Δημοσκόπηση / «Καθεστώς» η διαφθορά για το 97% των πολιτών

Σε «καθεστώς» έχει μετατραπεί η διαφθορά στην Ελλάδα, λένε οι Έλληνες, σύμφωνα με δημοσκόπηση της Κάπα Research που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό του Ιδρύματος «Χάινριχ Μπελ» και την οποία δημοσιεύει η Εφημερίδα των Συντακτών.

Σύμφωνα με την έρευνα το 97% των πολιτών απάντησε ότι η διαφθορά είναι πολύ (72%) ή αρκετά (25%) διαδεδομένη.  «Λίγο», απάντησε μόλις το 2%. Ουδείς πιστεύει ότι η διαφθορά δεν είναι διαδεδομένη στη χώρα μας («Δεν γνωρίζω/Δεν απαντώ»: 1%). Το 24% απάντησε ότι τους τελευταίους 12 μήνες έχει βιώσει ο/η ίδιος/α κάποια περίπτωση διαφθοράς και το 21% ότι έχει γίνει μάρτυρας κάποιου ανάλογου περιστατικού. Προκύπτει, λοιπόν, ένα άθροισμα 43%.

Το 3% των πολιτών, αισθάνεται ότι στην Ελλάδα υπάρχει δικαιοσύνη. Όσο για το σύστημα δικαιοσύνης, πάνω από 70% είτε δεν το εμπιστεύονται καθόλου, είτε το εμπιστεύονται ελάχιστα.

Ο τομέας που εντοπίζουν οι πολίτες την μεγαλύτερη διαφθορά είναι η εκμετάλλευση πόρων, εθνικών ή ευρωπαϊκών, για προσωπικό όφελος (59%). Στη συνέχεια, ισοβαθμούν (39%) η διαφθορά στη Δικαιοσύνη και η δωροδοκία σε δημόσιες υπηρεσίες (π.χ. «γρηγορόσημο», οικοδομικές άδειες). Ακολουθούν η δωροδοκία σε πολιτικούς (37%), η διαφθορά στα ΜΜΕ (35%) και οι πολιτικές παρεμβάσεις για ευνοϊκή μεταχείριση (31%).

Κρίση εμπιστοσύνης στους θεσμούς

Όπως δείχνουν τα αποτελέσματα της έρευνας υπάρχει κρίση εμπιστοσύνης στους θεσμούς με το 41% των συμμετεχόντων να μην εμπιστεύεται καθόλου την κυβέρνηση, το 43% απαντά ότι δεν εμπιστεύεται καθόλου τη Δικαιοσύνη, το 47% δεν εμπιστεύεται καθόλου την Αντιπολίτευση και το 60% δεν εμπιστεύεται καθόλου τα ΜΜΕ.

Ωστόσο, οι πολίτες φαίνεται ότι έχουν εμπιστοσύνη στον στρατό με το 26% των συμμετεχόντων να απαντά ότι τον εμπιστεύεται «πολύ» και «αρκετά» το 38%, δηλαδή συνολικά 64%.

Κυριαρχούν ανησυχία, φόβος και αδικία

Μόλις το 5% απαντά ότι το κυρίαρχο συναίσθημα που νιώθει είναι η ευτυχία. Για την πλειονότητα επικρατούν συναισθήματα όπως η απογοήτευση, η ανησυχία, ο φόβος και η απαισιοδοξία (54%), αλλά και ο θυμός (46%) και η αδικία (37%).

Τα παραπάνω αρνητικά συναισθήματα είναι ισχυρότερα από τον μέσο όρο στα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα και στις χαμηλότερες τάξεις. Σε όσους δηλώνουν ότι «δυσκολεύονται/δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα», η απογοήτευση εκτινάσσεται στο 63%, ο φόβος στο 59%, ο θυμός στο 56% και η αδικία στο 48%. Σε όσους ανήκουν στην εργατική/αγροτική τάξη, η απογοήτευση καταγράφεται στο 65%, ο φόβος στο 57%, ο θυμός στο 55% και η αδικία στο 46%.

Το αίσθημα αδικίας για τη φορολογία φτάνει το 78%, με το 49% να χαρακτηρίζει «σίγουρα άδικη» τη φορολογία που πληρώνει και το 29% «μάλλον άδικη». Και σε αυτήν την περίπτωση, η ένταση του αισθήματος αυξάνεται ανάλογα με την οικονομική κατάσταση και την κοινωνική τάξη: το 89% όσων δηλώνουν ότι δεν τα βγάζουν πέρα και το 87% της εργατικής/αγροτικής τάξης χαρακτηρίζουν άδικη τη σημερινή φορολογική πολιτική.

