Οι τελευταίες μαρτυρικές στιγμές του Ιησού επάνω στο σταυρό,
πριν παραδώσει το πνεύμα Του στα χέρια του Θεού, περιγράφονται με κάθε
λεπτομέρεια. Το τι έλεγε ο Χριστός, πώς αντιδρούσαν οι συγγενείς και οι μαθητές
που παρακολουθούσαν το φρικτό μαρτύριο, το τι ακολούθησε μόλις ο Ναζωραίος
άφησε την τελευταία του πνοή.
Ανάμεσα στις περιγραφές, υπάρχει και μια που αφορά έναν
Ρωμαίο εκατόνταρχο. Στα ορθόδοξα ευαγγέλια δεν αναφέρεται κάπου το όνομά του.
Στο απόκρυφο ευαγγέλιο του Νικόδημου, μόνο, υπάρχει μια αναφορά σε εκείνον με
το όνομα «Λογγίνος». Ένα όνομα που προφανώς δεν ήταν το πραγματικό του και το
οποίο προέρχεται από τη λατινική εκδοχή της λέξης «λόγχη».
Ο Νικόδημος, προφανώς και δεν χρησιμοποιεί τη συγκεκριμένη
λέξη τυχαία. Ο Ρωμαίος Εκατόνταρχος έμελλε να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο. Όχι
μόνο την ώρα των βασανιστηρίων, της σταύρωσης και μετέπειτα της Ανάστασης αλλά
και αργότερα στη διάδοση του Χριστιανισμού.
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Μετά την
οριστική καταδίκη του Ιησού από τον Πόντιο Πιλάτο, ο Χριστός παραδόθηκε σε ένα
απόσπασμα Ρωμαίων στρατιωτών προκειμένου να οδηγηθεί στο Γολγοθά. Επικεφαλής
αυτού του αποσπάσματος ήταν ένας Ρωμαίος εκατόνταρχος ο οποίος, σύμφωνα με
κάποιες αναφορές, ήταν παρών και στα βασανιστήρια του Θεανθρώπου.
Ο Ρωμαίος αυτός εκατόνταρχος είχε ένα πρόβλημα όρασης, το
οποίο, ωστόσο, δεν τον εμπόδιζε από το να εκτελεί με συνέπεια τα καθήκοντά του.
Ήταν ο άνθρωπος που όχι απλά έζησε όλο το κομμάτι γύρω από τη δίκη και την
καταδίκη του Ιησού αλλά συμμετείχε ενεργά στα Θεία Πάθη.
Πέρα απ’ όλα τα άλλα ο εκατόνταρχος επιφορτίστηκε και με την
πλήρη ευθύνη της μεταφοράς του Ιησού από τον τόπο που δικάστηκε στο Γολγοθά. Με
αυτόν μπροστά οι στρατιώτες οδήγησαν τον Χριστό στον μαρτυρικό λόφο. Εκεί ο
εκατόνταρχος και οι άνδρες του ήταν επιφορτισμένοι με την τήρηση της τάξης όταν
η όλη διαδικασία θα βρισκόταν σε εξέλιξη.
Όταν πλέον ο Ιησούς ξεψύχησε πάνω στο σταυρό, όπως αναφέρουν
και τα Ευαγγέλια, ο Ρωμαίος εκατόνταρχος πήρε την λόγχη του και με αυτή τρύπησε
το πλευρό του Χριστού. Από εκεί έτρεξε αίμα και νερό. Αρκετές σταγόνες έπεσαν
πάνω του. Σύμφωνα με την Χριστιανική παράδοση τότε ο εκατόνταρχος θεραπεύτηκε
από το πρόβλημα όρασης που αντιμετώπιζε.
Αυτό το γεγονός σε συνδυασμό με όλα τα άλλα που είδε (τον
σεισμό, το σκοτάδι που έπεσε απότομα κλπ) άρχισε να πιστεύει πως Εκείνος πάνω
στο σταυρό δεν ήταν ένας απλός άνθρωπος. Σύμφωνα με τους Ευαγγελιστές, μάλιστα,
αναφώνησε: «Αληθώς ο άνθρωπος ούτος, Υιός ήν Θεού»
Τα καθήκοντα, ωστόσο, του Ρωμαίου εκατόνταρχου δεν τελείωναν
εκεί. Αυτός και οι άνδρες του επιφορτίστηκαν στη συνέχεια και με την τήρηση της
τάξης κατά την ταφή του Ιησού και κυρίως την φύλαξη του τάφου στη συνέχεια
προκειμένου «να μην κλέψουν τη σορό» οι μαθητές του Ναζωραίου.
Ήταν παρών τόσο στην ταφή όσο και στην σφράγιση του
μνήματος. Ο εκατόνταρχος και οι άνδρες του έμειναν εκεί μέχρι την τρίτη ημέρα
που «μέγας σεισμός άνοιξε τα μνήματα». Όντας μάρτυρες της Ανάστασης, σύμφωνα
πάντα με τις γραφές, είπαν στους αρχιερείς όλα όσα είχαν δει με τα μάτια τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου