Αποφθέγματα μεγάλων Ελλήνων (Κώστας Βάρναλης , 1884-1974)

Κι αν είναι ο λάκκος σου πολύ βαθύς, χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς.

Όλα τελειώνουνε κι όλα περνάνε.

Οι λαοί πιστεύουνε πιότερο τ’ αφτιά τους παρά τα μάτια τους. Πιότερο το Μύθο παρά τα γεγονότα. Πιότερο τη φαντασιά τους παρά την κρίση τους.

Πάντα οι νικημένοι έχουνε τ’ άδικο. Και τ’ άβουλο πλήθος πάει ταχτικά με τους νικητές. Ως τώρα η ιστορία του Κόσμου είναι ιστορία των Νικητών.

Αχ, πού σαι νιότη, πού δειχνες, πως θα γινόμουν άλλος!

Όταν πεθαίνει βασιλιάς, μη χαίρεσαι λαουτζίκο Μη λες πως θάν’ καλύτερος ο νυν από τον τέως Πως θάναι το λυκόπουλο καλύτερο απ’ τον λύκο Τότε μονάχα να χαρείς: αν θάναι ο τελευταίος

Θεριά οι ανθρώποι, δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν... Χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν.

Χτες και σήμερα ίδια κι όμοια, χρόνος μπρος, χρόνια μετά… Η ύπαρξή σου σε σκοτάδι όλο πηχτότερο βουτά.

Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
Φταίει πρώτ’ απ’ όλα το κρασί!