Ανισότητες

Σχεδόν οι μισοί (46%) θεωρούν ότι, συγκριτικά με τον μέσο όρο των πολιτών, έχει λιγότερες ευκαιρίες και προσβάσεις στην προσωπική του οικονομική πρόοδο. Το παραπάνω ποσοστό αυξάνεται με βάση ορισμένα κριτήρια:

1. Οσο χαμηλότερο είναι το επίπεδο εκπαίδευσης. Λιγότερες ευκαιρίες συγκριτικά με τον μέσο όρο νιώθει ότι έχει το 52% όσων έχουν τελειώσει την πρωτοβάθμια εκπαίδευση και 51% όσων έχουν τελειώσει τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
2. Οσο απομακρυνόμαστε από τα αστικά κέντρα. Το αίσθημα μειωμένων ευκαιριών οικονομικής προόδου, από το 43% στα αστικά κέντρα, αυξάνεται σταδιακά στις επαρχιακές πόλεις (44%), στις ημιαστικές περιοχές (45%) και στις αγροτικές περιοχές (53%)
3. Την κοινωνική τάξη: 65% είναι το προαναφερθέν αίσθημα στην εργατική/αγροτική τάξη.

Το 40% των συμμετεχόντων στην έρευνα θεωρεί ότι ο τόπος κατοικίας του (είτε είναι πόλη, είτε κοινότητα, είτε νησί, σύμφωνα με τη διατύπωση της σχετικής ερώτησης) του προσφέρει λιγότερες ευκαιρίες συγκριτικά με τον μέσο ελληνικό όρο. Από το 18% στα αστικά κέντρα, ο δείκτης αυτός εκτινάσσεται στο 61% στις επαρχιακές πόλεις, στο 64% στις ημιαστικές περιοχές και στο 69% στις αγροτικές περιοχές, δείχνοντας το τεράστιο χάσμα μεταξύ πόλεων και υπαίθρου.

Ακόμα, το 33% θεωρεί ότι έχει μειωμένη πρόσβαση στη στέγαση, το 24% ότι έχει μειωμένη πρόσβαση στην ενέργεια και το 27% μειωμένη πρόσβαση σε υποδομές (π.χ. οδικό δίκτυο, συγκοινωνίες).

Επίσης, το 32% των πολιτών θεωρεί ότι έχει μειωμένες, συγκριτικά με τον μέσο όρο πάντα, δυνατότητες δημιουργίας οικογένειας. Το ποσοστό αυτό εκτινάσσεται στο 45% στις ηλικίες 17-34.

Σχεδόν το 30% των συμμετεχόντων θεωρεί ότι έχει λιγότερες προσβάσεις συμμετοχής στα κοινά και στο πολιτικό σύστημα, συγκριτικά με τον μέσο πολίτη της χώρας. Εξ αυτών, το 64% προβάλλει ως αιτία την έλλειψη διαφάνειας στο πολιτικό σύστημα. Το 47% της προαναφερθείσας βάσης του 30% πιστεύει ότι το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να τον/την αντιπροσωπεύσει και το 40% θεωρεί ότι η οικονομική και κοινωνική του/της θέση αποτελεί παράγοντα που του/της στερεί δυνατότητες πιο ενεργού συμμετοχής στα κοινά.

Ψάχνουν πολιτική έκφραση σε νέο κόμμα

Όσον αφορά ερώτηση για το τι θα ενεργοποιούσε πολιτικά τους πολίτες σχεδόν οι μισοί (47%) απαντά κόμμα «που θα εκπροσωπούσε καλύτερα ανθρώπους σαν κι εμένα» .

Το ποσοστό αυτό αυξάνεται στην ηλικιακή κατηγορία των 35-54 (58%), στους κατοίκους των επαρχιακών πόλεων (54%), σε όσους δηλώνουν ότι δυσκολεύονται οικονομικά ή αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα (53%), όσους τοποθετούνται στη μικρομεσαία τάξη (50%) και εκτινάσσεται σε όσους τοποθετούνται στην Κεντροαριστερά (64%) και όσους δήλωσαν ότι στις ευρωεκλογές του 2024 ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ (66%) ή άλλο κόμμα –πέραν των Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, Ελλ. Λύση– όπου καταγράφεται ποσοστό 65%.

πηγή