Αυτές τις μέρες όλη η κοινωνία παλεύει για να βρει δικαίωση το αθώο αίμα 57 αθώων ψυχών, να τιμωρηθούν οι ένοχοι, να στιγματιστούν οι αιτίες που γέννησαν αυτό το έγκλημα, ώστε στην άλλη κοινωνία που έχουμε ανάγκη και θέλουμε, να μην έχουμε άλλα Τέμπη. Δεν μπορούμε, και δεν πρέπει να αφήσουμε σε ησυχία το σύστημα που γεννά Τέμπη. Που παράγει ανισότητες. Πλούτο σε λίγους αλλά και φτώχεια σε πολλούς.
Δε αρμόζουν στους νεκρούς των Τεμπών τα μνημόσυνα όταν πάλλεται η καρδιά του καθένα και της κάθε μίας που είμαστε σήμερα εδώ, από την οργή, από το θυμό για τους φονιάδες των δικών μας ανθρώπων. Γιατ
Δεν δικαιούμαστε, δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να μιλήσουμε εν ονόματι κανενός χαροκαμένου γονέα κάποιου εκ των θυμάτων των Τεμπών. Σεβόμαστε τους νεκρούς και τους γονείς τους. Μπορούμε όμως, καθήκον και υποχρέωσή μας είναι, να μιλήσουμε σε παρόντα χρόνο για τα παιδιά μας που είναι εν δυνάμει θύματα, στα δικά μας Τέμπη. Και τα δικά μας Τέμπη έρχονται να προστεθούν σε αυτά των 57 αθώων ψυχών. Και είναι τα Τέμπη των μεταλλείων με τους 13 νεκρούς από το 2003, των νεκρών και σακάτηδων στα γιαπιά των οικοδομών, των επαγγελματικών ασθενειών στις ιχθυοκαλλιέργειες και στα σούπερ μάρκετ (με τα εγκεφαλικά και τα ατυχήματα λόγο φόρτου εργασίας)!
Έχουμε και μεις οι συν/χοι τα δικά μας Τέμπη. Το δεν έχω οξυγόνο, που φώναζαν τα παιδιά λίγο πριν γίνουν παρανάλωμα στη φωτιά, ακούγεται από τους συναδέλφους μας, στα νοσοκομεία, γιατί πνίγονται από την ανυπαρξία γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού, από την ανυπαρξία ακόμη και υγειονομικού υλικού. Μας πνίγει ο βρόγχος των λογαριασμών στα φάρμακα μας, δεν ανασαίνουμε όταν μας τύχη η αρρώστια, μας λείπει ο αέρας, κόβετε η αναπνοή μας όταν είμαστε για χειρουργείο ή απογευματινό ιατρείο..
Επειδή λοιπόν και εδώ έχουμε έγκλημα και μάλιστα διαρκές πρέπει να καταδείξουμε και τους ενόχους…και αυτοί δεν είναι άλλοι από την πολιτική, όπως ακριβώς έγινε με τον ΟΣΕ, της ιδιωτικοποίησης – εμπορευματοποίησης της υγείας με όποιο πρόσημο και όποιο χρώμα αυτή μπορεί να έχει.
Εμάς τους συνταξιούχους το σύστημά τους, το πολιτικό υπηρετικό του προσωπικό, μας το τονίζει χοντρά-χοντρά σε όλους τους τόνους. Σας στερούμε τις συντάξεις, σας ιδιωτικοποιούμε την υγεία έτσι ώστε μη μπορώντας να ανταπεξέλθετε να αποδημήσετε εις κύριον, προκειμένου να γλυτώσουμε από τις συντάξεις σας, γιατί είστε βαρίδια! Αυτά δε τα χρήματα τα θέλουν για τους πολέμους τους και για την πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ. 28 δις τα επόμενα 12 χρόνια, 2,5 δις το χρόνο, στο καθεστώς πολεμικής οικονομίας και…. πολεμική οικονομία σημαίνει περικοπές (από παντού) που θα πληρώσουμε εμείς, ο φτωχός λαός. Τι κι αν βρεθήκαμε στη σωστή πλευρά της ιστορίας στον πόλεμο στην Ουκρανία. Κερδίσαν οι όμιλοι πολεμικού υλικού στον πόλεμό τους. Κερδίζουν οι κατασκευαστικοί και οι όμιλοι νέων τεχνολογιών, από τις σπάνιες γαίες, και από την ειρήνη τους. Η ειρήνη τους είναι ίδια με τον πόλεμό τους. Ανείπωτα κέρδη στους επιχειρηματικούς ομίλους, ατέλειωτη φτώχεια (αλλά και εκατόμβες νεκρών) για τα λαϊκά νοικοκυριά. Στους πολέμους τους, στα Τέμπη μας, στις γαλαρίες των μεταλλείων τα δικά μας παιδιά είναι αυτά που χάνονται. Είναι δικοί μας όλοι αυτοί οι νεκροί.
Είναι χρέος μας και των συνταξιούχων και όλης της κοινωνίας λοιπόν, να αναζητούμε τις αιτίες όλων αυτών των Τεμπών, να αναδεικνύουμε τους υπεύθυνους αυτών των πολιτικών και να τους τιμωρήσουμε όπως πρέπει. Όλους τους. Και σε όσους ασκούν τώρα την εξουσία αλλά και σε αυτούς που την άσκησαν και κρύβονται πίσω από παχιά λόγια, περί δικαιοσύνης, εξεταστικών, δυσπιστίας ενώ πίσω, στα παρασκήνια, είναι παρέα με το σκηνοθέτη και τον παραγωγό, περιμένοντας την ώρα και τη στιγμή να πιάσουν στασίδι στο ίδιο έργο, με το ίδιο σενάριο. Αυτό δείχνει η προϊστορία του ΟΣΕ την τελευταία 15ετία. Μαζί τον ξεπούλησαν, ελέω ΕΕ, ελέω μνημονίων και ελέω ανάπτυξης
Το εργατικό και λαϊκό κίνημα, των παραγωγών του πλούτου, μπορεί και πρέπει να βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις. Για εμάς τους απόμαχους της δουλειάς, για τους εργαζόμενους, ως απάντηση στο πάμε κι όπου βγεί, στο δεν έχω οξυγόνο, μόνο ένα σύνθημα μας ταιριάζει, δονεί τις καρδιές μας, φωτίζει το δρόμο μας.
Δικά τους τα κέρδη, δικοί μας οι νεκροί, με τα σωματεία, για την ανατροπή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου