Σκοπός του άρθρου μου δεν είναι να ασκήσω κριτική στην ταινία όσον αφορά στην πλοκή ή το σενάριο της. Απλά θέλω να επισημάνω το γεγονός ότι υπάρχει διαφορετικότητα στην άποψη του σκηνοθέτη και στην εντύπωση που αποκόμισα από την παρακολούθηση της ταινίας , όσον αφορά στην ανάδειξη και προβολή της περιοχής σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που σύμφωνα με τον συντελεστή της ταινίας :«όσοι την είδαν με ρωτούσαν που βρίσκεται αυτό το υπέροχο μέρος για να το επισκεφθώ!».
Σε κανένα σημείο της ταινίας η ανάλογη εικόνα δεν προδιαθέτει και δεν αναδεικνύει την περιοχή με κάποιο τουριστικό ενδιαφέρον.
Σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του συμπατριώτη μας σκηνοθέτη, ο σκοπός της ταινίας ήταν η «κινηματογραφική ποιητική απόδοση» μιας πονεμένης αληθινής ανθρώπινης ιστορίας .
Αρχικοί τόποι που επιλέχθηκαν για να γυριστεί η ταινία ήταν το Λαύριο και το Κορωπί , καθότι διαδραματίζεται σε βιομηχανική πόλη.
Ο σκηνοθέτης , ατυχέστατα κατά την άποψη μου , επέμενε στους παραγωγούς και τελικά επέλεξε την πόλη του για να την «διαφημίσει» με μια τέτοια ταινία , πράγμα το οποίο πιστεύει και έτσι ανέφερε στους πολυάριθμους θεατές , που τον τίμησαν , προλογίζοντας την ταινία , αξιολογώντας μάλιστα και σαν κάτι «εκπληκτικό» το γεγονός ότι αυτό το «κόκκινο χώμα» εξάγεται σε όλο τον κόσμο (στην πραγματικότητα αυτό ανάγεται στο παρελθόν..). Προφανώς , πράσινο φως για την έγκριση του σεναρίου και των σημείων κινηματογραφικών λήψεων δόθηκε από τα στελέχη της εταιρίας .
Αν μη τι άλλο , ο σκηνοθέτης απέδωσε τέλεια την κατάθλιψη και τα αδιέξοδα μιας οικογένειας σε ένα τόπο χωρίς ταυτότητα ...
Μια οικογένεια με άρρωστο παιδί από σπάνια ασθένεια (αυτοάνοσο νόσημα ίσως…) , που βιώνει την απόλυτη εγκατάλειψη .
Σε ένα βιομηχανικό χωριό , με πρωταγωνιστή τον καλλιεργημένο νεαρό πατέρα - επιστάτη της γέφυρας φόρτωσης των μεταλλείων - που παίζει και πιάνο στον ελεύθερο χρόνο του , ενώ στην εργασιακή του καθημερινότητα , τσαλαβουτάει στην κόκκινη λάσπη που δεσπόζει στο τοπίο , ανοίγοντας τις μπουκαπόρτες του σπαστήρα για να γεμίσει τα σπλάχνα των « σκουριασμένων » καραβιών με βωξίτη.
Σουρεαλιστικές σκηνές σε μια «άχρωμη πόλη» που βασιλεύει η μιζέρια , ο πόνος και η ερημιά.
Ούτε το μοναστήρι , ούτε οι εικόνες , ούτε τα ιερά των Δελφών , ούτε τα βουβά αγάλματα με το απλανές βλέμμα τους , στο μουσείο που εργάζεται σαν φύλακας η δυστυχής μητέρα του άρρωστου παιδιού μπορούν να δώσουν την απάντηση : γιατί μια rare land ....δεν μπορεί να γίνει happy land όπου θα πρυτανεύει η χαρά και το γέλιο των παιδιών;
Η προοπτική της πόλης και των Δελφών συνοψίζεται -τη δική μου ποιητική άδεια- στην ατάκα του συμπρωταγωνιστή γιατρού (ρόλο που υποδύεται ο συμπαθής Τεντ Γουόρθ) που κουράρει τον μικρό ασθενή, όταν ρωτήθηκε : γιατί ένας επιστήμονας αυτού του μεγέθους αποφάσισε να ζήσει εδώ: « ήλθα στην πόλη για το φως της...που σήμερα δεν υπάρχει πια!!»
Μάταια έψαχνα να βρω στους τίτλους του τέλους της ταινίας τον παραγωγό.., τα μάτια μου είχαν θαμπώσει απ την κόκκινη σκόνη...
Α.Γ
6 σχόλια:
Ταινία ύμνος να μη ξαναπατήσει κανείς εδώ !
Άνανδρες, ανώνυμες κριτικές. Οπότε, ελεύθερα, ας σχολιάσουμε και εμείς ανώνυμα.
Νομίζω ότι πολύ ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι η ταινία εξελίσσεται γύρω από μια σπάνια ασθένεια απ αυτές που παρουσιάζονται στην σύγχρονη εποχή όλο και πιο συχνά και που οι ειδικοί γιατροί αναγνωρίζουν ότι οφείλονται μεταξύ άλλων και στην μόλυνση του ανθρώπινου οργανισμού από βαρέα μέταλλα ή την εισπνοή ορυκτών όπως ο βωξίτης που δεν υπάρχουν κανονικά στη φύση παρά μόνον ως προϊόν βιομηχανικής δραστηριότητας του ανθρώπου ή από την έκθεση σε αυξημένες τιμές ραδιενεργούς ακτινοβολίας . Όλοι αυτοί οι παράγοντες που επιβαρύνουν ίσως και την κοινωνία της Δυτικής Ιτέας καθώς και τους εργαζόμενους στην βωξιτική δραστηριότητα , τουλάχιστον σύμφωνα με καταγγελίες τεκμηριωμένες με πλήθος στοιχείων και επιστημονικών μελετών που ποτέ δεν απαντήθηκαν ή διαψεύστηκαν ή που ποτέ δεν απορρίφθηκαν επίσημα από κάποια Δημόσια Κρατική Αρχή.
