“Eίναι ήδη αργά‘‘ (της Αφρ.Παπαθανάση)

Είναι ήδη αργά. 

Το νέο ρεκόρ αποχής αποδυναμώνει τη Δημοκρατία και τις δημοκρατικές διαδικασίες, ενώ οι δεδομένες ευθύνες των πολιτών που επιλέγουν το ότι, άλλοι, τρίτοι, να αποφασίζουν για αυτούς, ενισχύει φυγόκεντρες τάσεις  σε διαδικασίες πολιτικής και κοινωνικής επικοινωνίας στην ίδια την καθημερινή ζωή μας. 

Τι να συζητήσεις και πώς να προσεγγίσεις όποιον δηλώνει είτε αδιάφορος για το πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι, είτε κουρασμένος και εκνευρισμένος από την κατάσταση στη ζωή του. Τη ζωή του, των παιδιών του, που αφήνει στο έλος αποφάσεων τρίτων, κρυπτόμενος με χιλιάδες οι δικαιολογίες και  χαρακτηρισμούς.

Τη στιγμή που  η ακροδεξιά και η βαθιά θρησκοληπτική συντήρηση καλπάζουν, όταν μειονοτικά κόμματα κυριαρχούν σε ευαίσθητες περιοχές, τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου φτάνουν στο νήμα μιας εκλογικής διαδικασίας, άνευρα, κουραστικά, ηττημένα. Γιατί οι εκλογές αυτές έδειξαν το μαύρο ως νικητή. Ουδείς νοήμων μπορεί να πανηγυρίζει ή να μπει σε κομματικές αντιδικίες δύο εσείς, τέσσερα εγώ…

Σίγουρα η λεγόμενη "κεντροαριστερά", δεν τα κατάφερε. 

Καμιά δικαιολογία. 

Και φταίει το σώμα εξουσίας των κομμάτων της, οι προύχοντες, τα παιδιά με τα χρυσά κουτάλια στο στόμα,  η διορισμένη δομή και το εσωτερικό σύστημα εξουσίας τους,  όχι μόνο ο επικεφαλής κάθε χώρου. 

Οι αρχηγοί και βοηθοί τους, ακόμη και οι σιωπηλοί που βολεύονται με το να υπάρχουν σε έναν κύκλο εξουσίας, στάθηκαν κυρίως στον έλεγχο εσωτερικών καταστάσεων και αφηγήματος. Να ωραιοποιείται η αλήθεια, να κρύβουμε με πληρωμένα ΜΜΕ την πραγματικότητα της κοινωνίας, να μην υπάρχει πολιτικό αφήγημα αλλά προσωπικές εξιστορήσεις. 

Χαθήκαμε  με/ στη χάραξη προσωπικού βηματισμού, ποιον θα ντύσουμε «άξιο και ελπιδοφόρο» και αυτή τη φορά, σε ποιον θα δώσουμε μέτρα, χιλιόμετρα αέρα σε διαδρομές αξιολόγησης ή και εκλογών.

Και όσο τα συστήματα μαγείρευαν, ψηφοδέλτια και εκλεκτούς και τηλεπερσόνες, η κοινωνία περίμενε λύσεις στη γωνία. Λύσεις για την ακρίβεια, την υποχώρηση των δικαιωμάτων, τη ραγδαία φτωχοποίηση τη στιγμή που η ΝΔ φτιάχνει και στήνει τζάκια πλουτισμού, με μη έλεγχο στην καρτελοποίηση της αγοράς, στους πόρους των χρηματοδοτικών εργαλείων.

Η κοινωνία περίμενε  λόγο αυθεντικό και ειλικρινή και συμπεριφορές που συνάδουν ότι υπάρχει  ενσυναίσθηση των καταστάσεων, ανασφάλεια, φτωχοποίηση, μη απονομή δικαιοσύνης, μη απάντηση στα σύγχρονα αιτήματα κοινωνικής δικαιοσύνης, προόδου. 

Ελάχιστοι μίλησαν και στάθηκαν πολιτικά. Δεν μας έδειξαν ούτε την κρεβατοκάμαρα τους, ούτε πόσο όμορφοι είναι, ούτε πόσο βαθιά ελέγχουν κομματικούς στρατούς. Η ΝΔ, το κόμμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, εξέλεξε πρώτον τον κ. Αυτιά. Μιζέρια. 

Η ΝΔ βίωσε μια ήττα ισχυρή. Ήττα που γίνεται ολοένα και ισχυρότερη αν δούμε στο σύστημα  -τα τελευταία χρόνια, ότι ελέγχει το μιντιακό χώρο, ελέγχει ασφυκτικά πόρους, χρηματοδοτήσεις, ισοπεδώνει δε ανεξάρτητες αρχές. Δεν κυβερνούσε απλά. Βασίλευε. Χωρίς να μετανιώσει κανείς τους για την αντίληψη που καλλιεργούν. 

Την ήττα της ΝΔ την εισέπραξε η ακροδεξιά και όχι ο αυτοπροσδιοριζόμενος ως προοδευτικός χώρος, δεν υπάρχουν δημοκράτες, προοδευτικοί πολίτες; Πολίτες που θέλουν ισχυρό Κράτος Δικαίου, συμμετοχή της κοινωνίας στο εισόδημα , τον πλούτο της ανάπτυξης, πολίτες με βαθιές περιβαλλοντικές ευαισθησίες και προτάσεις; Σαφώς και υπάρχουν, όμως είναι σαφέστατη η απογοήτευση τους από τα κόμματα της κεντροαριστεράς. 

Δεν τα καταφέραμε συνολικά, φίλοι και σύντροφοι. Και δεν τα καταφέραμε, όχι μόνο για τα ποσοστά του χώρου, κάθε κόμματος ξεχωριστά, αλλά γιατί η ακροδεξιά γίνεται όλο και περισσότερο ισχυρή. 

Έχει κάθε δίκαιο να ανησυχεί ο σκεπτόμενος πολίτης. 

Για το μέλλον της πολιτικής ζωής, των δικαιωμάτων, της Δημοκρατίας. 

Οι ηγεσίες θα ακούσουν τα σχολιανά τους. Δικαίως. 

Το θέμα είναι το τι τους ενδιαφέρει. 

Ο μικρόκοσμος τους ή ο προοδευτικός πολίτης και χώρος. 

Το θέμα είναι επίσης και το τι θέλουμε και εμείς. Σιέστα και όπου βγει ή υγιή πολιτικό χώρο;

Δεν είμαστε, ως Ευρώπη, ως χώρα σε εύκολα νερά.