Του Άγη Βερούτη
Πριν λίγες ημέρες είχα μία συζήτηση με έναν παλαιό λαχαναγορίτη, τον κ. Παναγιώτη. Η κουβέντα μας επικεντρώθηκε στον τρόπο με τον οποίον γίνεται η τιμολόγηση στα λεγόμενα ήδη "εν ανεπαρκεία", χαρακτηρισμό που έδινε η πολιτεία παλαιότερα σε τρόφιμα όπως η ντομάτα, το ρύζι, τα μακαρόνια, κλπ.
Όπως μου εξήγησε, παλαιότερα η πολιτεία όριζε ότι το μαγαζί της Λαχαναγοράς που πωλούσε χονδρικώς, μπορούσε να λειτουργεί με 6% κέρδος έναντι του κόστους του, ενώ οι μανάβηδες είχαν δυνατότητα για 22% δεδομένου ότι οι ποσότητες που πωλούσαν ήταν κατ ανάγκη μικρότερες.
Μετά από αυτό μου περιέγραψε πως πριν λίγες μέρες είδε τις κανονικές ντομάτες στη λαχαναγορά με 40 λεπτά, ενώ στο σουπερμάρκετ η αντίστοιχη ντομάτα είχε τιμή €1,40. Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πως αυτή η προσαύξηση του 250% σε ένα προϊόν επηρεάζει την καταναλωτική συμπεριφορά, τις ποσότητες που καταναλώνονται και κατ' επέκτασιν την καλλιέργεια από τους παραγωγούς.
Με απλά λόγια αν ο συνταξιούχος των €700 μπορεί να αγοράσει με €14 τον μήνα 10 κιλά ντομάτες ή με €5 την ίδια ποσότητα, και πώς αυτό θα αλλάξει την αγροτική παραγωγή.
Σαν τη ντομάτα είναι και το αγγούρι, και πολλές εκατοντάδες άλλα προϊόντα, τα οποία όμως σε ένα σουπερμάρκετ που εμφανίζει κερδοφορία 3% ή και λιγότερο, αναρωτιέται κάποιος εύλογα που χάνεται η διαφορά;
Πριν ένα χρόνο είχα μια συζήτηση με κάποιον άλλο πολύ νεωτέρο από τον κ. Παναγιώτη, ο οποίος εργαζόταν στον κλάδο των σουπερμάρκετ ως στέλεχος και είχε πάει στη Γερμανία για μια διετία για τον εργοδότη του να δουλέψει στις εκεί εγκαταστάσεις του. Επιστρέφοντας συνέταξε μια έκθεση παρουσιάζοντας τις μεγάλες διαφορές προς τα πάνω για την Ελλάδα συγκριτικά με τη Γερμανία, στις τελικές τιμές των περισσότερων προϊόντων. Οι ανώτεροι του τού είπαν καθησυχαστικά ότι "η ελληνική αγορά τις αντέχει τις ψηλότερες τιμές". Φυσικά η αλυσίδα στην όποιον εργαζόταν είχε μηδαμινή κερδοφορία στην ελληνική αγορά παρόλο που τόσο τα ενοίκια όσο και οι μισθοί για ισοδύναμα καταστήματα είναι περίπου στο 1/3 των αντίστοιχων στη Γερμανία.
Οι επεκτάσεις των δυο αυτών ανεξάρτητων συζητήσεων για το "καλάθι της Ελληνίδας νοικοκυράς" και το βάθος της επιρροής του στην οικονομία, στο αίσθημα της επάρκειας των μισθών και των συντάξεων, στην αγροτική παραγωγή και στη συλλογή φόρων όχι μόνο από όσους δεν έχουν περίπλοκους μηχανισμούς εξαγωγής των κερδών σε άλλες χώρες, είναι νομίζω φαεινότερο του ηλίου.
Τί θα κόστιζε άραγε ένα συνεργείο του ΥΠΑΝ να μαζεύει ημερήσια τις τιμές χονδρικής από τη λαχαναγορά και των τιμών λιανικής σε μια χώρα αναφοράς όπως πχ η Γερμανία για προϊόντα όπως οι οδοντόκρεμες και το γιαουρτάκι, και να το συγκρίνουν με τις κερδοφορίες που παρουσιάζουν κολοσσοί του λιανεμπορίου;
Πόσο θα ανέβαζε την αίσθηση της επάρκειας και της κανονικότητας μια μείωση 20% στο καλάθι της νοικοκυράς; Πόσο μια 30%;
Ή ακόμη και αν δεν έπεφτε το καλάθι της νοικοκυράς, οι σωστοί φόροι από τις διεθνείς αλυσίδες ίσως να άφηναν κανένα 50ευρω παραπάνω για τη σύνταξη των €700 και το μισθό των €650.
Για να δούμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου