Μουσεία, Βραβεία και Στεφάνια….. Του Νίκου Δρόλαπα

Μουσεία,  Βραβεία  και  Στεφάνια…..

                                                                                              Του  Νίκου  Δρόλαπα

     ΠΩΣ δένουν μεταξύ τους όλα αυτά ;  και όμως,  συνδέονται στην…. ονειρική περιοχή μας, της όχι και τόσο φαιδράς πορτοκαλέας,  λόγω της φαιδρής αντιμετώπισης  των μικρών και μεγάλων προβλημάτων του τόπου,  αλλά της…. κατακαϋμένης Ελαίας,  για τη φρικτή αντιμετώπισή τους,  όπου η έννοια του συλλογικού συμφέροντος έχει τελείως υποχωρήσει εμπρός στο ατομικό συμφέρον, την ιδιοτέλεια και την απύθμενη αλαζονεία. 

      Η σημερινή Δημοτική Αρχή και η προηγούμενη, αποτελώντας ενιαία έκφραση της αποτυχημένης και ζημιογόνου πολιτικής στη Φωκίδα, συνεχίζουν μαζί,  γιατί έχουν το ίδιο ακριβώς DNA.  Αυτό έχει ταυτοποιηθεί με πολιτική ανάλυση και δεν χωράει περί τούτου  καμία αμφιβολία.  Οι μετέχοντες, αποτελούν το τοπικό κομματικοοικονομικό σύστημα αναξιοκρατικής εναλλαγής των ιδίων προσώπων στην εξουσία.

      Το εν λόγω σύστημα ενέχεται σοβαρά με τη συμβολή του, στο ανεξήγητο αφήγημα : ότι η Φωκίδα πληγώνει τα παιδιά της.

      Ποιοι όμως είναι αυτοί οι οποίοι πληγώθηκαν ή πληγώνονται ;

      Με μία λέξη.  Οι Δημιουργοί.  

      Αυτοί που θα έπρεπε να είναι τα αγαπημένα παιδιά της Φωκίδας.

      Επιλέξαμε τρείς από αυτούς.

      Τον Γιώργο Κουτσοκλένη, τον Λαογράφο και συγγραφέα, ο οποίος αφιέρωσε τη ζωή του στη δημιουργία του Λαογραφικού Μουσείου Φωκίδας της Εταιρείας Φωκικών Μελετών, με χιλιάδες εκθέματα ταξινομημένα σε θεματικές ενότητες.  Τριάντα εννέα ( 39 )  ολοκληρωμένες Συλλογές με κειμήλια πολλών περιόδων, από την Αγροτική, Κτηνοτροφική, Οικιακή και Κοινωνική ζωή, τις επαγγελματικές ενασχολήσεις και γενικότερα τη Λαίκή δημιουργία των κατοίκων της Φωκίδας.

      Παραμένουν όμως στα αζήτητα και περιπλανώνται από αποθήκη σε αποθήκη επί δέκα και περισσότερα χρόνια,  γιατί οι αιρετοί, που τάχατες  κόπτονται  και ¨εργάζονται σκληρά¨ για τον Πολιτισμό και την ανάπτυξη του τόπου, καταδίκασαν το Μουσείο αυτό,  αν και είναι ένα  από τα τρία σημαντικότερα στη Χώρα, να παραμένει χωρίς στέγη.  Δεν του παραχωρούν ούτε τον χώρο που ετοιμάσθηκε ειδικά για το σκοπό αυτό, στο κτίριο του παλαιού Νοσοκομείου Άμφισσας,  για το οποίο ξοδεύθηκαν περί το ένα εκατομμύριο ευρώ.

      Και παραμένει άστεγο ένα στολίδι του Λαϊκού μας Πολιτισμού, που συνάμα είναι και ένα σπουδαίο Σχολείο.

       Σε συνέντευξη του ο κ. Γ. Κουτσοκλένης εκφράζει την πικρία που ένοιωθε κάθε φορά που τον υποχρέωναν να μεταφέρει το Μουσείο σε κιβώτια με πολλές φθορές και την απογοήτευσή του από τις έξι διαρρήξεις.  Στηλιτεύει την εχθρική στάση , όπως είπε χαρακτηριστικά, που κρατούσαν απέναντι στο Μουσείο οι δύο πρόσφατες Δημοτικές Αρχές.  Το μοναδικό αυτό Μουσείο προσφέρθηκε στην Άμφισσα και τη Φωκίδα ως Δωρεά.  Η Άμφισσα, συνέχισε ο κ. Γ. Κουτσοκλένης, δεν μπορεί να ξεφύγει από το πεπρωμένο της.  ΔΕΝ έχει Μουσείο. Και δεν έχει,  γιατί δεν το θέλει.  Είναι αδιανόητη η άρνηση αυτής της προσφοράς, ακόμη και σήμερα από τον νυν Δήμαρχο.  Γιατί ; 

      Τα δύο τελευταία χρόνια Πρόεδρος της Εταιρείας Φωκικών Μελετών είναι ο εξάδελφος του Δημάρχου και Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Δελφών κ. Χαρ. Παναγιωτόπουλος.. Ο….καταλληλότερος συνδυασμός δηλαδή,  για να παραμένει κλειστό το Λαογραφικό Μουσείο Φωκίδας και ανύπαρκτη η Εταιρεία Φωκικών Μελετών !

      Κατά τις Εθνικές όμως επετείους,  ο κ. Χαρ. Παναγιωτόπουλος, αντί να κάμει ότι μπορεί να στεγασθεί το Λαογραφικό Μουσείο, περιορίζεται στη….κατάθεση στεφάνου  ως Πρόεδρος της κατ΄ουσίαν ανυπάρκτου, υπό την Προεδρεία του,  Εταιρείας Φωκικών Μελετών και του Μουσείου της.

       Ο κ. Αντώνης Μόσχος,  Συλλέκτης, Εκθέτης  και Δημιουργός του Ιστορικού και Πολεμικού Μουσείου Φωκίδας,  με τρείς και πλέον χιλιάδες εκθέματα, μοναδικό στη Στερεά Ελλάδα, είναι περιζήτητος σε πολλές πόλεις της Ελλάδας για τη παρουσίαση εκθέσεων με Συλλογές από το Μουσείο του, εκτός από την Άμφισσα.

     Για περισσότερο από δύο χρόνια παρακαλεί τον κ. Δήμαρχο να παραχωρήσει χώρο για τη στέγασή του.  Ο Δήμαρχος,  κατά ένα περίεργο τρόπο αρνείται και αυτή τη προσφορά προς την Άμφισσα και τη Φωκίδα και από αυτόν τον Συλλέκτη .  

     Τέλος, ο αείμνηστος  Σμήναρχος Δημήτρης Σανιδάς, Δημιουργός και αυτός ενός τεράστιου Λαογραφικού και Ιστορικού Μουσείου, απογοητευμένος και πικραμένος  από τη στάση των τελευταίων Δημάρχων της Άμφισσας και μετέπειτα  Δήμου Δελφών, αποφάσισε με δικά του χρήματα να ανεγείρει νέο κτίριο για να το στεγάσει στο Δροσοχώρι, την αγαπημένη του Κολοβάτα, επιβαρύνοντας οικονομικά  την οικογένειά του.

      Αδιανόητα πράγματα.

      Όταν ο ίδιος ο κ. Δήμαρχος αποπειράθηκε να μετονομάσει σε οδό ΚΑΤΑΛΑΝΩΝ τμήμα της Λεωφόρου ΣΑΛΩΝΩΝ, για πρώτη φορά μετά τον π. Δήμαρχο Νικόλαο Κεφαλά ο οποίος την είχε αφιερώσει στην…εθνοσωτήριο 21^η Απριλίου.

      Όταν, όλες οι πόλεις θεωρούν ως θείο δώρο, άνοδο του Πολιτισμικού τους επιπέδου και πόλο έλξης επισκεπτών και προσδοκούν την ίδρυση και λειτουργία Μουσείων στο τόπο τους. 

      Μετά τις συνεχόμενες επισημάνσεις μας για την μη αξιοποίηση των ΤΡΙΩΝ Μουσείων της Άμφισσας και της Φωκίδας και για να αμβλύνει τις  δυσμενείς εντυπώσεις από τη στάση του αυτή, αποφάσισε να βραβεύσει τον κ. Γεώργιο Κουτσοκλένη, ο οποίος δεν είναι  και ο άνθρωπος που επιζητά βραβεύσεις και αναγνωρίσεις του έργου του, όταν έχει τιμηθεί στα πεδία των μαχών με δεκατρία ( 13 )  Αριστεία Ανδρείας. Είναι απόλυτα σεμνός.  Για λόγους ευγενείας, πιστεύουμε, ότι  αποδέχθηκε τη βράβευση αυτή.

      Μετά από τη δημόσια παραίνεση που απηύθυνε στον Δήμαρχο Δελφών η Πρύτανης  κ. Γλύκατζη  Αρβελέρ  λίγο μετά την αποτυχία του στην υποψηφιότητα του Δήμου για τη Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, …’’ να προσέλθει μετά της συζύγου του την επόμενη φορά’’,  ο κ. Παναγιωτόπουλος αποφάσισε να την ανακηρύξει επίτιμο Δημότη Δελφών και εξ αιτίας του ξεσηκώθηκαν αντιδράσεις εναντίον μιας διεθνούς προσωπικότητας που διαθέτει η χώρα μας.

       Αλλά το ερώτημα  που τίθεται είναι :  Ποίος  βραβεύει ποίον ;

       Όταν η Ακαδημία Αθηνών βράβευσε τον  ποιητή, διηγηματογράφο, δοκιμιογράφος, ερευνητής, λαογράφος και βιβλιοκριτικός κ. Ντίνο Χριστιανόπουλο με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων, ο Ποιητής, δεν δέχθηκε να παραλάβει το Βραβείο αυτό γιατί δεν ήθελε διακρίσεις και γιατί θεώρησε ότι η Πνευματική Ηγεσία της Χώρας σιωπά.

       Ο Δήμαρχος Δελφών έχει ανοίξει ένα κεφάλαιο απονομής τιμών και διακρίσεων.  Φοβούμεθα,  ότι δεν τον απασχολεί τόσο η προσδιδόμενη Τιμή προς τις διάφορες προσωπικότητες,  όσο η δι΄αυτής προσωπική του προβολή.

       Μπορεί να βραβεύει άραγε ένας Δήμαρχος ο οποίος συνεχώς ερωτάται,  δημοσίως,  για τα ευαίσθητα δεδομένα του Δήμου που ηγείται και που δεν είναι άλλα από το οικονομικά στοιχεία και τη διαχείριση και ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΑΕΙ ;

      Επομένως έχει ιδιαίτερη βαρύτητα,   Ποίος  βραβεύει  Ποίον ;