... κόκκινο, στο χρώμα της Εργατικής Πρωτομαγιάς!
Με την πλούσια εμπειρία των 137 χρόνων, από τα γεγονότα του Σικάγου το 1886 μέχρι σήμερα, πιστεύω συμφωνούμε όλοι ότι κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τους εργατικούς αγώνες του μέλλοντος! Σ’ αυτό που, επίσης, πιστεύω πως συμφωνούμε είναι ότι όλα δείχνουν ότι η κοινωνία μας θα συνεχίσει να είναι ανταγωνιστική - σε ποιο βαθμό δεν έχει σημασία. Η προσωπική εκτίμηση -κι εδώ μπορεί και να μην συμφωνούμε όλοι- είναι ότι η πολλαπλή και σύνθετη κρίση που μαστίζει σήμερα την κοινωνία μας, η διάλυση του κοινωνικού κράτους, η ανεργία και οι απαράδεκτες εργασιακές σχέσεις, η άγρια επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, η άδικη κατανομή του παραγόμενου πλούτου, δείχνουν ότι οι αγώνες των εργαζομένων το επόμενο διάστημα θα είναι πράγματι σκληροί.
Θα μου επιτρέψετε μια ακόμα προσωπική εκτίμηση. Οι αγώνες για μια βιώσιμη κοινωνία και οικονομία με δίκαιη κατανομή του πλούτου, αντικειμενικά πρέπει να συνδέονται με την αλλαγή του τρόπου παραγωγής και κατανάλωσης και μεγάλες αλλαγές στον τρόπο ζωής. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι αυτός ο υπερ-καταναλωτισμός, η κατασπατάληση των φυσικών πόρων σε συνδυασμό με τη αλματώδη αύξηση του πληθυσμού της γης, δεν μπορεί να συνεχιστεί. Σ’ αυτές τις συνθήκες η ορθή διαχείριση των αναγκών προϋποθέτει μια κοινωνία της συνεργασίας, της καθολικής αλληλεγγύης και της συνοχής∙ και το σίγουρο είναι ότι δεν μπορεί να υπάρξει «προνομιούχα τάξη», όπως το ξέρουμε μέχρι σήμερα.
Γι’ αυτό επαναλαμβάνω -αυτό που έχω πει πολλές φορές- ότι οι προσπάθειες για μια καλύτερη κοινωνία για όλους θα πρέπει να συνδέονται και να συναντώνται στα πλαίσια της οικολογικής σκέψης. Ένα καινούργιο ΠΡΑΣΙΝΟ «ΚΕΦΑΛΑΙΟ» του G(reen) Marx είναι απαραίτητο. Η βασική αντίθεση στην κοινωνία ανάμεσα στην «εργασία και το κεφάλαιο», που επικαλείται η αριστερή φιλοσοφική αντίληψη, πρέπει να παραχωρήσει σταδιακά τη θέση της στην αντίθεση ανάμεσα στη «βιωσιμότητα» και «μη βιωσιμότητα»∙ και το αίτημα για τη δίκαιη κατανομή του πλούτου να γίνεται με βασικό κριτήριο το οικολογικό αποτύπωμα, την αποκέντρωση και την τοπικοποίηση.
Με άλλα λόγια η εξέλιξη στη διαχείριση αυτών των αναγκών, οι εργατικοί αγώνες και η πορεία του πλανήτη, η εξέλιξη της επιστήμης και των ιδεών, πρέπει να προσαρμοστούν σε μια άλλη φιλοσοφική σκέψη και παιδεία, με αντίστοιχη πολιτική και πρακτική για τη ζωή.
ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ!
Στέφανος Σταμέλλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου