Απo τoτε που θυμάμαι τον εαυτό μου, όλες οι κυβερνήσεις προσδοκούν ξένες επενδύσεις. Όχι γιατί ασπάζονται τους νόμους της αγοράς ή γιατί είναι οπαδοί της παγκοσμιοποίησης. Αλλά γιατί η ξένη επένδυση λειτουργεί σαν «ο θείος από την Αμερική», δηλαδή ο από μηχανής θεός, που θα φέρει χρήματα, θέσεις εργασίας και οικονομική ανάπτυξη στην χώρα μας.
Αλλά, δυστυχώς, κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα. Οι ξένοι επενδυτές παραμένουν παγερά αδιάφοροι. Και οι μόνες λιγοστές επενδύσεις που έχουν γίνει, είναι από Έλληνες, και μάλιστα για λόγους πατριωτικούς, όπως π.χ. του Κωνσταντακόπουλου στην Μεσσηνία. Και με τεράστια εμπόδια από την γραφειοκρατία και το πολιτικό σύστημα.
Όσοι πολιτευτές και αξιωματούχοι εξαγγέλλουν, κοροϊδεύοντας τον κοσμάκη, την προσεχή εισέλευση ξένων επενδυτικών πακτωλών (η κυβέρνηση της ΝΔ διέπρεψε σε αυτόν τον τομέα), δεν προχωρούν όμως και στην άρση των γραφειοκρατικών εμποδίων που υπάρχουν, και που μεταβάλλουν κάθε επενδυτική πρόθεση σε πραγματικό μαρτύριο για τον υποψήφιο επενδυτή. Προφανώς το πολιτικό σύστημα θέλει να ελέγχει την διαδικασία αδειοδότησης, ώστε να μπορεί να την επιβραδύνει ή να την επιταχύνει κατά βούληση. Οι αναγνώστες ασφαλώς αντιλαμβάνονται τον λόγο.
Αλλά στο υφιστάμενο καθεστώς διαφθοράς, γραφειοκρατίας καφκικού τύπου, συνεχούς μεταβολής των φορολογικών δεδομένων, κανείς σοβαρός ξένος επενδυτής δεν θα ασχοληθεί με την Ελλάδα. Θα επενδύσει σε άλλες χώρες, όπως την Βουλγαρία ή την Πολωνία. Τώρα υπάρχει και η Κίνα, που διευκολύνει τους ξένους επενδυτές.
Αλλά ας ξεκαθαρίσουμε και τι εννοούμε με τον όρο «επενδύσεις». Επένδυση, σύμφωνα με όλα τα διεθνή λεξικά οικονομικής ορολογίας, είναι η δημιουργία (ή η επέκταση) μίας βιώσιμης μονάδας παραγωγής προϊόντων ή υπηρεσιών, η οποία θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας, θα αυξήσει (κατά το μέτρο των δυνατοτήτων της) το ΑΕΠ, θα φέρει συνάλλαγμα και θα βελτιώσει το εμπορικό ισοζύγιο.
Επένδυση λοιπόν ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ το ξεπούλημα περιουσιακών στοιχείων του κράτους, και μάλιστα σε ευαίσθητους γεωστρατηγικά τομείς, που αποτελούν προϋποθέσεις εθνικής κυριαρχίας. Ας έρθουν εδώ ξένες εταιρείες να ιδρύσουν εργοστάσια, βιοτεχνίες και ξενοδοχεία. Ακόμα καλύτερα, όμως, ας γίνουν συνεταιρισμοί Ελλήνων, δηλαδή πολυμετοχικές εταιρείες λαϊκής βάσης, που θα αυτοδιοικούνται και θα δημιουργήσουν μονάδες παραγωγής και εξαγωγής πιστοποιημένων αγροτικών προϊόντων, ιαματικά κέντρα, ξενοδοχειακές επιχειρήσεις κλπ. Ο ντόπιος επενδυτής και γνωρίζει καλύτερα τις συνθήκες και θα καταβάλει υπερεργασία χωρίς πολλές απαιτήσεις, διότι θα τον αφορά προσωπικά. Έτσι, με χαμηλό κόστος και υψηλή ποιότητα, οι Έλληνες θα κατακτήσουν και πάλι τις παγκόσμιες αγορές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου