Μια χαρτογράφηση των προθέσεων της Τουρκίας με αφορμή την επίθεση στη Συρία 
H Τουρκία πρωταγωνίστησε στον πόλεμο εναντίον της Συρίας, ο οποίος έχει δημιουργήσει εκατομμύρια πρόσφυγες. Σήμερα εισβάλλει παράνομα στη Συρία άλλη μία φορά, για να εκδιώξει τους Κούρδους από το βόρειο τμήμα της, καταπατώντας κάθε έννοια διεθνούς δικαίου. Την ίδια στιγμή, ο Ερντογάν εκβιάζει την Ευρωπαϊκή Ένωση, απειλώντας είτε ευθέως ότι θα αυξήσει τις προσφυγικές ροές είτε εμμέσως ότι θα στείλει ορδές τζιχαντιστών στην Ευρώπη. Δηλαδή, ομολογεί κυνικά την εργαλειοποίηση των προσφύγων που (και) εκείνος δημιούργησε, ενώ οι τζιχαντιστές τού είναι και πάλι χρήσιμοι. Και οι Ευρωπαίοι, με πρώτους τους Γερμανούς, όλον αυτόν τον καιρό τον επαινούν και τον καλοπιάνουν, λέγοντάς του ότι αναγνωρίζουν τη συμβολή του στην επίλυση του προσφυγικού!
Όχι μόνο δεν τον καταγγέλλει κανείς για τους ωμούς εκβιασμούς αλλά, αντιθέτως, όπως είδαμε τις προηγούμενες μέρες, ζητούν να του δοθούν τα λεφτά που απαιτεί, και γρήγορα. Κι αφού η υποκρισία περνάει στην Ε.Ε., παριστάνει και τον απηνή διώκτη της τρομοκρατίας, την ώρα που κυνηγά να εξοντώσει τους Κούρδους και κάνει τα στραβά μάτια στον ISIS, με τον οποίο έχει καταγγελθεί πολλάκις ότι συνεργάζεται. Άλλωστε και ο λεγόμενος «Συριακός Εθνικός Στρατός», που επιχειρεί μαζί με τον τουρκικό στρατό στη Συρία, δεν είναι παρά ανακυκλωμένοι τζιχαντιστές, πρώην μαχητές της Αλ Κάιντα και άλλων ισλαμιστικών οργανώσεων που πολεμούσαν κατά του Άσαντ.
Η διπλή γλώσσα των Γερμανών και οι ευχαριστίες στην Τουρκία
«Η Τουρκία έχει προσφέρει μεγάλη υπηρεσία όχι μόνο στη Γερμανία αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη. Όπου μπορούμε να προσφέρουμε, είμαστε πρόθυμοι να βοηθήσουμε την Τουρκία, σε ό,τι επιθυμεί. Χωρίς τη δική σας αλληλεγγύη, το μεταναστευτικό πρόβλημα στην περιοχή μας δεν θα μπορούσε να ξεπεραστεί. Είναι ένα επίτευγμα που θα μείνει στην παγκόσμια ιστορία».
Αυτά ήταν τα λόγια του Γερμανού υπουργού Εσωτερικών, Χορστ Ζεεχόφερ, προς τους Τούρκους αξιωματούχους κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Άγκυρα. Είχε προηγηθεί η φράση «ευχαριστώ από την καρδιά μου» και η δέσμευση για περισσότερη ευρωπαϊκή βοήθεια.
Ας θυμηθούμε, όμως, ποιος είναι και τι πρέσβευε μέχρι πρόσφατα ο Χορστ Ζεεχόφερ. Πρόκειται για τον δεξιό Βαυαρό, πρόεδρο μέχρι πρότινος του κόμματος της Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης της Βαυαρίας (CSU), πολιτικό εταίρο της Άνγκελα Μέρκελ και νυν ομοσπονδιακό υπουργό Εσωτερικών στην τέταρτη κυβέρνησή της. Από το 2008 έως το 2018 ήταν ο πρωθυπουργός του κρατιδίου της Βαυαρίας. Από το 2015 μέχρι και πέρσι, που πέρασε στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση, ήταν γνωστός για τις αντιμεταναστευτικές του θέσεις και για τη σκληρή κριτική που ασκούσε όλα αυτά τα χρόνια στη Γερμανίδα καγκελάριο για τη διαχείριση του προσφυγικού-μεταναστευτικού.
Ο Ζεεχόφερ ακόμα και πέρσι ζητούσε να μην πατούν καν στο γερμανικό έδαφος όσοι μετανάστες δεν έχουν εξασφαλίσει άσυλο και να εμποδίζεται η άφιξή τους από τα σύνορα με την Αυστρία. «Το μεταναστευτικό είναι η μητέρα όλων των προβλημάτων» συνήθιζε να λέει. Από τον Αύγουστο του 2015 μέχρι πριν από μερικούς μήνες δεν σταματούσε να καταγγέλλει την απόφαση της Μέρκελ να επιτρέψει να εισέλθουν στη χώρα εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες εκείνη τη χρονιά. Όσο για την Τουρκία, την οποία πριν από λίγες μέρες εγκωμίασε, ο Ζεεχόφερ δήλωνε ότι το λιγότερο που έπρεπε να κάνει η Ε.Ε. ήταν να αναστείλει τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις και να ακυρώσει οποιοδήποτε σχέδιο προσφέρει στους Τούρκους τη δυνατότητα να εισέρχονται στον Χώρο Σένγκεν χωρίς θεώρηση διαβατηρίου. «Δεν μπορεί να γίνει συμφωνία για ταξίδια χωρίς βίζες με μια χώρα σαν κι αυτή» υποστήριζε.
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια δεν σταματούσε να πιέζει για αυστηρότερη πολιτική στο μεταναστευτικό, ζητώντας «άμεση επαναπροώθηση των μεταναστών που φτάνουν στα γερμανικά σύνορα από άλλη χώρα της Ε.Ε., στην οποία είχαν αιτηθεί άσυλο που είχε απορριφθεί, ή την επαναπροώθηση μεταναστών οι οποίοι δεν έχουν στην κατοχή τους έγκυρα έγγραφα». Το μεταναστευτικό-προσφυγικό ήταν το πρώτο θέμα στην ατζέντα του. «Η επιβολή περιορισμών στη μετανάστευση αποτελεί προϋπόθεση για την ασφάλεια σε αυτήν τη χώρα» έλεγε.
Ο Χορστ Ζεεχόφερ κατηγορούσε την καγκελάριο Μέρκελ και για την ενίσχυση του ξενοφοβικού ακροδεξιού κόμματος της Εναλλακτικής για τη Γερμανία (AfD), καθώς τη θεωρούσε υπεύθυνη, λόγω της πολιτικής διαχείρισης της προσφυγικής κρίσης. Επίσης, ήταν από εκείνους που δεν πίστευαν ότι η συνεργασία με την Τουρκία είχε φέρει αποτελέσματα και υποστήριζαν ότι δεν ήταν η συμφωνία Ε.Ε-Τουρκίας που είχε οδηγήσει στη μείωση του αριθμού των προσφύγων και μεταναστών αλλά το κλείσιμο του βαλκανικού διαδρόμου που πέτυχαν η Αυστρία και οι χώρες του Βίζεγκραντ (με τη σιωπηρή υποστήριξη πολλών Γερμανών).
Από τον Αύγουστο του 2015 μέχρι πριν από μερικούς μήνες ο Ζεεχόφερ δεν σταματούσε να καταγγέλλει την απόφαση της Μέρκελ να επιτρέψει να εισέλθουν στη χώρα εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες εκείνη τη χρονιά.
«Έρχονται λιγότεροι αιτούντες άσυλο, γιατί ο βαλκανικός διάδρομος έχει κλείσει από τη Βόρεια Μακεδονία και την Αυστρία» υποστήριζε, επισημαίνοντας ότι η συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας απλώς ακολούθησε, αλλά «τη δουλειά την είχαν κάνει ήδη άλλοι», εννοώντας την Αυστρία και τα βαλκανικά κράτη (άποψη που συμμερίζονται πολλοί στην Ε.Ε., αλλά δεν αναφέρουν δημόσια).
Η αυστηρότητά του απέναντι στην Τουρκία δεν εξαντλούνταν στην αντίθεσή του να ενταχθεί στην Ε.Ε. Ο Χορστ Ζεεχόφερ έως πρόσφατα ζητούσε γενικότερα σκληρή στάση απέναντι στον Ταγίπ Ερντογάν, υποστηρίζοντας ότι «δεν πρέπει να επιτραπεί ο εκβιασμός» που επιχειρεί. Ισχυριζόταν σθεναρά πως «το Ισλάμ δεν ανήκει στη Γερμανία, η οποία διαμορφώθηκε από τον χριστιανισμό. Η Τουρκία, ως αυτοαποκαλούμενος εκπρόσωπος του μουσουλμανικού κόσμου, σαφώς δεν ταιριάζει στην Ε.Ε.» υποστήριζε. Ακόμα και πριν από την κρίση του προσφυγικού, το 2010, είχε πει ότι «οι Τούρκοι και οι Άραβες μετανάστες δεν χρειάζονται πλέον στη Γερμανία», προκαλώντας αρκετές αντιδράσεις.
Το 2011 είχε δηλώσει ότι όσοι επιθυμούν να παραμείνουν στη Γερμανία θα πρέπει να ενστερνιστούν τις γερμανικές αξίες. Αλλά και τα τελευταία χρόνια καλούσε συνεχώς την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να μειώσει τον αριθμό των προσφύγων που μπορούσε να δεχτεί η Γερμανία, απειλώντας ακόμα και με προσφυγή στο Συνταγματικό Δικαστήριο κατά της κυβερνητικής πολιτικής στο μεταναστευτικό.
Αυτός, λοιπόν, είναι ο Γερμανός υπουργός Εσωτερικών, Χορστ Ζεεχόφερ, που την περασμένη εβδομάδα είπε στον Τούρκο ομόλογό του Σουλεϊμάν Σοϊλού «ευχαριστώ από την καρδιά μου», υποσχόμενος περισσότερη ευρωπαϊκή βοήθεια. Προφανώς, όσο ήταν πρωθυπουργός της Βαυαρίας μπορούσε να κάνει πολιτικές δηλώσεις για εσωτερική κατανάλωση, αλλά τώρα, που υπηρετεί την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, συμμορφώνεται με τις γραμμές της εθνικής στρατηγικής. Έτσι, ο σχεδόν «τουρκοφάγος» και θιασώτης της σκληρής αντιμεταναστευτικής πολιτικής, Χορστ Ζεεχόφερ, άκουγε, γνέφοντας καταφατικά, τον Τούρκο υπουργό Εσωτερικών να του λέει: «Έχοντας επίγνωση των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών προκλήσεων της φιλοξενίας 3,8 εκατομμυρίων Σύρων... η Τουρκία επέδειξε μια υποδειγματική συμπεριφορά στον κόσμο, όσον αφορά τόσο τα προσφυγικά της στρατόπεδα όσο και τη φιλοξενία».
 |
| O Γερμανός υπουργός Εσωτερικών, Χορστ Ζεεχόφερ. Φωτό: Getty Images |
Ο Σουλεϊμάν Σοϊλού, μάλιστα, του έθεσε ανοιχτά το σχέδιο του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για τη δημιουργία μιας «ασφαλούς ζώνης», όπως την αποκαλούν, στη βόρεια Συρία, όπου επιθυμούν να εγκαταστήσουν εκατομμύρια Σύριους πρόσφυγες, αφού πρώτα διώξουν από κει τους Κούρδους της Συρίας. Και, φυσικά, απαίτησε ξανά περισσότερα χρήματα και γρήγορα. Ο Ζεεχόφερ δεν έφερε καμία αντίρρηση, σύμφωνα με το ρεπορτάζ των γερμανικών ΜΜΕ. Δεν μίλησε ούτε για τον εκβιασμό, στον οποίο τόσο καιρό έλεγε ότι δεν έπρεπε να υποκύψουν, ούτε για τίποτε απ’ όσα έλεγε για την Τουρκία εδώ και χρόνια. Μόνο «ευχαρίστησε από την καρδιά του» τους Τούρκους κυβερνητικούς και είπε ότι, χωρίς τη δική τους αλληλεγγύη, το μεταναστευτικό πρόβλημα δεν θα μπορούσε να ξεπεραστεί και αυτό που κάνουν «είναι ένα επίτευγμα που θα μείνει στην παγκόσμια ιστορία(!)».
Η Τουρκία και το προσφυγικό ως εργαλείο.
Έχει ενδιαφέρον να εξετάσει κανείς τι έχει κάνει η Τουρκία για το προσφυγικό, την οποία συχνά πολλοί βάζουν στο ίδιο τσουβάλι με την Ελλάδα, λέγοντας πως οι δύο αυτές χώρες σηκώνουν το βάρος του προσφυγικού-μεταναστευτικού. Κάποιοι, μάλιστα, υποστηρίζουν ότι το φορτίο της Τουρκίας είναι πολύ μεγαλύτερο, αφού έχει πέντε εκατομμύρια πρόσφυγες, σύμφωνα με τους τουρκικούς ισχυρισμούς, ενώ η Ελλάδα μόνο 80.000.
Πρώτα απ’ όλα, η Τουρκία φουσκώνει τους αριθμούς των προσφύγων και μεταναστών, ανεβάζοντάς τους κάθε φορά όσο θέλει, ενώ η Ελλάδα κάνει ακριβώς το αντίθετο. Όλοι γνωρίζουν ότι ο αριθμός των 80.000 είναι πλασματικός και ότι στην πραγματικότητα ο αριθμός των προσφύγων και μεταναστών στην Ελλάδα είναι πολύ μεγαλύτερος. Αυτό είναι κάτι που έχουν παραδεχτεί και υπουργοί της προηγούμενης κυβέρνησης. Εξού και η κριτική κάποιων Ευρωπαίων προς την Ελλάδα ότι δεν τους καταγράφει όλους.
Η βασική διαφορά της Ελλάδας με την Τουρκία, όμως, είναι άλλη. Ότι η Τουρκία ευθύνεται για τη δημιουργία των προσφυγικών κυμάτων, ενώ η Ελλάδα όχι. Η Τουρκία είναι μεταξύ των χωρών που προκάλεσαν το συριακό δράμα και τον ξεριζωμό εκατομμυρίων ανθρώπων. Γι’ αυτό και δεν μπορεί να παριστάνει την αμέτοχη και να διαμαρτύρεται για τους πρόσφυγες που κατέφυγαν εκεί, διεκδικώντας συνεχώς χρήματα από την Ε.Ε. και απειλώντας την.
Ο Ερντογάν έβλεπε πάντα τους Κούρδους ως απειλή, γι' αυτό τους αποκαλεί τρομοκράτες. Βασικός του φόβος είναι ότι οι Κούρδοι της Συρίας θα επιδιώξουν να συνδεθούν με τους Κούρδους στο Ιράκ και να δημιουργήσουν «κουρδικό κράτος», με το οποίο θα θελήσουν να ενωθούν και οι Κούρδοι της Τουρκίας.
Αλλά δεν είναι ούτε αυτό μόνο. Ο Ταγίπ Ερντογάν προσκαλούσε ο ίδιος τα «αδέλφια του από τη Συρία», όπως αποκαλούσε τους Σύριους πρόσφυγες, να καταφύγουν στην Τουρκία κι έλεγε ότι θα τους υποδεχόταν με ανοιχτή αγκαλιά. Όχι από φιλανθρωπία, όπως αποδείχτηκε, αλλά από σκοπιμότητα, αφού θέλει να τους εγκαταστήσει στα βόρεια σύνορα της Συρίας, εκτοπίζοντας τους Κούρδους. Η περίφημη «ασφαλής ζώνη» (safe zone operation), όπως την ονομάζει ο Ερντογάν, είναι ασφαλής ζώνη μόνο γι’ αυτόν, αλλά απαιτεί να τη χρηματοδοτήσει η Ευρώπη στο πλαίσιο της αντιμετώπισης του προσφυγικού.
Πρώτη φορά και εντελώς απρόθυμα, μόλις την περασμένη Τετάρτη, μετά την έναρξη της στρατιωτικής επιχείρησης που ξεκίνησε η Τουρκία, ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, που ήταν υποχρεωμένος να πει κάτι, δήλωσε πως «καμία ευρωπαϊκή χρηματοδότηση δεν πρόκειται να δοθεί για τη “ζώνη ασφαλείας”».
«Εάν το σχέδιο της Τουρκίας είναι η δημιουργία μιας “ζώνης ασφαλείας”, μην περιμένετε χρηματοδότηση από την Ε.Ε» είπε ο Γιούνκερ, ενώ αυτές τις μέρες όλοι, από τον Ζεεχόφερ μέχρι τον Μητσοτάκη, δήλωναν ότι πρέπει να δοθεί υποστήριξη στην Τουρκία για το προσφυγικό και περισσότερα λεφτά, όπως ζητάει.
Ο Ερντογάν τους πίεζε εδώ και πάρα πολύ καιρό για την «ασφαλή ζώνη», αλλά μόνο τώρα που ξεκίνησε η παράνομη εισβολή στη Συρία κάποιοι στην Ε.Ε. εμφανίστηκαν αντίθετοι, κρατώντας ωστόσο τις όποιες πραγματικές ή όχι αντιρρήσεις τους σε πολύ χαμηλούς τόνους.
 |
| Από τις επιθέσεις της Τουρκίας στη Συρία. Φωτό: Getty Images |
Ο Ταγίπ Ερντογάν, κατά την ομιλία του σε κομματική συγκέντρωση του ΑΚΡ πριν από λίγο καιρό, είχε ξαναπεί ότι η Τουρκία φιλοξενεί 3.650.000 πρόσφυγες και ότι αν δεν υποστηριχτούν τα σχέδιά του, θα ανοίξει τις πύλες, επειδή «δεν μπορούν να σηκώνουν μόνο οι Τούρκοι το βάρος αυτό». Στην ίδια ομιλία είχε αποκαλύψει ότι η Τουρκία ήταν αποφασισμένη να δημιουργήσει την «ασφαλή ζώνη» στη βορειοανατολική Συρία σε συνεργασία με τις ΗΠΑ, αλλά θα το έκανε και μόνη της, αν χρειαζόταν. Αυτή η «ασφαλής ζώνη» σημαίνει τουρκικές στρατιωτικές βάσεις στη βόρεια Συρία και επίσης χιλιάδες κατοικίες για τους πρόσφυγες που θέλουν να εγκαταστήσουν εκεί, δηλαδή μεγάλα κέρδη για τις κατασκευαστικές εταιρείες των ημετέρων.
Ο Ερντογάν έβλεπε πάντα τους Κούρδους ως απειλή, γι’ αυτό τους αποκαλεί τρομοκράτες. Βασικός του φόβος είναι ότι οι Κούρδοι της Συρίας θα επιδιώξουν να συνδεθούν με τους Κούρδους στο Ιράκ και να δημιουργήσουν «κουρδικό κράτος», με το οποίο θα θελήσουν να ενωθούν και οι Κούρδοι της Τουρκίας. Ένα τέτοιο σχέδιο δεν είναι καθόλου εύκολο να υλοποιηθεί άμεσα, αλλά η Τουρκία σχεδιάζει μακροπρόθεσμα, με ιστορική ματιά. Και μπορεί ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ να δήλωσε μόλις την περασμένη Τετάρτη την αντίθεσή του στα σχέδια της Τουρκίας λες και τα άκουγε πρώτη φορά, αλλά ο Ερντογάν τα είχε παρουσιάσει ακόμα και στον ΟΗΕ κατά την πρόσφατη ομιλία του εκεί, δείχνοντας μέχρι και χάρτες.
Αναγκαία προϋπόθεση για την έναρξη της υλοποίησης του σχεδίου του Ερντογάν ήταν να πάρει το ok από τις ΗΠΑ, οι δυνάμεις των οποίων έπρεπε να αποχωρήσουν από την περιοχή, όπου βρίσκονταν για να στηρίζουν τους Κούρδους. Η στήριξη αυτή άλλωστε (των ΗΠΑ προς τους Κούρδους) ήταν η αιτία της ψυχρότητας στις αμερικανο-τουρκικές σχέσεις. Και ναι μεν ο Τραμπ δεν είχε καμία αντίρρηση να διευκολύνει τον Ερντογάν, αλλά όλα τα υπόλοιπα κέντρα εξουσίας των ΗΠΑ, απ’ ό,τι φάνηκε, είχαν.
Ο Ερντογάν, αφού συνέβαλε στη διάλυση της Συρίας και στον ξεριζωμό εκατομμυρίων Σύριων, προσκάλεσε τους πρόσφυγες στη χώρα του για να τους εργαλειοποιήσει και να πετύχει αυτά που ήθελε. Κι αφού συγκέντρωσε 2-3 εκατομμύρια με σκοπό να τους εγκαταστήσει στη ζώνη που θέλει να φτιάξει για να εκτοπίσει τους Κούρδους, άρχισε να ζητά πάλι χρήματα από τους Ευρωπαίους, εκβιάζοντάς τους, ενώ ταυτόχρονα στέλνει στην Ελλάδα μερικές χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες για προφανείς λόγους. Μ’ έναν σμπάρο, δηλαδή, πολλά τρυγόνια για τον Ερντογάν, αφού χρησιμοποιεί το προσφυγικό και για να χτυπήσει τους Κούρδους, και για να ελέγξει τον Άσαντ, και για να απειλήσει την Ευρώπη και να της πάρει λεφτά, και για να δημιουργήσει πρόβλημα στην Ελλάδα.
Η μόνιμη δικαιολογία του Ερντογάν για να διεκδικεί και να παίρνει τα δισεκατομμύρια που θέλει, εκτός από την υποτιθέμενη διαχείριση του προσφυγικού, είναι ότι πολεμάει την τρομοκρατία στη Συρία. Μόνο που αυτός αποκαλεί τρομοκράτες τους Κούρδους που δίνουν έναν εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα και με τους πραγματικούς τρομοκράτες δεν φαίνεται να δυσανασχετεί στ’ αλήθεια. Ας δούμε, λοιπόν, ποιος είναι ο «αγώνας» της Τουρκίας απέναντι στους τζιχαντιστές και τους πραγματικούς τρομοκράτες.
Το 2011, όταν ξεκίνησε ο πόλεμος στη Συρία, οι ΗΠΑ είχαν ενεργή ανάμειξη σε αυτόν, καθώς ήθελαν να ρίξουν τον Πρόεδρο της Συρίας, Μπασάρ αλ Άσαντ. Η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ χρηματοδοτούσαν το «αντάρτικο» κατά του καθεστώτος Άσαντ και η Τουρκία εκπαίδευε τις ένοπλες ομάδες που πολεμούσαν εναντίον του, μερικές εκ των οποίων ήταν ακραίες ισλαμιστικές.
 |
| Κούρδοι διαμαρτύρονται έξω από το Λευκό Οίκο για την απόφαση της Αμερικής να αποσύρει τα στρατεύματά της από τη Βόρεια Συρία. Φωτό: Getty Images |
Το 2013, μέσα από τις τάξεις του αντικαθεστωτικού στρατού, δημιουργήθηκε η ακραία ισλαμιστική οργάνωση των τζιχαντιστών του ISIS, που δεν έλεγχαν πλέον οι ΗΠΑ, η οποία κατάφερε να καταλάβει μεγάλο μέρος της Συρίας, συν τις πετρελαιοπηγές που ήθελαν να αξιοποιήσουν για λογαριασμό τους. Διαπιστώνοντας οι ΗΠΑ ότι το λεγόμενο Ισλαμικό Κράτος (ΙΚ) του ISIS είχε γίνει επικίνδυνο και ανεξέλεγκτο, αναγκάστηκαν να συνεργαστούν με τους Κούρδους για να τους βάλουν μπροστά, ώστε να τους αντιμετωπίσουν εκείνοι. Τότε η Τουρκία συμμάχησε στενότερα με τον ISIS και, σύμφωνα με παλαιότερα δημοσιεύματα, μέλη της οικογένειας του Ερντογάν έκαναν δουλειές μαζί του, αγοράζοντας πετρέλαιο από τις πετρελαιοπηγές που είχε καταλάβει.
Όταν η Τουρκία είδε ότι οι ΗΠΑ συνέχιζαν να υποστηρίζουν τους Κούρδους και μετά την ήττα του ISIS, απαίτησε να τους εγκαταλείψει, καθώς φοβήθηκε ότι αυτό θα οδηγούσε στη δημιουργία κουρδικού κράτους και στην Τουρκία. Οι ΗΠΑ δεν της έκαναν τη χάρη, ίσως γιατί προτιμούν να ελέγχουν τα πετρέλαια της περιοχής οι Κούρδοι. Τότε ήταν που ο Ερντογάν, για να πιέσει τις ΗΠΑ, στράφηκε ευκαιριακά προς τη Ρωσία κι εκείνη το εκμεταλλεύτηκε, εξακολουθώντας ωστόσο να στηρίζει τον Άσαντ.
Τα σχέδια της Τουρκίας για εισβολή στη Συρία, εκδίωξη των Κούρδων και έλεγχο του βόρειου τμήματος δεν άλλαξαν και όλο αυτό το διάστημα απαιτούσε από τις ΗΠΑ να τη στηρίξει. Εκείνες σε έναν βαθμό ανταποκρίθηκαν, π.χ. με τις κοινές περιπολίες και βάζοντας τους Κούρδους να καταστρέψουν τα οχυρωματικά τους έργα. Αυτά τα χρόνια οι Κούρδοι έχασαν χιλιάδες άνδρες και γυναίκες στον πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους, προστατεύοντας όχι μόνο τον τόπο τους και τα συμφέροντά τους αλλά όλους.
Οι σχέσεις του Ερντογάν με το Ισλαμικό Κράτος
Τι έκανε ο Ερντογάν όσο οι Κούρδοι θυσίαζαν τους νέους τους για να αντιμετωπίσουν το τέρας του ISIS, που άλλοι εξέθρεψαν, εξόπλισαν και ενίσχυσαν; Το 2015 δημοσιεύτηκαν στον διεθνή Τύπο ρεπορτάζ και ντοκουμέντα που αποκάλυπταν την ανάμειξη του γιου του Ταγίπ Ερντογάν σε αγοραπωλησίες πετρελαίου ανάμεσα στην Τουρκία και το Ισλαμικό Κράτος του ISIS.
Τον Νοέμβριο του 2014 είχε προηγηθεί ο υπουργός Πληροφοριών της Συρίας Omran al-Zoubi, ο οποίος δήλωσε δημόσια πως η εταιρεία μεταφορών που ανήκε στον Μπιλάλ Ερντογάν έπαιρνε πετρέλαιο από τον ISIS, από τις περιοχές που βρίσκονταν υπό τον έλεγχο των τζιχαντιστών. Την επόμενη χρονιά το ρωσικό υπουργείο Άμυνας κατήγγειλε «εμπλοκή της ανώτατης ηγεσίας της Άγκυρας, του Προέδρου Ερντογάν και της οικογένειάς του» στο λαθρεμπόριο ιρακινού και συριακού πετρελαίου σε συνεργασία με τον ISIS. Παρουσίασαν, μάλιστα, στοιχεία ενώπιον ξένων δημοσιογράφων στη Μόσχα (φωτογραφίες από αερολήψεις και δορυφόρους), σύμφωνα με τα οποία η μεταφορά γινόταν με κομβόι βυτιοφόρων που περνούσαν από τα νότια σύνορα της Τουρκίας. Βασική αφετηρία, κατά τους Ρώσους, ήταν η πόλη Ντέιρ εζ Ζορ στην ανατολική Συρία, ενώ παρουσιάστηκαν και τρεις διαδρομές απ’ όπου γινόταν η μεταφορά στην Τουρκία.
Οι Ρώσοι είχαν μιλήσει για λαθρεμπόριο που απέφερε κέρδη 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως, τα οποία όμως, όπως ισχυρίστηκαν, μειώθηκαν μετά τις ρωσικές επιδρομές στη Συρία. Ο Ταγίπ Ερντογάν χαρακτήρισε όλα αυτά «ρωσικές συκοφαντίες» και απείλησε με αντίποινα, ισχυριζόμενος ότι αυτοί που εμπλέκονται στο λαθρεμπόριο με τον ISIS είναι το καθεστώς Άσαντ και δύο Ρώσοι.
 |
| Ο χάρτης της περιοχής. Πηγή: Bloomberg |
Λίγους μήνες μετά τα ρωσικά δημοσιεύματα, η γερμανική εφημερίδα «Handelsblatt» δημοσίευσε ρεπορτάζ, στο οποίο χαρακτήριζε βάσιμες τις ρωσικές καταγγελίες, με τον τίτλο «Είναι ο γιος του Ερντογάν ο υπουργός πετρελαίου του ISIS;». Το ρεπορτάζ υπενθύμιζε ότι το 2013 ο γιος του Ερντογάν είχε κατηγορηθεί ότι ξέπλενε χρήματα για λογαριασμό του πατέρα του, ενώ το 2014 υπήρξε ένα ακόμα καταγεγραμμένο τηλεφώνημα, όπου ο Μπιλάλ μιλούσε με τον Ταγίπ Ερντογάν για μία πληρωμή 10 εκατομμυρίων δολαρίων. Υπήρξαν, επίσης, δημοσιεύματα που μιλούσαν για ένα νοσοκομείο στην Τουρκία, κοντά στα σύνορα με τη Συρία, όπου περιθάλπονταν οι τραυματισμένοι τζιχαντιστές.
To 2016, λόγω των WikiLeaks, διέρρευσαν δεκάδες χιλιάδες emails του γαμπρού του Ερντογάν, από τα οποία προέκυπταν στενές σχέσεις με το Ισλαμικό Κράτος. Ο Μπεράτ Αλμπαϊράκ, υπουργός Ενέργειας της Τουρκίας, σε περισσότερα από 57.000 emails εμφανιζόταν να έχει σχέσεις με την εταιρεία Powertrans, η οποία σχετιζόταν με τροφοδοσία πετρελαίου και τον ISIS.
Οι αποκαλύψεις για τις σχέσεις του καθεστώτος Ερντογάν με το Ισλαμικό Κράτος, όμως, δεν σταμάτησαν εκεί. Ακολούθησε η δημοσίευση πολλών ακόμα στοιχείων και μαρτυριών που κατέδειξαν τη στενή σχέση των τουρκικών υπηρεσιών με το Ισλαμικό Κράτος και την υποκρισία όλων των άλλων χωρών.
Δηλαδή, όλοι γνωρίζουν αν και πόσο πολεμάει την ισλαμική τρομοκρατία η Τουρκία. Εξίσου καλά γνωρίζουν και τον ρόλο της στο προσφυγικό. Πώς γίνεται, λοιπόν, μια χώρα που παραβιάζει το διεθνές δίκαιο και εισβάλλει παράνομα σε μία άλλη χώρα για να καταλάβει ξένα εδάφη, διώχνοντας χιλιάδες ανθρώπους από τον τόπο τους, να αντιμετωπίζεται ως χώρα που βοηθά στην επίλυση του προσφυγικού και πρέπει να χρηματοδοτηθεί από την Ευρώπη; Πολύ περισσότερο όταν η χρηματοδότηση στην πραγματικότητα αφορά την εξόντωση των Κούρδων, που αποκαλεί τρομοκράτες, κάνοντας τα στραβά μάτια στους κανονικούς.
Και ποιος, άραγε, εγγυάται ότι αν η Τουρκία κερδίσει, οι χιλιάδες αιχμάλωτοι μαχητές του ISIS, που ως τώρα φυλάνε οι Κούρδοι, δεν θα απελευθερωθούν για να απειλήσουν ξανά την Ευρώπη και την παγκόσμια ασφάλεια;
Άλλωστε, τόσο ο Τραμπ όσο και ο Ερντογάν, για κάτι τέτοιο φαίνεται να προετοιμάζουν την κοινή γνώμη με τις δηλώσεις τους.
 |
| ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ www.lifo.gr |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου