Τουριστική Ανάπτυξη και Προστασία Περιβάλλοντος

Διαβάστε ένα άρθρο (συμμετοχή στις "Γνώμες" του NEWS 247) για το ποιες περιοχές μπορούμε και πώς πρέπει να τις προστατεύσουμε για τις επόμενες γενιές.

 

Φώτης Κοκοτός

 

 

Εδώ και πολλά χρόνια θα έπρεπε να είχαμε αποφασίσει σαν κοινωνία ποιες περιοχές θα προστατέψουμε για τις επόμενες γενιές, και μιλάμε για πολύ περισσότερες από τις τωρινές. Ταυτόχρονα, αντί να τους καταργούμε, να έχουμε παντού τοπικούς φορείς διαχείρισης που καθίζουν όλους τους ενδιαφερόμενους γύρω από το ίδιο τραπέζι. Τότε, θα μπορούμε υπεύθυνα και ν’ αναθεωρήσουμε το καθεστώς σ’ εκείνες τις περιοχές που πιστεύουμε, σαν κοινωνία, πως πρέπει ν’ αναπτυχθεί ο τουρισμός. Γύρω από τη Σητεία, για παράδειγμα, υπάρχουν 4 τέτοιες περιοχές, με επενδυτικά σχέδια που ξεπερνούν τα 2δις Ευρώ.

Θα πρέπει σαν κοινωνία να εξετάσουμε το περιβαλλοντικό ισοζύγιο: αξίζει τον κόπο να επιτραπεί η λελογισμένη τουριστική ανάπτυξη αν αντισταθμίσουμε την περιβαλλοντική απώλεια με κέρδος σε άλλες περιοχές; Κατά την άποψή μου, η απάντηση είναι θετική. Γιατί οι επενδύσεις θα δημιουργήσουν χιλιάδες νέες δουλειές γύρω από τη Σητεία και σε όλο το Λασίθι. Όμως, το περιβαλλοντικό κίνημα αντιδρά.

Η τακτική στην οποία έχει εξαναγκαστεί το περιβαλλοντικό κίνημα είναι λίγο σαν «αντάρτικο». Δηλαδή, να επιλέγει εύκολους στόχους προβολής, όπως είναι οι μεγάλες επενδύσεις, και να θέτει σε δεύτερη μοίρα το βασικό πρόβλημα: την έλλειψη έννομης προστασίας του περιβάλλοντος. Επειδή η Πολιτεία αμελεί να φτιάξει δασικούς χάρτες, κτηματολόγιο, χρήσεις γης, και χωροταξικό σχεδιασμό, τα εργαλεία που μένουν είναι μόνον οι αποσπασματικές καταγγελίες και  προσφυγές.

Κι επειδή δεν μπορεί να προσφύγει εναντίον του κάθε τοπικού συμφέροντος, του καθενός που χτίζει ό,τι θέλει, όπου θέλει, κι όπως θέλει, προτιμά να στρέφεται εναντίον των «ξένων», αυτών που δεν έχουν έρεισμα στις τοπικές κοινωνίες. Τελικά, το αποτέλεσμα είναι το αντίθετο: γίνονται οι επενδύσεις όσων έχουν μέσον στη γραφειοκρατία, ενώ και το περιβάλλον καταστρέφεται μέσα στις γκρίζες ζώνες.

Το περιβαλλοντικό κίνημα οφείλει να μην είναι οπισθοδρομικό αλλά προοδευτικό, να εμφυσήσει σε όλους μας την έννοια της πράσινης ανάπτυξης κι όχι της πράσινης συντήρησης. Τους μεγάλους επενδυτές, κι ας είναι –υποτίθεται– «ανταγωνιστές» μας, τους βλέπω περισσότερο σαν «συν-αγωνιστές» μας, με την έννοια ότι κι αυτοί προσπαθούν να κάνουν επενδύσεις με τον πιο σωστό τρόπο: με βιολογικούς καθαρισμούς, με υπόγεια δίκτυα, με αρχιτεκτονική ομοιομορφία, με καλαίσθητη φύτευση παντού, με προγράμματα ανακύκλωσης και βέλτιστης χρήσης φυσικών πόρων, κ.ο.κ.

Με γκρίζες ζώνες και τοπικά συμφέροντα χάνουμε διπλά: ο κόσμος δε βρίσκει δουλειά και το φυσικό περιβάλλον δεν προστατεύεται. Πρέπει να ξεπεράσουμε τον συντηρητισμό («έλα μωρέ, τόσα χρόνια πώς ζήσαμε;») και να σχεδιάσουμε το μέλλον του τόπου μας συγκροτημένα.

* Ο Φώτης Κοκοτός ασχολείται με μελέτες και κατασκευές έργων τουριστικής φύσης (ξενοδοχεία, σπα, συνεδριακά, κ.ο.κ.) ενώ ταυτόχρονα επενδύει στην ανάπτυξη παραθεριστικών τουριστικών κατοικιών και αρθρογραφεί σχετικά με τον Τουρισμό και το Περιβάλλον.

www.news247.gr