Σχετικά με όσα λεει ο σχολιαστης τΩν 7-54 και για όσους άρεσε το φιλμακι ας παρακολουθήσουν και την ταινία μεγάλου μηκους: « ATTENBERG» (2010) , που γυρίστηκε στα Άσπρα Σπίτια , (σε σκηνοθεσία Αθηνάς Τσαγκάρη και συμπαραγωγή Γιώργου Λάνθιμου)
"ή την εισπνοή ορυκτών όπως ο βωξίτης που δεν υπάρχουν κανονικά στη φύση"
7:54μμ, αυτή σου η πρόταση, είναι η μεγαλύτερη αλήθεια του διαδικτύου, για το τη μπορεί να γράψει ο καθένας από εμάς καθισμένος στο καναπέ του σπιτιού του, σε διάφορες συζητήσεις στο διαδίκτυο,έχοντας ή όχι (όπως εσύ) τις γνώσεις και αυτό να μπορεί διαβαστεί από πολλούς ανθρώπους.
Κόψε το ίντερνετ σε παρακαλώ και μην ξαναψηφίσεις.
11:44 που ψάχνεις μιά λεπτομέρεια στην διατύπωση για να πετάξεις την μπάλα στην εξέδρα και να αποπροσανατολίσεις αυτούς που θεωρείς επαρκώς ηλίθιους και κατά κάποιο τρόπο, μέχρι σήμερα σου έχουν δώσει το δικαίωμα. Σκόνη βωξίτη δεν υπάρχει στην φύση παρά ελάχιστες ποσότητες σε μεμονωμένες περιπτώσεις και για πολύ σύντομα χρονικά διαστήματα, όπως π.χ. μετά απο κάποια φυσική κατολίσθηση μιάς πλαγιάς ενός βουνού που στα σπλάχνα τους έχει και βωξίτη. Αυτό διότι, όπως ξέρουν όλοι εκτός απο ημιμαθείς ανάξιους να έχουν το δημόσιο λόγο σαν εσένα, στον κρυσταλλικό βωξίτη που έχει η Ελλάδα και όλα τα Βαλκάνια μέχρι την βόρεια θάλασσα οι χημικοί δεσμοί του πετρώματος είναι πάρα πολύ ισχυροί. Δεν τρίβεται όπως τα συνήθη πετρώματα παρά μόνο μέσα απο ισχυρές μηχανικές επεξεργασίες σαν και αυτές του εργοστασίου στις εγκαταστάσεις της Ιτέας που παράγει τεράστιες ποσότητες σκόνης καθημερινά, που δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στην φύση, που τις εισπνέουν καθημερινά εκτός απο τους εργαζόμενους εκεί, οι μισοί τουλάχιστον κάτοικοι της Ιτέας , παιδιά, μωρά , ευπαθείς ομάδες, που έχουν βρομίσει σαν τοπικός πληθυσμός σε σπάνιες ασθένειες εδώ και δεκαετίες σε όλες τις ηλικίες, προβληματικές γεννήσεις κλπ, κλπ, κλπ. Εκτός αν η δική σου αντίληψη είναι του επιπέδου όταν μιλά κάποιος για εισπνοή βωξίτη, να μπορεί να εννοεί εισπνοή βράχων η χαλικιών που μπορεί να βρεί κάποιος σε κάποιο επιφανειακό κοίτασμα. Έλεος. Πάρτο απόφαση και εσύ και οι όμοιοί σου. Ο κόσμος ξύπνησε. Οι "ηλίθιοι" όπως σε βόλευε να τους αντιμετωπίζεις ξύπνησαν. Μέχρι χθές μπορεί να σε πίστευαν. Κάθε μέρα που περνάει, όλο και λιγότεροι. Ξεμένεις μόνο με τους χαζούς και τους γραφικούς. Χώνεψέ το. Τρως ήδη κράξιμο και έχεις ήδη σταματήσει να ισχυρίζεσαι δημόσια τα ψέματά σου όπως ότι δεν πνίγεται στην σκόνη η δυτική Ιτέα. Κοκκινίλα παντού. Κοκκινίλα στα σκάφη στην Μαρίνα. Έχετε λυσσάξει να διώξετε κάθε ενδιαφερόμενο για την εκμετάλλευσή της γιατί θα έχετε να κάνετε πλέον με επιχειρηματικό συμφέρον αν εξακολουθήσετε να γεμίζεται τα σκάφη κοκκινίλα ενώ μέχρι χθές είχατε μόνο τις βάρκες και τα πνευμόνια των υποταγμένων ντόπιων. Όποιος θέλει βωξίτη στην παραλία της Ιτέας θα πρέπει σύντομα να το κάνει με τις ελάχιστες εγκαταστάσεις και όπως στις πολιτισμένες χώρες.Τελειώσατε. Απλά δεν το έχετε καταλάβει.
Δημοσίευση σχολίου