Η Ρωσία ξεκίνησε με την παραγωγή του υπερηχητικού στρατηγικού βομβαρδιστικού αεροσκάφους Tupolew Tu-160 (κατά ΝΑΤΟ: Blackjack), όπως αφήνει να εννοηθεί το πρακτορείο RIA Novosti, αναφερόμενο στον Ρώσο υπουργό Άμυνας στρατηγό Σεργκέι Σοϊγκού κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στο εργοστάσιο Καζάν.
Σύμφωνα με τον Σοϊγκού, το Tu-160 είναι - «ένα μοναδικό αεροσκάφος μπροστά από το χρόνο για μερικές δεκαετίες και εξακολουθεί να μην αξιοποιείται πλήρως...» Ο Ρώσος αξιωματούχος το κάλεσε το το «καλύτερο στην κατηγορία των υπερηχητικών αεροσκαφών».
«Θα ξεκινήσουμε για την επίλυση των προβλημάτων που σχετίζονται όχι μόνο με τη συντήρηση και τον εκσυγχρονισμό του στόλου των αεροσκαφών μεγάλης εμβέλειας, αλλά και με την παραγωγή του Tu-160», δήλωσε ο Ρώσος υπουργός Άμυνας.
Η Ρωσική Πολεμική Αεροπορία (VVS) μέχρι το τέλος του έτους θα λάβει δύο στρατηγικά βομβαρδιστικά Tu-160 και 12 βομβαρδιστικά μεγάλου βεληνεκούς Tu-22M3, ανακαινισμένα και εκσυγχρονισμένα στο εργοστάσιο αεροσκαφών Καζάν. Η Ρωσική Πολεμική Αεροπορία έχει 16 Tu-160 βομβαρδιστικά αεροπλάνα στην υπηρεσία. Αυτά αναβαθμίζονται με το πρότυπο Tu-160M, όπως ανακοινώθηκε το 2012.
Αυτό, όπως αναφέρθηκε από το RIA Novosti, δήλωσε ένας εκπρόσωπος της υπηρεσίας Τύπου και Πληροφοριών του Υπουργείου Άμυνας στην Μόσχα.
Το πρόγραμμα ανακαίνισης των Tu-160 εξοπλισμένα με πυραύλους κρουζ με πυρηνικές κεφαλές, θα μπορούσε να καθυστερήσει λόγω της έλλειψης των κινητήρων, είχε αναφέρει νωρίτερα η ρωσική εφημερίδα Izvestia, επικαλούμενη μια πηγή στο στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα της Ρωσίας. Ο νέος κινητήρας Kuznetsov NK-32, θα κάνει την εμφάνισή του όχι νωρίτερα από το 2017. Με τους παλαιότερους κινητήρες, οι οποίες είναι ήδη 20-30 ετών, το Tu-160 «δεν έχει να πετάξει μακριά».
Σύμφωνα με την εφημερίδα, το χρονοδιάγραμμα που συμφωνήθηκε με το Υπουργείο Άμυνας, προβλέπει ο πρώτος νέος κινητήρας ΝΚ-32 να υποβληθεί σε δοκιμή το 2016. Ο εκπρόσωπος του εργοστασίου είχε δηλώσει κατά το χρόνο ότι η παραγωγή του κινητήρα πρέπει να δημιουργηθεί από το μηδέν.
Κατά τη σοβιετική εποχή, τα ανταλλακτικά για τον κινητήρα παράγονταν από περίπου 100 εταιρείες. Τώρα τα μισά από αυτά τα εργοστάσια βρίσκονται εκτός Ρωσίας, ή δεν υπάρχουν πλέον. Ως εκ τούτου, η παραγωγή ορισμένων εξαρτημάτων θα πρέπει να αναπτυχθεί από την αρχή στην εγχώρια αγορά.
Στην αγορά νέου εξοπλισμού που απαιτείται για την παραγωγή εξαρτημάτων για κινητήρες, η μονάδα του εργοστασίου έχει ήδη επενδύσει περίπου 500 εκατομμύρια ρούβλια, αν και τα χρήματα αυτά δεν αρκούν, τουλάχιστον πέα από το 2017.
Προηγουμένως είχε ανακοινωθεί επίσημα ένας μεγάλης κλίμακας εκσυγχρονισμός του στόλου των τετρακινητήριων Tu-160. Σήμερα υπάρχουν 16 Tu-160 στο ρωσικό δυναμικό, εκ των οποίων μετά τις δύο φετινές παραλαβές, απομένουν 10 που δεν είναι εκσυγχρονισμένα (και μάλλον δεν πετάνε). Έως το 2020 η VVS είναι να παραλαμβάνει τα εκσυγχρονισμένα Tu-160M.
Αδιευκρίνιστο παραμένει εάν έχει οριστικοποιηθεί ως προς το ποιά σοβιετικής εποχής στοιχεία θα αντικατασταθούν ή έχουν αντικατασταθεί σε αυτά τα αεροσκάφη. Επιπλέον, ο κατασκευαστής του κινητήρα NK-32 δεν ήταν μέχρι πρότινος θέση να έρθει σε μια συμφωνία με την United Aero-Engine Building Corporation (ODK) σχετικά με το ζήτημα της χρηματοδότησης.
Μια πηγή στην ODK έχει αναφέρει νωρίτερα ότι οι τρέχουσες εργασίες σχετικά με τον εκσυγχρονισμό των Tu-160 και την επαναλειτουργία της γραμμής παραγωγής που θα κατασκευάσει τα απαραίτητα στοιχεία για αυτά τα αεροσκάφη είναι «σε μια φάση όπου είναι δύσκολο να προβληθεί ένα χρονικό πλαίσιο στο οποίο θα ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία».
Υπάρχουν μια σειρά από στοιχεία που πρέπει ακόμη να αντικατασταθούν σε αυτά τα αεροσκάφη, που δεν είναι διαθέσιμα ή δεν είναι πλέον στην παραγωγή. Οι καθυστερήσεις και τα προβλήματα που μαστίζουν αυτό το πρόγραμμα δεν είναι νέα. Ακριβώς πριν από την MAKS τον Αύγουστο του 2011, τα ρωσικά πρακτορεία ειδήσεων ανέφεραν ότι από τα 16 Tu-160 στην απογραφή της VVS, μόνο τέσσερα ήταν έτοιμα για πτήσεις.
Το σχεδιαστικό γραφείο Kuznetsov (OKB), που ανέπτυξε τον κινητήρα και το εργοστάσιο παραγωγής KMPO που τον κατασκεύαζε κατά τη διάρκεια της σοβιετικής περιόδου, δεν έχει παρουσιάσει κανένα νέο κινητήρα για πάνω από μια δεκαετία τώρα. Οι εταιρείες δεν έχουν πλέον ούτε επαρκές προσωπικό ή τα μηχανήματα για να είναι σε θέση να παρασκευάσουν κινητήρες.
Η εταιρεία που κληρονόμησε ότι απέμεινε στη μετασοβιετική περίοδο, έχει περιορισμένη ικανότητα να διεξάγει επισκευές των ΝΚ-32 για τον στόλο των Tu-160. Η εταιρεία είχε λάβει μια σύμβαση το 2011 για την εκ νέου κατασκευή τουλάχιστον 26 από αυτούς τους κινητήρες, αλλά ήταν σε θέση να ανακαινίσει μόνο 4 κινητήρες σε δύο χρόνια.
Εκτός από αυτές τις τεχνολογικές προκλήσεις, υπάρχουν μια σειρά από εταιρικά και οικονομικά θέματα που παραμένει αδιευκρίνιστο αν έχουν επιλυθεί. Η εταιρεία που ηγείται της τρέχουσας σχεδίασης και της παραγωγής για την υποστήριξη των ΝΚ-32 είναι η Metallist-Samara Joint Stock Company, με επικεφαλής τον Yuri Eliseev, ο πρώην διευθυντής του εργοστασίου κινητήρων Salyut στη Μόσχα.
Ο Eliseev θεωρείται ως ένα από τα πιο ικανά στελέχη στο τομέα των κινητήρων στην Ρωσία, αλλά υπήραν ακόμη πολλά θέματα που αφορούσαν την κυριότητα των μετοχικών πακέτων που έπρεπε να επιλυθούν - με τη συμμετοχή της Metallist-Samara που είναι μια εταιρική μονάδα μέσα στην ODK και η ODK σε τη σειρά που ανήκει στο κονσόρτιουμ Oboronprom.
«Υπάρχουν δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες προμηθευτές που συμμετέχουν σε αυτό το πρόγραμμα και έχουν τους δικούς τους χρόνους που συνδέονται με την αγορά των απαραίτητων υλικών και της κατάρτισης του προσωπικού τους. Δεν είμαστε σε μια κατάσταση όπου ο πελάτης μπορεί να μας δώσει τα χρήματα σήμερα και να του δώσουμε έναν κινητήρα αύριο», είχε αναφέρει κατά το χρόνο ο Yuri Eliseev.
Το Tupolew Tu-160 παρήχθη στην ΕΣΣΔ κατά τα έτη 1984-1991 ως φορέας των στρατηγικών πυραύλων κρουζ. Το αεροσκάφος είναι ικανό να μεταφέρει πυραύλους που ζυγίζουν 40 τόνους. Η ταχύτητα πλεύσης του αεροσκάφους - 2,2 χιλιάδες χλμ/ώρα - δίνει τη δυνατότητα να ξεπεράσει το σύστημα αεράμυνας του ΝΑΤΟ. Το Tu-160 με το Tu-95MS είναι ένα συστατικό της πυρηνικής τριάδα της Ρωσίας.
«Για μια χούφτα ντόλλαρς»
Το 1992, με την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, η Ουκρανία ανέλαβε στην επικράτειά της τον έλεγχο του μεγαλύτερου μέρους των οπλικών συστημάτων των ενόπλων δυνάμεων της πρώη Σοβιετικής Ενώσεως. Μια πανστρατιά όπλων βρέθηκε στο έδαφός της, περισσότερα από 1700 αεροσκάφη, μεταξύ αυτών 42 στρατηγικά βομβαρδιστικά τύπου Tu-94 και Tu-160, υπερσύγχρονα για την εποχή εκείνη.
Συγκεκριμένα, 19 Tu-160, 23 Tu-95MS, 43 Tu-22M3, 22 Tu-M2 33 και Tu-22DK με όπλα τύπου Cha-55 και Cha-22, με ατομικές κεφαλές.
Το αμυντικό δόγμα της Ουκρανίας δεν προέβλεπε τη διατήρηση των στρατηγικών βομβαρδιστικών. Οι ατομικές κεφαλές των Cha-55SM επεστράφησαν στη Ρωσία το διάστημα 1992-95. Αυτό το βήμα είχε ως συνέπεια τα στρατηγικά βομβαρδιστικά να είναι ένα πανάκριβο παιχνίδι στα χέρια των στρατηγών της Ουκρανίας, μια και το όπλο Cha-55M με συμβατική γόμωση είχε μόνο περιορισμένη καταστροφική ικανότητα. Εκτός αυτού, τα Tu-94 και Tu-160 δεν ήταν σε θέση να μεταφέρουν και να εξαπολύσουν συμβατικά όπλα, χωρίς περαιτέρω τροποποιήσεις.
Η δεινή οικονομική κατάσταση της χώρας δεν επέτρεπε να δαπαώνται πολλά χρήματα για την άμυνα. Ένα στρατηγικό βομβαρδιστικό αεροσκάφος, για μία εκπαιδευτική πτήση, χρειάζεται 50 έως 60 τόνους καύσιμο. Μόνο το κόστος των καυσίμων για τα συγκεριμένα αεροσκάφη τίναζε ολόκληρο τον αμυντικό προϋπολογισμός της Ουκρανίας στον αέρα. Οι αεροπορικές μονάδες διαλύθηκαν και τα αεροσκάφη τέθηκαν σε κατάσταση αποθήκευσης.
Η κυβέρνηση της Ουκρανίας ξεκίνησε συνομιλίες με τη ρωσική πλευρά, με στόχο να επιστραφούν τα αεροσκάφη στη Ρωσία. Οι συνομιλίες ήταν χωρίς αποτέλεσμα. Η συνέχιση της επιδείνωσης της οικονομικής κατάστασης έστρεψε το Κίεβο στις Ηνωμένες Πολιτείες, με την παράκληση να αναλάβουν αυτές το οικονομικό βάρος του παροπλισμού των στρατηγικών βομβαρδιστικών. Η Ουάσιγκτον δέχτηκε και για μια χούφτα δολάρια - 167.000 δολάρια ανά αεροσκάφος - ξεκίνησε ο παροπλισμός και η διάλυση των Tu-95MS.
Η Μόσχα έδειξε ευελιξία στις διαπραγματεύσεις με το Κίεβο, και εν τέλει στις 8 Δεκεμβρίου 1999 υπεργάφη μεταξύ των δύο πλευρών στη Γιάλτα μια συμφωνία που ρύθμιζε το θέμα. Η Ουκρανία επέστρεφε τα στρατηγικά αεροσκάφη στη Ρωσία και η Μόσχα παρέγραφε ουκρανικό χρέος ύψους 285 εκατομμυρίων δολαρίων. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, οκτώ συνολικά βομβαρδιστικά διαλύθηκαν, με αμερικανική οικονομική βοήθεια.
Από δω και στο εξής, 6 Tu-160, 3 Tu-95MS, και 575 πύραυλοι Cha-55SM προστέθηκαν στο δυναμικό των ενόπλων δυνάμεων της Ρωσίας, οι οποίες κατά το χρόνο διέθεταν μόνο 6 στρατηγικά βομβαρδιστικά Tu-160. Τα τελευταία Tu-160 έφθασαν στη Ρωσία στις 21 Φεβρουαρίου 2002, στην αεροπορική βάση του Ενγκελς. Η παράδοση των ατομικών κεφαλών είχει ήδη ολοκληρωθεί το 1995.
Συνολικά διαλύθηκαν στην Ουκρανία 11 στρατηγικά βομβαρδιστικά Tu-160, 23 Tu-95MS και 483 πύραυλοι Cha-55. Το κόστος της διάλυσης των Tu-160, το οποίο πληρώθηκε επίσης από τις Ηνωμένες Πολιτείες, ανήλθε στο ποσό των 400.000 δολαρίων ανά μονάδα. Η διαδικασία διάλυσης έληξε τον Μάιο του 2001.
Ένα Tu-160 και ένα Tu-95 παρέμειναν στην Ουκρανία ως μουσειακά εκθέματα, όπως και δύο Tu-95MS, για ερευνητικούς σκοπούς.
armyna.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου