Σάββατο 16 Μαρτίου 2019

ΥΠΟΛΕΙΠΟΜΕΝΑ ΑΠΟ ΜΑΡΙΝΑ ΙΤΕΑΣ





ΥΠΟΛΕΙΠΟΜΕΝΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΩΡΟ (ΜΑΡΙΝΑ ΙΤΕΑΣ)

Πριν από αρκετό χρόνο, είχαμε τοποθετηθεί για την κατάσταση στο χώρο της Μαρίνας Ιτέας σχετικά με τα δεσποζόμενα σκυλιά.
Για λόγους τους οποίους δεν μπορώ να καταλάβω αρκετά άτομα της περιοχής εξακολουθούν να φέρνουν τους τετράποδους φίλους τους στην Μαρίνα μόνο και μόνο για να αφήσουν σε αυτή τα περιττώματα τους.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ και ΚΑΔΟΙ σκουπιδιών αλλά και ο "τρόπος" απομάκρυνσης ώστε να μην μολύνεται έστω αισθητικά, τόσο βάναυσα το περιβάλλον.
 Πολύ περισσότερο που στα ίδια σημεία κυκλοφορούν και παίζουν παιδιά.

Δεν θέλω να δημοσιεύσω φωτογραφίες και βίντεο. 

Δεν φοβάμαι τα λεγόμενα προσωπικά στοιχεία. Κάθε άλλο.
Θα έρθει και αυτή η ώρα.

Περισσότερο από κάθε άλλο μου έκανε εντύπωση ότι σε κάποιους έχει γίνει παρατήρηση ακριβώς "την κατάλληλη στιγμή" , και φυσικά δεν συνέβη τίποτε ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΕ.
Η απόλυτη σιωπή σαν απάντηση

ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΜΑΖΙ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΘΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΤΙΣ ΛΙΓΕΣ ΑΥΤΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ

Από πού προέρχεται η τόση απαξίωση του δημόσιου χώρου (και όχι μόνο της Μαρίνας) σε όλες τις εκφάνσεις του?

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Είναι ντροπή , οι ίδιοι που αφήνουν τα περιττώματα των σκύλων τους , την επόμενη μέρα να κάνουν σλάλομ στα χνάρια τους..
Προφανώς και στα σπίτια τους να επικρατεί η ίδια υγιεινή και αισθητική..
Όμως , η διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι ενώ στα σπίτια τους δεν μπαίνει κανείς , η μαρίνα είναι χώρος για όλους.
Δυστυχώς εδώ δεν μπορεί να παρέμβει κανείς . Η μόνη θεραπεία είναι ψυχολογικής υποστήριξης και γιαυτό υπάρχει η σχετική μονάδα στον Νομό μας που τόσο "αγάπησε" ο αείμνηστος Σακελλαρόπουλος..

Ανώνυμος Ιτιώτης είπε...

Η νοοτροπία είναι ότι τα σπίτια μας είναι τα παλάτια μας, τα κάστρα μας, η τιμή μας και το καμάρι μας. Ο κοινός χώρος ο δημόσιος χώρος είναι ευθύνη κάποιου άλλου. Πληρώνω δημοτικά τέλη άρα πρέπει να είναι ο Δήμος κάτι σαν οικιακή βοηθός μου.

Σαράντης Μιχαλόπουλος είπε...

Η πόλη είναι μικρή. Οι ιδιοκτήτες κατοικίδιων γνωστοί. Ας τους κάνουμε από ένα δώρο, μία μικρή θήκη με σακούλες συλλογής περιττωμάτων, που κρεμιέται στο λουρί και έτσι δεν την ξεχνάς ποτέ.