« Σκόνη βωξίτη , βλαβερή για την υγεία και την οικονομία των Δελφών » ( με αφορμή παρέμβαση αναγνώστη )

              Διερχόμενος κάποιος από την Εθνική οδό του Δελφικού Τοπίου γίνεται μάρτυρας μιας τραγικής πραγματικότητας που για τους κατοίκους της Ιτέας και της ευρύτερης περιοχής αποτελεί δυστυχώς την καθημερινότητα μέσα στην οποία ζούνε τις περισσότερες ημέρες του χρόνου , αν όχι όλες. Μια πραγματικότητα που βλάπτει  σοβαρά  στην υγεία των κατοίκων της Ιτέας χωρίς διάκριση σε μωρά, παιδιά, ευπαθείς ομάδες  και με σοβαρές επιπτώσεις στην ήδη θνήσκουσα οικονομία του Δήμου Δελφών. 

           Είναι μία πραγματικότητα που έχει καταγραφεί σε Πανεπιστημιακές μελέτες και αναλύσεις για την σκόνη στον αέρα, το ίζημα και τα βαρέα μέταλλα στην τροφική αλυσίδα της θάλασσας, την απαγορευτική ραδιενέργεια στο περιβάλλον κλπ. Μια πραγματικότητα που μπορεί εύκολα να διαπιστώσει οποιοσδήποτε από όλες τις επιφάνειες στην στεριά που είναι ποτισμένες με σκόνη βωξίτη. Μια πραγματικότητα που ζει κάθε περαστικός ή επισκέπτης που ψάχνει «χαμένους παράδεισους» της Ελλάδας και γι΄αυτό  η αποκρουστική εικόνα έχει καταγραφεί και δημοσιευτεί σε διεθνείς τουριστικούς οδηγούς υψηλής κυκλοφορίας που αποτρέπουν άμεσα ή έμμεσα τους αναγνώστες να επισκεφθούν την περιοχή. 

             Είναι γνωστό ότι υπάρχει πλήθος λόγων που προκαλούν  το σύνδρομο της άρνησης,  ψυχιατρικής φύσης, που κάνει κάποιους  ανθρώπους, μορφωμένους και μη, ταξιδεμένους ή όχι, να μη πιστεύουν αυτά που βλέπουν με τα μάτια τους και βιώνουν καθημερινά,  αλλά αυτά που τους λέει κάποιος με την ανάλογη επιρροή ή αυτό που έχει κολλήσει στο μυαλό τους , για κάποιο λόγο.  

        Υπάρχουν κάποιοι στις δημόσιες συζητήσεις που εξακολουθούν να μην μπορούν να καταλάβουν γιατί παρήκμασε  η άλλοτε επιταχυνόμενα ακμάζουσα οικονομία του Δήμου Δελφών και γιατί σήμερα 2024 ο Δήμος Δελφών είναι πανελλαδικά από τους πιο φτωχούς, όπου ο πληθυσμός μειώνεται με πολλαπλάσιους ρυθμούς από τα άλλα μέρη της Ελλάδας, που έχει μηδενική οικοδομική δραστηριότητα καθώς και πλήρη απαξίωση ακίνητων περιουσιών κ.α.  

        Κάποιοι εξακολουθούν να εθελοτυφλούν και να αγνοούν την πραγματικότητα και να υποστηρίζουν αυτά ακριβώς που υποστηρίζουν και οι κατά καιρούς εταιρίες βωξίτη που εκμεταλλεύονται αυτές τις εγκαταστάσεις. Ότι δηλαδή ,δεν υπάρχει πρόβλημα σκόνης βωξίτη , διότι τα φορτηγά που κουβαλάνε βωξίτη σκεπάζουν  πλέον το φορτίο με μουσαμάδες , οι εγκαταστάσεις διαθέτουν πλυντήριο για τα φορτηγά κλπ.  

        Και τα φορτηγά έχουν και βάζουν μουσαμάδες, και πλυντήριο έχουν οι εγκαταστάσεις και λειτουργεί κανονικά , όπως υποστηρίζουν και οι εταιρίες βωξίτη που έχουν κάνει ότι καλύτερο μπορούν. Απλά η διαχρονική πραγματικότητα εκθέτει σοβαρά την αντίληψη ή και τις προθέσεις όσων υποστηρίζουν ότι το αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που ζουν όλοι από κοντά.

        Η αλήθεια είναι ότι είναι αδύνατον αυτές οι εγκαταστάσεις να λειτουργούν χωρίς να προκαλούν ολόπλευρη εξαθλίωση και να επιφέρουν τριτοκοσμικά αποτελέσματα στην υγεία των κατοίκων και την τοπική οικονομία. Η χρήση του όρου «τριτοκοσμικά» αφορά στο ότι σε καμία χώρα του ανεπτυγμένου κόσμου δεν θα συναντήσει κανείς παρόμοια κατάσταση. Και ούτε με τα κιάλια ορατή από περιοχή που φιλοδοξεί στην ανάπτυξη τουρισμού. 

          Η αλήθεια είναι και θα είναι πάντα εκεί έξω περιμένοντας απλά την ωρίμανση όλων αυτών των παραμέτρων που θα οδηγήσουν στην αναγνώριση και αποτελεσματικότερη αντιμετώπισή της. 

        Αν εξακολουθεί μέχρι τότε να υπάρχει «ζωντανή» τοπική κοινωνία , μιας και υπάρχουν και τα πολλά παραδείγματα περιοχών που δεν υφίστανται πλέον ως ανεξάρτητες και πολυπαραγωγικές κοινωνίες που επιτρέπουν στους νέους να ονειρευτούν και να δημιουργήσουν , αλλά έχουν συρρικνωθεί και ξεπέσει σε  εξαρτημένες βιομηχανικές κοινωνίες με όλα τα θλιβερά χαρακτηριστικά. 

        

Ακολουθεί σοκαριστική εμπειρία αναγνώστη  που γνωρίζει και αγαπάει την περιοχή των Δελφών αλλά είχε χρόνια να την επισκεφτεί και είχε ξεχάσει πως είναι. 

 

Ακολουθεί η παρέμβαση αναγνώστη:

 

Προχθές ,κατευθυνόμενος από Γαλαξίδι προς Ιτέα , μετά τις  εγκαταστάσεις βωξίτη  δίπλα στην Ιτέα , βρέθηκα να ακολουθώ κάποια ΙΧ τα οποία είχαν μαζευτεί πίσω από  προπορευόμενο φορτηγό. Σε όλο το μήκος που η  Εθνική οδός διέρχεται μέσα από την Ιτέα,  το φορτηγό ανάδευε τη σκόνη του βωξίτη που είχε καλύψει το οδόστρωμα και όλοι μαζί ταξιδεύαμε μέσα σε ένα κόκκινο νέφος. Άμεσα μόλις συνήλθα από το αρχικό σοκ, τράβηξα βίντεο για κάθε ενδιαφερόμενο.

ΒΙΝΤΕΟ 1

Το σύννεφο σκόνης βωξίτη   κάλυπτε  αρχικά όλα τα κτίρια της Εθνικής Οδού και στην συνέχεια με το απαλό βοριαδάκι που επικρατούσε το σύννεφο έμπαινε  προς το κέντρο της Ιτέας.  Το αίσθημα αγανάκτησης ήταν τέτοιο που επέστρεψα και ξανατράβηξα βίντεο την διαδρομή από πριν τις εγκαταστάσεις βωξίτη μέχρι και πολύ μετά την Ιτέα συνεχίζοντας προς τον προορισμό μου. 

 

ΒΙΝΤΕΟ 2

Ερχόμενος από Γαλαξίδι,  το οδόστρωμα πριν την έξοδο των φορτηγών βωξίτη από τις εγκαταστάσεις φαίνεται που είναι καθαρό. Η κάλυψη του οδοστρώματος με βωξίτη ξεκινά  από την έξοδο των φορτηγών από τις εγκαταστάσεις και συνεχίζει μειούμενη  μέχρι και κάποια χιλιόμετρα μετά την Ιτέα. Χαρακτηριστικό είναι ότι βωξίτη έχει μόνο η λωρίδα που κινούνται τα φορτηγά μεταφοράς του μεταλλεύματος, ενώ η απέναντι  λωρίδα φαίνεται συγκριτικά καθαρή.  Ο βωξίτης είναι έντονα ορατός στο οδόστρωμα και μετά την Ιτέα και τουλάχιστον μέχρι την  διασταύρωση προς Δελφούς.

 

Ένα επιπλέον τμήμα από το βίντεο είναι αυτό που το όχημα στρίβει προς Δελφούς. Σε αυτό φαίνεται η λωρίδα που συνεχίζει προς Άμφισσα (όπως κινούνται τα φορτηγά του βωξίτη)  να εξακολουθεί να είναι καλυμμένη με σκόνη βωξίτη, ενώ  με το που στρίβει το βίντεο  προς Δελφούς (που δεν περνάνε φορτηγά βωξίτη) , φαίνεται άμεσα τι σημαίνει καθαρό οδόστρωμα (χωρίς σκόνη βωξίτη).

ΒΙΝΤΕΟ 3

Ξέρω ότι τα τελευταία χρόνια γίνανε πολλές συζητήσεις, ασχολήθηκαν επισταμένως οι τοπικές αρχές , αποκαλύφθηκαν και αναδείχθηκαν πολλές αλήθειες. Πίστευα ότι κάτι είχε αλλάξει. Μίλησα με φίλους από την περιοχή και έμαθα   ότι και η τοπική οικονομία βρίσκεται σε άθλια κατάσταση σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη Ελληνική παραθαλάσσια περιοχή, και τα μαγαζιά που κάποτε αγάπησα κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Δεν είναι ανάγκη να συμβαίνει αυτό. Ο τόπος των Δελφών είναι μοναδικός. Αξίζει πάρα πολλά. Πάντα ονειρευόμουνα να καταφέρω έστω στα γεράματα να έρθω να ζήσω εδώ. Όχι όμως σε αυτή την κατάσταση.  Για την ώρα , απλά λυπάμαι. Είναι κρίμα. Είναι ντροπή.