Ο Ντίνος Γιώτης γεννήθηκε το 1961 στην Άρτα και σπούδασε Γεωλογία και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Δημοσιογράφησε σε αθηναϊκές εφημερίδες και κυρίως σε περιοδικά. Έχει γράψει τα μυθιστορήματα E-mail (Εκδόσεις Πατάκη, 2001), Η αναγνώριση του Μάξιμου Ροδομάνου (Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2004), Η Γαλλίδα δασκάλα (Εκδόσεις Ψυχογιός, 2013), Ο άγγελος που έχασε τον δρόμο για τον παράδεισο (Εκδόσεις Ψυχογιός 2016) και Club 23,4 (Εκδόσεις Βακχικόν, 2022), το οποίο μας έδωσε την αφορμή για την ακόλουθη συνέντευξη. Ακόμα, το βιογραφικό βιβλίο για την ποδοσφαιρική ομάδα της Άρτας Αναγέννηση, Μια ζωή (2019), ενώ διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά. Έχει γράψει επίσης το αρχικό σενάριο της ταινίας Ελεύθερη κατάδυση (1995) και το σενάριο της ταινίας E-mail (2001) σε διασκευή του ομότιτλου μυθιστορήματός του. Για την τηλεόραση έχει γράψει το σενάριο Ελευθέριος Βενιζέλος της σειράς «Οι Μεγάλοι Έλληνες», ενώ για τον κινηματογράφο έχει σκηνοθετήσει το ντοκιμαντέρ Μια ζωή (επίσημη συμμετοχή στο 21ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, 1ο βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ στο 12ο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου Λονδίνου κ.ά.).
Club 23,4 ο τίτλος του πέμπτου μυθιστορήματός σας, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Εκδόσεις Βακχικόν. Θα μας δώσετε κάποια στοιχεία του;
Επιτρέψτε μου αρχικά μια μικρή εισαγωγή, που οριοθετεί το πλαίσιο μέσα στο οποίο εξελίσσεται η ιστορία του Club 23,4. Από παιδί με απασχολούσε αυτό που θα ονόμαζα παράλογο της ύπαρξης. Και εννοώ το ότι υπάρχουμε ως τελευταίος κρίκος μιας μακράς εξελικτικής αλυσίδας, συμμετέχοντας στο θαύμα της ζωής πάνω σε αυτόν τον υδάτινο βράχο που γυρίζει λοξά γύρω από ένα κοινό άστρο μέσα στην απέραντη μοναξιά του σύμπαντος. Και ότι είμαστε τα μοναδικά όντα που έχουμε επίγνωση του θανάτου μας. Γι’ αυτό και μας πιάνει καμιά φορά ανατριχίλα, όταν σκεφτόμαστε το αναπόφευκτο τέλος μας. Και τότε για να αντεπεξέλθουμε στη θνητότητά μας, που αλλιώς θα μας ήταν αβάσταχτη, καταφεύγουμε στον έρωτα, στις τέχνες και γενικά στη δημιουργία. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν μεγαλώνουν, ερωτεύονται, σκορπίζονται οι ήρωες του βιβλίου μου. Ο Σένον, η Αταλάντη, ο Κλεάνθης, ο Σωτήρης, ο Κωνσταντίνος και η Ρεβέκκα. Φοιτητές και κολλητοί φίλοι, εκεί στις αρχές της δεκαετίας του ’80 στην Αθήνα, γεμάτοι ζωντάνια και όνειρα ετοιμάζονται να διασχίσουν το μονοπάτι της ζωής τους – absolute beginners, όπως έλεγε και ένα τραγούδι της εποχής.
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να επινοήσετε μια ιστορία όπου ένας ανεκπλήρωτος έρωτας καθορίζει τη ζωή και την ψυχολογία του κεντρικού σας ήρωα;
Δεν ήταν ένα συγκεκριμένο γεγονός, αλλά σκέψεις που έχουν να κάνουν με το τώρα και το μετά, το επί τάδε και το επέκεινα, την αρχή και το τέλος του κόσμου, την ύπαρξη και την ανυπαρξία, τον έρωτα και τον θάνατο. Αν μπορούσα να τα συνοψίσω όλα αυτά σε μια πρόταση, θα έλεγα: η ευτυχής συγκυρία της ύπαρξης. Ο έρωτας του Σένον για την Αταλάντη δεν είναι ανεκπλήρωτος, αλλά ανολοκλήρωτος. Ο Σένον, αν και γεύτηκε κάθε γωνιά του κορμιού της Αταλάντης, εξακολουθεί να μετεωρίζεται γύρω της, χωρίς να μπορεί να την έχει ολοκληρωτικά. Η Αταλάντη είναι τόσο όμορφη που καίγεται αν την πλησιάσει, τόσο απρόσιτη που χρειάζεται να την κυνηγήσει για να τη φτάσει. Είναι το ίδιο ανυπότακτη με τη μυθική Αταλάντη, κυνηγός και δρομέας μαζί, έξω και πέρα από κοινωνικές συμβάσεις και ηθικούς καταναγκασμούς.
Η εποχή της νεότητας είναι το ίδιο μοναδική για κάθε άνθρωπο, επειδή είναι άρρηκτα συνυφασμένη με την ψευδαίσθηση της αθανασίας. Και αλίμονο αν δεν ήταν.
Τα 40 χρόνια που διατρέχουν το μυθιστόρημά σας αποτελούν και μια καταγραφή της ελληνικής πραγματικότητας. Σε τι είναι καλύτερη η σημερινή εποχή από την εποχή της εφηβείας των ηρώων σας;
Εμείς, ως παρελθούσα γενιά, δεν μπορούμε να αξιολογήσουμε, τουλάχιστον βιωματικά, τη σημερινή εποχή, κατά τον ίδιο τρόπο που δεν μπορούσαν οι παλιότεροι να μιλήσουν για τη δική μας. Άρα, αν και σε τι είναι καλύτερη η σημερινή εποχή είναι σχετικό. Για παράδειγμα: επικοινωνούν καλύτερα, μέσω της τεχνολογίας, οι σημερινοί νέοι; Η απάντηση δεν είναι ούτε εύκολη, ούτε μονοσήμαντη. Ωστόσο υπάρχει, κατά τη γνώμη μου, μια αδιαμφισβήτητη παραδοχή: Η εποχή της νεότητας είναι το ίδιο μοναδική για κάθε άνθρωπο, επειδή είναι άρρηκτα συνυφασμένη με την ψευδαίσθηση της αθανασίας. Και αλίμονο αν δεν ήταν. Αλίμονο αν ο νέος που σφύζει από ορμονική ευφορία διαχειριζόταν τη ζωή που ανοίγεται γεμάτη υποσχέσεις μπροστά του, ως προετοιμασία θανάτου, κατά την πλατωνική εκδοχή, ή το σώμα του ως φυλακή της ψυχής, κατά τη χριστιανική θεώρηση. Πόσο πιο φτωχός και πόσο πιο ερασιθάνατος θα ήταν ο κόσμος!
Ήταν για εσάς η περίοδος της πανδημίας γόνιμη συγγραφικά και αναγνωστικά;
Αρκετά, θα έλεγα, κυρίως συγγραφικά. Εξάλλου, όπως θα διαπιστώσει ο αναγνώστης, η πρωτόγνωρη δυστοπία της πανδημίας αποτυπώνεται, εν μέρει, στους χαρακτήρες και στην πλοκή του βιβλίου.
Τι θεωρείτε εξέλιξη σε έναν συγγραφέα;
Να ίπταται, να καταδύεται, να αλλάζει γωνία θέασης του κόσμου, έτσι κάθε φορά να εκπλήσσεται και ο ίδιος από τον τρόπο με τον οποίον ο άνθρωπος αφηγείται τις ιστορίες του από αρχαιοτάτων χρόνων.
Ποιο βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα και θεωρείτε πως είναι άξιο αναφοράς;
Θα αναφέρω το Γυρίζοντας το βλέμμα πίσω του Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες, σε μετάφραση του Αχιλλέα Κυριακίδη [Εκδόσεις Ίκαρος, 2021], για τη σαρκαστική αποδόμηση των νεανικών βεβαιοτήτων ή και των δογματικών απόψεων, αν θέλετε, του Κολομβιανού σκηνοθέτη Σέρχιο Καμπρέρα.
Πανδημία, πόλεμος, κρίση… Ποια είναι η δική σας αίσθηση, οι φόβοι σας, ενδεχομένως, για όσα συμβαίνουν εντός και εκτός Ελλάδας;
Καταρχήν θα έλεγα ότι ο κόσμος αλλάζει σελίδα και όλα παίζουν. Βρισκόμαστε στο κατώφλι ενός καινούργιου κόσμου, τα χαρακτηριστικά του οποίου, ακόμα και για το εγγύς μέλλον, κανένας δεν μπορεί να προσδιορίσει, όσο σοφός και αν είναι. Από τη μια η τεράστια επιστημονική γνώση σε συνδυασμό με την τεχνολογική πρόοδο προοιωνίζονται ένα καλύτερο αύριο για όλη την ανθρωπότητα, από την άλλη όμως δείχνουμε ως είδος να αγνοούμε ότι συνυπάρχουμε μέσα και κάτω από μια εύθραυστη φλούδα ατμόσφαιρας, που καθιστά τον πλανήτη μας ταυτόχρονα λίκνο και φέρετρο. Ο Homo Sapiens, δυστυχώς, κρατάει ακόμα όπλο στο χέρι. Οι τεράστιες ανισότητες και η συσσώρευση του πλούτου σε μια ελίτ που απολαμβάνει τη ζωή εις βάρος των πολλών, η κλιματική αλλαγή και η μετανάστευση των πληθυσμών σε συνδυασμό με την ανεπάρκεια των πολιτικών ηγεσιών φτιάχνουν μια ζοφερή εικόνα του μέλλοντος.
Ποια αξία θεωρείτε υπέρτατη;
Μια από αυτές: η ακεραιότητα. Να μην είσαι διάτρητος, να μην μπάζεις.
Ετοιμάζετε κάποιο νέο βιβλίο; Ποια είναι τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια;
Πάντα στο μυαλό μου γυροφέρνουν ιδέες, αλλά μέχρι την εκκίνηση της συγγραφής υπάρχει πολύς δρόμος.
Club 23,4
Ντίνος Γιώτης
Εκδόσεις Βακχικόν
412 σελ.
ISBN 978-618-5662-27-1
Τιμή €15,90
Η Χαριτίνη Μαλισσόβα είναι εκπαιδευτικός και αρθρογράφος λογοτεχνίας στην εφημερίδα Θεσσαλία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου