Η πράσινη καρέκλα που διάλεξε από χθες ο κ. Χατζηδάκης, είναι ηλεκτρική και το ξέρει. Τις "πρίζες" που την "ανάβουν", ίσως δεν υπολόγισε σωστά.
Και σε ό,τι αφορά τον κ. Χατζηδάκη, την υπουργική ή και πολιτική του διαδρομή ισχύει η λαϊκή σοφία "...όποιος έχει το πεπόνι έχει και το μαχαίρι".
Τα "μαχαίρια" όμως για τα οποία μιλάμε εμείς είναι άλλης μορφής και άλλης κοπής...
Είναι αυτά των συμφερόντων, του λαϊκισμού, του κρατικισμού και τα πολύπλευρα τοπικά, που αρχίζουν από ρουσφέτια διορισμών για να καταλήξουν σε "πλάγιες" προμήθειες.
Τα συμφέροντα που έχουν να κάνουν και με την ενεργειακή "πίτα", η "μοιρασιά" της οποίας αρχίζει από τη σημερινή συμφωνία διασύνδεσης της Κρήτης με τα ηλεκτρικά συστήματα της χερσαίας Ελλάδας.
Οι υπογραφές και οι συμβάσεις είναι εύκολες. Και θα ολοκληρωθούν, μιας και η αποφασιστικότητα του πρωθυπουργού και του κ. Κ. Χατζηδάκη, ως αρμόδιου υπουργού, είναι δεδομένες.
Αλλά η νέα κατάσταση πραγμάτων θα φέρει τα πάνω κάτω σε όλα εκείνα που κρατάνε, από το 1985, στο χρονοντούλαπο της ιστορίας... και την πράσινη ενέργεια. Και ας έκανε δειλά την επανεμφάνισή της, μετά το 1995, με κάποιες αποφάσεις για την Κοζάνη και την Πτολεμαΐδα που τις "γλυκοκοιτούσαν" κάθε μορφής συμφέροντα (οικονομικά, τοπικά, βουλευτικά, κλαδικά, συνδικαλιστικά, δημοτικά και εισαγωγών...).
Τον κόσμο χαλάσαμε και τότε. Η ελληνική γη γύρισε ανάποδα..., γιατί δεν θα ήξερε τι να κάνει τα προικιά της... Τους λιγνίτες της και τις χίλιες δύο καρέκλες που έφερε μαζί τους η πολιτική διαπλοκή.
Τι έγινε λοιπόν με όλα αυτά; Και γιατί δεν βοηθήσαμε, εκείνους που ήθελαν και ήξεραν καλά, να χτίσουν την πράσινη ενέργεια αλλά με το καλημέρα... και τις πρώτε άδειες τους είδαμε σαν αγελάδες με πλούσιο στήθος για άρμεγμα;
Ποιος ή μάλλον ποιοι και πόσοι κράτησαν πίσω τις εναλλακτικές μορφές ενέργειας. Και μαζί με όλα αυτά τις διασυνδέσεις των Κυκλάδων, της Κρήτης και άλλων νησιών και περιοχών με το κεντρικό ηλεκτρικό σύστημα παραγωγής;
Αυτό που έβλεπε ο καταναλωτής ηλεκτρισμού δεν ήταν τα συμφέροντα που πίεζαν κυβερνήσεις, υπουργούς και υπουργεία, αλλά μόνο τους "πονεμένους" από τις "αναταράξεις" στον κόσμο του λιγνίτη και του κάρβουνου.
Τους "πονεμένους" για τα "εκτρώματα" των κορυφογραμμών με τις ανεμογεννήτριες και τους μισητούς ηλιακούς κάμπους (έτσι τα χαρακτήριζε το αντάρτικο και η αντίσταση...).
Τους πάντα "ριγμένους" της ΔΕΗ που δεν την άφησαν να πιάσει (όταν έπρεπε) τους 40.000 (στο προσωπικό της) αλλά έφτιαχναν εθελούσιες εξόδους με μικρές περιουσίες..., για αποζημιώσεις. Να μην τα ξεχνάμε και αυτά.
Κάτω οι διακόπτες και άναμμα στα κεριά, τα βράδια, για να προστατέψουμε το δίκιο του λαού στο κρατικό ηλεκτρικό ρεύμα.
Κάτω οι διακόπτες και πάλι τα κεριά έξω για να μην παραδοθεί ο εκσυγχρονισμός στην παραγωγή ρεύματος και οι επενδύσεις που έχει ανάγκη το σύστημα, στα χέρια των Γερμανών και των Αμερικάνων της ολιγαρχίας...
Πάνω οι εισαγωγές ρεύματος από τους "φιλότιμους" Ιταλούς, Βούλγαρους, Αλβανούς και Τούρκους. Πάνω και τα κέρδη και τα μοιράσματα στην πίτα των εισαγωγών ρεύματος...
Και να τα τζάκια να μπαίνουν και να βγαίνουν στην Ελλάδα. Να φέρνουν πότε φτηνές εισαγωγές ρεύματος (μαζί και με άλλες δουλειές) και πότε συμβάσεις με τα Βαλκάνια, για καλύτερες ενεργειακές ημέρες στην Ελλάδα...
Έτσι πορευόμαστε από το 1985. Με σημαίες και με ταμπούρλα..., να μιλάνε για το φτηνό ρεύμα του λαού, για την πράσινη ενέργεια που κανείς ποτέ δεν είδε και δεν την κατάλαβε.
Με όνειρα πως η Ελλάδα θα γίνει ο μέγας ενεργειακός ρυθμιστής και καβαλάρης... στα Βαλκάνια. Ο καβαλάρης..., που θα έτρεμε και θα μας παρακαλούσε η Ευρώπη να την σώσουμε ενεργειακά. Ενεργειακά παραμύθια για 35 ολόκληρα χρόνια.
Η αλήθεια βέβαια είναι πως και η κωμωδία με την "καλπάζουσα" Ελλάδα της πράσινης ενέργειας πρέπει να πάρει τέλος. Να μπει μια νέα αρχή. Πόσο όμως ρεαλιστική είναι η νέα αρχή, που εγκαινιάζεται σήμερα, αλλά στην ίδια κρατικίστικη οικονομία, στην οποία συντηρούμε και μονοπωλιακά κρατικά βιομηχανικά και άλλα κουρέλια με πρόσχημα τον εκσυγχρονισμό και την αναγέννησή τους. Έμεινε πίσω η Ελλάδα του λαϊκισμού, του κρατισμού, του κομματισμού, του τοπικισμού και της διαπλοκής; Δεν νομίζουμε. Οπότε αν δεν τα ξεμπλέξετε αυτά, κ. Χατζηδάκη, απλά, θα μπλέξετε...
Του Γιώργου Κράλογλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου