ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ και ΜΥΘΙΣΤΟΡΙΑ...

ΦΟΙΝΙΞ: μυθικό μαγικό πουλί, γενάρχης, Ομηρικός ήρωας, δέντρο, νόμισμα, γενικά σύμβολο της αναγέννησης και της ανάστασης και όχι μόνο!  Ο Φοίνιξ υπήρξε ο πατέρας της Ευρώπης την οποία απήγαγε ο Ζευς. Ο Φοίνικας αναζητώντας την κόρη του έφτασε σε μια άγνωστη χώρα η οποία εκ του ιδίου ονομάστηκε Φοινίκη και θεωρήθηκε γενάρχης του λαού των Φοινίκων.  Ο Φοίνιξ ετυμολογείται από το φοινός=πορφυρός. Ο Αριστοτέλης όμως αναφερόμενος στον λαό των Φοινίκων μας λέει ότι τους ονόμασαν φοίνικες επειδή όπου και αν πήγαιναν έκοβαν και φόνευαν.  <<ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων φασί τινες "φοίνικας" προσαγορευθῆναι διὰ τὸ πρώτους πλέοντας τὴν θάλασσαν, ᾗ ἂν ἀποβαίησαν, πάντας ἀποκτείνειν καὶ φονεύειν. καὶ κατὰ γλῶσσαν δ’ ἐστὶ τὴν Περραιβῶν τὸ αἱμάξαι φοινίξαι.>>  Ο Φοίνιξ είναι επίσης το γνωστό μυθικό πουλί. Ο Ηρόδοτος αναφέρεται σε αυτό και στη μοναδική του ικανότητα να αναγεννιέται από τις στάχτες του, οι οποίες προέρχονται από την ίδια του τη φωτιά. Όταν ο Φοίνιξ έχει φτάσει σε μία ηλικία και θέλει να ανανεωθεί παραδίδεται στις φλόγες χρησιμοποιώντας ιερά και εξαγνιστικά βότανα όπως το μύρο. Ο Φοίνιξ πεθαίνει και αναγεννιέται μόνος του. Είναι πάντα ένας κάθε φορά και κατέχει εξαιρετικές δυνάμεις εκτός από τη μοναδική του ικανότητα να είναι αθάνατος.  Σύμφωνα με πολλές παραδόσεις έχει εξαιρετική φωνή και όταν τραγουδάει ακόμα και ο Ήλιος σταματάει το άρμα του για να τον απολαύσει. Πολλές παραδόσεις συνδέουν αυτή την ωδή με το τραγούδι που ακούγεται λίγο πριν τυλιχθεί στις ίδιες του τις ιερές φλόγες.  Επίσης ο Φοίνιξ ο Θεσσαλός ήταν σύμβουλος και παιδαγωγός του ήρωα Αχιλλέα. Ήταν γιος του Αμύντορα και έλαβε μέρος στον Τρωικό Πόλεμο. Για κάποιον έρωτά του, ο Φοίνιξ, που αναφέρεται σε αρκετά χωρία από τον Όμηρο στην Ιλιάδα (Ι 168, 427 & 432 κ.εξ., Π 196, Ρ 555 κ.εξ., Τ 311), είχε δεχθεί την κατάρα του πατέρα του, οπότε κατέφυγε στον Πηλέα στη Φθία. Ο Πηλέας τον διόρισε ηγεμόνα των Δολόπων και παιδαγωγό του γιου του, του Αχιλλέα.  Συμμετείχε στη συμφιλιωτική πρεσβεία του Αγαμέμνονα προς τον Αχιλλέα, η οποία είχε ως στόχο τον εξευμενισμό του ήρωα και το καταλάγιασμα του θυμού του ενάντια στον Αγαμέμνονα.  Τέλος , ο φοίνικας είναι το γνωστό δένδρο το οποίο είναι ένα από τα αυτοφυή ελληνικά φυτά.  Στην αρχαία Ελλάδα τα φοινικόδεντρα φύτρωναν και μάλιστα σε αφθονία και σε μεγάλες εκτάσεις, όμως χωρίς να ωριμάζουν τον καρπό τους.  "Ο δε φοίνιξ ... εν τη Ελλάδι ουδέ πεπαίνει, παρ' ενίοις δε όλως ουδέ προφαίνει καρπόν" γράφει ο Θεόφραστος στη «Φυτών ιστορίαν».