔΑