Mάλλον κάπου θα το ακούσατε για τις νέες χρεώσεις που ισχύουν ή θα ισχύσουν το επόμενο διάστημα στις τραπεζικές συναλλαγές. Αν, πάντως, δεν τις έχετε πάρει χαμπάρι, δεν συντρέχει λόγος… ανησυχίας. Σύντομα θα γίνουν αισθητές στις τσέπες σας.
Άλλωστε, στα χρόνια του 21ου αιώνα, την εποχή των μνημονίων, των ξένων funds και της (γενικά και αόριστα) κρίσης, το τραπεζικό σύστημα δέχτηκε ένα άνευ προηγουμένου στριπτίζ, με αποτέλεσμα να ξεγυμνωθεί πλήρως, χωρίς όμως αυτή η γύμνια να προκαλέσει οποιοδήποτε αίσθημα ντροπής ή ενοχών σε κανέναν.
Σε αυτούς τους «υπέροχους» καιρούς που ζούμε, γκρεμίστηκαν σχεδόν όλοι οι μύθοι σχετικά με το πιστωτικό σύστημα. Με πρώτο και καλύτερο εκείνο περί «τραπεζών που δεν κλείνουν», που διαλύθηκε εκκωφαντικά με τα λουκέτα ιδρυμάτων-κολοσσών στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού… Ή το άλλο… παραμύθι για εγγύηση των καταθέσεων (με τη φράση «λεφτά στην τράπεζα» να περνά στην καθομιλουμένη ως συνώνυμη της σιγουριάς), αλλά στην πράξη (και στην περίπτωση της πολύ πιο κοντινής μας Κύπρου) να καταρρέει μέσα σε ένα βράδυ…
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς οικονομολόγος για να παραδεχτεί ότι χωρίς τις τράπεζες και τις χορηγήσεις τους πολλά από όσα σπουδαία συμβαίνουν γύρω μας δεν θα είχαν γίνει ή θα χρειάζονταν πολύ περισσότερο χρόνο για να πραγματοποιηθούν. Επίσης, όμως, δεν απαιτείται πτυχίο οικονομικής σχολής για να διαπιστώσει ο οποιοσδήποτε πως πιο ετεροβαρής σχέση από αυτή των τραπεζών με τους πελάτες τους, δεν συναντάται πουθενά.
Σκεφτείτε λίγο την παράνοια με τις χρεώσεις που ήρθε ξανά στην επιφάνεια αυτές τις ημέρες, την ίδια ώρα που τα δημοσιευμένα και επίσημα στοιχεία δείχνουν έσοδα ύψους σχεδόν 1 δις ευρώ για τις τέσσερις μεγάλες συστημικές τράπεζες (Εθνική, Πειραιώς, Alpha, Eurobank) από τέτοιου τύπου προμήθειες. Ένα νούμερο προκλητικό, που θα γίνει ακόμη μεγαλύτερο εφόσον ισχύσουν τα νέα… τιμολόγια που έρχονται.
Πλέον, λοιπόν, η τράπεζά σου θα σου χρεώνει μια απλή αλλαγή pin, μια ενέργεια δηλαδή που υποτίθεται επιβάλλεται για λόγους ασφαλείας. Θα σου χρεώνει την ερώτηση υπολοίπου, κάτι που υποτίθεται αποτελεί συμβατική υποχρέωσή της (το να σε ενημερώνει για το πόσα χρήματα έχει ο λογαριασμός σου). Και θα σε χρεώνει, επίσης ανερυθρίαστα, για αντικατάσταση πιστωτικής ή χρεωστικής κάρτας, την οποία η ίδια εκδίδει με συγκεκριμένη ημερομηνία λήξης (!) ή (στην πρώτη περίπτωση) για μια κάρτα για την οποία πληρώνεις ήδη ετήσια συνδρομή…
Ο κατάλογος τέτοιων παραδειγμάτων είναι ατελείωτος. Έξοδα δανείου, συνδρομές, προμήθειες για τα πάντα. Χωρίς -τις περισσότερες φορές- να δίνεται ικανοποιητική απάντηση για το έργο και τις ανθρώπινες ενέργειες που απαιτούνται και το πώς ακριβώς κοστολογείται αυτή η δραστηριότητα (εάν υπάρχει τέτοια).
Αυτό μπορεί να γίνει πιο εύκολα αντιληπτό εάν επιχειρηθεί μια αναλογία σε κάποια άλλη υπηρεσία την οποία «απολαμβάνουμε» ως πελάτες. Φανταστείτε να πηγαίνατε σε μια καφετέρια, ας πούμε, και όταν ζητούσατε κωδικό wi fi, το προσωπικό να σας ενημέρωνε χαμογελαστά ότι χρεώνει 50 λεπτά ή 1 ευρώ για κάθε σύνδεση. Ή να έβαζε «καπέλο» στο νερό της βρύσης με το οποίο σας καλωσόριζε. Ή να έθετε μια έξτρα χρέωση (μικρή ή μεγάλη, δεν έχει σημασία) κάθε φορά που ο σερβιτόρος άδειαζε το τασάκι ή απλά σας ενημέρωνε για το τι περιέχει το μενού του καταστήματος και χρέωνε διπλά στην περίπτωση που κάτι δεν ακούσατε καλά και (ευγενικά ή όχι) του ζητούσατε να το επαναλάβει.
Υπήρχε ποτέ περίπτωση να τα αποδεχόσασταν όλα αυτά ή μήπως θα τους στέλνατε στον αγύριστο και θα πηγαίνατε κάπου αλλού να πιείτε τον καφέ σας; Προφανώς θα κάνατε το δεύτερο. Εκτός κι αν όλες οι καφετέριες της περιοχής -σαν από θαύμα- είχαν πάνω-κάτω τις ίδιες ληστρικές και ακατανόητες χρεώσεις. Ναι, λέγεται τραστ, και θεωρητικά υπάρχουν νόμοι που το απαγορεύουν, αλλά στην πράξη το συναντάς εκεί που τα μεγέθη γίνονται εξόχως μεγαλύτερα από εκείνα του συνοικιακού καφενείου…
Αφορολόγητο
Μέχρι σήμερα οι φορολογούμενοι με εισόδημα μέχρι 10.000 ευρώ έπρεπε να προσκομίσουν το 10% σε «ηλεκτρονικές αποδείξεις», οι φορολογούμενοι με εισόδημα μέχρι 30.000 ευρώ έπρεπε να προχωρήσουν σε ηλεκτρονικές συναλλαγές με το 15% του εισοδήματός τους, και για εισοδήματα άνω των 30.000 ευρώ το ποσοστό αυτό ανέβαινε στο 20%.
Με το νέο σύστημα για να κατοχυρώσει κανείς το αφορολόγητο των 8.636 ευρώ, θα είναι υποχρεωμένος να παρουσιάσει δαπάνες ίσες με το 30% του εισοδήματος του, πράγμα που σημαίνει με απλά λόγια ότι οι φορολογούμενοι θα πρέπει πλέον να συγκεντρώνουν έως τριπλάσιες αποδείξεις πληρωμής με χρεωστικές ή πιστωτικές κάρτες. Όσοι δεν τα «καταφέρουν» κινδυνεύουν όχι μόνο να φορολογηθούν από το πρώτο ευρώ αλλά και με ποινή έξτρα φόρου με συντελεστή μεταξύ 20% και 25%. Στις δε ηλεκτρονικές συναλλαγές δεν θα υπολογίζονται τα ενοίκια, οι πληρωμές δανείων και φόρων και τα τέλη υπέρ του Δημοσίου.
Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι το νέο «μοντέλο» που εισηγείται για το χτίσιμο του αφορολόγητου είναι ένα πρόσθετο εργαλείο στην αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, καθώς κάνοντας συναλλαγές με κάρτα ο έμπορος είναι υποχρεωμένος να κόψει την απόδειξη, αφού τα στοιχεία διασταυρώνονται και κινδυνεύει να βρεθεί στη φάκα της εφορίας. Η αλήθεια είναι όμως το γεγονός ότι το νέο σύστημα για το χτίσιμο του αφορολόγητου επιβάλλει - ειδικά στα μικρά εισοδήματα - το δίλημμα κάντε έξοδα ή πληρώστε φόρο. Είτε το ένα είτε το άλλο κάνετε, πάντως, θα κληθείτε να πληρώσετε και τις προμήθειες στις τράπεζες.
Αυξάνονται και τα κέρδη των τραπεζικών ιδρυμάτων
Όπως αναφέρεται σε ένα ενδιαφέρον γράφημα που παρουσιάζει η εφημερίδα «Καθημερινή» το ποσοστό εσόδων από αμοιβές και προμήθειες σε σχέση με τα καθαρά λειτουργικά έσοδα ήταν για την Εθνική Τράπεζα στο 7,7% το 2016 κι έφτασε στο 16% το 2018. Το αντίστοιχο ποσοστό για την Τράπεζα Πειραιώς ήταν στο 0,6% το 2016 κι έφτασε στο 16,3% το 2018. Για την Alpha Bank ήταν στο 12,2% το 2016 κι έφτασε το 14,3% το 2018, ενώ η Eurobank από 6,6% το 2016 εκτίναξε το συγκεκριμένο ποσοστό μέσα σε δύο χρόνια στο 12,6%.
Και κάπως έτσι, βλέπει κανείς πώς μια ιδέα μπορεί να στρεβλωθεί με τέτοιο τρόπο στο πέρασμα του χρόνου ώστε να γίνει ταυτόσημη με την διαπλοκή και την εκμετάλλευση. Στη θεωρία οι τράπεζες -πλαστικό χρήμα-ήταν ένα υπέροχο κατασκεύασμα του ανθρώπινου νου για να απλοποιήσει και να βελτιώσει τη ζωή του. Ένα μέρος στο οποίο θα άφηνες το βιος σου χωρίς τον φόβο της απώλειας και της κλοπής. Ένα μέρος από το οποίο θα μπορούσες να αντλήσεις χρηματοδότηση δίχως να πέσεις στην ανάγκη τοκογλύφων. Ένα μέρος το οποίο θα έβρισκες και στο επόμενο σημείο που θα βρισκόσουν και θα σε είχε απαλλάξει από την υποχρέωση να ταξιδεύεις με μετρητά και να αποτελείς στόχο.
1 σχόλιο:
Στην αρχή σου χαϊδεύουνε το μαγουλακι,μετά αρχίζουν τις θωπειες στο κ@λ@ρ@κι,ξεθαρευοντας κ εφόσον δεν υπάρχει αντίδραση αρχίζουν τις ανώδυνες διεισδύσεις...τώρα είμαστε στο δαχτυλακι,ετοιμαστείτε για άγριο σοδομισμο τσαχπινομωρακια.
Δημοσίευση σχολίου