Λίγο μετά τα μεσάνυχτα στις 17 Ιουλίου του 1918, ο γιατρός της βασιλικής οικογένειας Ρομανόφ, Γιουτζίν Μπότκιν, μπήκε στα δωμάτιά τους για να τους ξυπνήσει. Τους είπε να ετοιμαστούν γρήγορα, γιατί θα μεταφέρονταν σε μια πιο ασφαλή τοποθεσία.
Οι Ρομανόφ ήταν φυλακισμένοι από τους Μπολσεβίκους από τον Μάρτιο και η ξαφνική εντολή δεν τους παραξένεψε. Σηκώθηκαν, ετοιμάστηκαν και κατέβηκαν ήρεμα τις σκάλες, συνοδευόμενοι από τους πιο πιστούς υπηρέτες τους. Οι στρατιώτες τους οδήγησαν σε ένα μικρό δωμάτιο στο υπόγειο και τους ζήτησαν να ποζάρουν για μία οικογενειακή φωτογραφία.
Μη έχοντας άλλη επιλογή από το να υπακούσουν, πήραν τις θέσεις που τους υπέδειξαν. Ο Τσάρος Νικόλαος, η σύζυγός του, Αλεξάνδρα και ο μικρός τους γιος, Αλεξέι ήταν καθιστοί και πίσω τους στέκονταν οι τέσσερις κόρες τους, Όλγα, Τατιάνα, Μαρία και Αναστασία. Οι κοπέλες είχαν ράψει στους κορσέδες τους τα κοσμήματα της βασιλικής οικογένειας για να τα κρύψουν από τους επαναστάτες. Το βάρος τους φάνηκε να πολλαπλασιάζεται μες στην κούραση και την αναταραχή της νύχτας, αλλά το υπέμειναν στωικά.
Οι Ρομανόφ ήταν φυλακισμένοι από τους Μπολσεβίκους από τον Μάρτιο και η ξαφνική εντολή δεν τους παραξένεψε. Σηκώθηκαν, ετοιμάστηκαν και κατέβηκαν ήρεμα τις σκάλες, συνοδευόμενοι από τους πιο πιστούς υπηρέτες τους. Οι στρατιώτες τους οδήγησαν σε ένα μικρό δωμάτιο στο υπόγειο και τους ζήτησαν να ποζάρουν για μία οικογενειακή φωτογραφία.
Μη έχοντας άλλη επιλογή από το να υπακούσουν, πήραν τις θέσεις που τους υπέδειξαν. Ο Τσάρος Νικόλαος, η σύζυγός του, Αλεξάνδρα και ο μικρός τους γιος, Αλεξέι ήταν καθιστοί και πίσω τους στέκονταν οι τέσσερις κόρες τους, Όλγα, Τατιάνα, Μαρία και Αναστασία. Οι κοπέλες είχαν ράψει στους κορσέδες τους τα κοσμήματα της βασιλικής οικογένειας για να τα κρύψουν από τους επαναστάτες. Το βάρος τους φάνηκε να πολλαπλασιάζεται μες στην κούραση και την αναταραχή της νύχτας, αλλά το υπέμειναν στωικά.
Ο Τσάρος με τα παιδιά του
Λίγα ακόμα λεπτά και όλα θα τελείωναν.
Το τέλος της δυναστείας των Ρομανόφ
Το 1913, η δυναστεία των Ρομανόφ γιόρτασε τα 300 χρόνια βασιλείας της στη Ρωσία. Ήταν η μακροβιότερη και τελευταία δυναστεία της Ευρώπης, αλλά έβαινε γοργά προς το τέλος της. Ο λαός της αυτοκρατορίας υπέφερε από τη φτώχεια και την πείνα. Η εκβιομηχάνιση της χώρας δεν βελτίωσε τις συνθήκες ζωής, αλλά βοήθησε τη μετάδοση των επαναστατικών ιδεών του σοσιαλισμού. Η Ρωσία ήταν ένα καζάνι που έβραζε και ηγέτης της ήταν ένας άνδρας που αδυνατούσε να τη βγάλει απ’ τη φωτιά.
Ο Τσάρος Νικόλαος Β’ στέφθηκε στις 26 Μαΐου του 1896.
Ήταν διστακτικός, πολιτικά ανίκανος και αρνούνταν πεισματικά να μοιραστεί την εξουσία με το λαό.
Έγινε το σύμβολο της καταπίεσης για το λαό της Ρωσίας, που έριξε πάνω του όλες τις ευθύνες για τη θλιβερή κατάστασή του. Στο μυαλό κάθε επαναστάτη, η πτώση της δυναστείας των Ρομανόφ ήταν συνώνυμη με την ελευθερία και την ευημερία. Έδρασαν τον Φεβρουάριο του 1918. Ο λαός επαναστάτησε και με το μέρος του τάχθηκαν η αστυνομία και ο στρατός. Ο Τσάρος ήταν μόνος, αβοήθητος και αντιμέτωπος με τη σημαντικότερη απόφαση της ζωής του. Ή θα παραιτούνταν απ’ το θρόνο ή θα βρισκόταν στο έλεος των επαναστατών. Επέλεξε το πρώτο, παραχωρώντας το θρόνο στον αδελφό του, ο οποίος τον απέρριψε. Κι έτσι τέλειωσε η 300χρονη πορεία της δυναστείας.
Ήταν διστακτικός, πολιτικά ανίκανος και αρνούνταν πεισματικά να μοιραστεί την εξουσία με το λαό.
Έγινε το σύμβολο της καταπίεσης για το λαό της Ρωσίας, που έριξε πάνω του όλες τις ευθύνες για τη θλιβερή κατάστασή του. Στο μυαλό κάθε επαναστάτη, η πτώση της δυναστείας των Ρομανόφ ήταν συνώνυμη με την ελευθερία και την ευημερία. Έδρασαν τον Φεβρουάριο του 1918. Ο λαός επαναστάτησε και με το μέρος του τάχθηκαν η αστυνομία και ο στρατός. Ο Τσάρος ήταν μόνος, αβοήθητος και αντιμέτωπος με τη σημαντικότερη απόφαση της ζωής του. Ή θα παραιτούνταν απ’ το θρόνο ή θα βρισκόταν στο έλεος των επαναστατών. Επέλεξε το πρώτο, παραχωρώντας το θρόνο στον αδελφό του, ο οποίος τον απέρριψε. Κι έτσι τέλειωσε η 300χρονη πορεία της δυναστείας.
Από τον Μάρτιο του 1918, ο πρώην Τσάρος, αποκαλούμενος πια Νικόλαος Ρομανόφ, ήταν αιχμάλωτος της επανάστασης. Το ίδιο ίσχυε και για την υπόλοιπη οικογένειά του, η οποία μεταφέρθηκε σε διάφορες τοποθεσίες της αυτοκρατορίας. Αν και ζούσαν με άνεση, οι συνθήκες κράτησης απείχαν πολύ από την πολυτέλεια που γνώριζαν μέχρι τότε. Μετά από διάφορες μετακινήσεις, η οικογένεια επανενώθηκε στο Αικατερίνμπουργκ, το Μάιο του 1918. Το μόνο που μπορούσαν να κάνουν ήταν να αναμένουν τις εξελίξεις. Σύμφωνα με τους επαναστάτες, ο πρώην Τσάρος επρόκειτο να δικαστεί.
Η τελευταία φωτογραφία των κοριτσιών, κατά τη διάρκεια της κράτησής τους.
Η εκτέλεση
Ο διάδοχος, ο 13χρονος Αλεξέι
Στις 16 Ιουλίου, ο στρατός της Τσεχοσλοβακίας πλησίασε το Αικατερίνμπουργκ, όπου κρατούταν η βασιλική οικογένεια. Βεβαία αυτό δεν το γνώριζαν οι Τσεχοσλοβάκοι, οι οποίοι κατευθύνονταν προς την περιοχή, για να προστατέψουν τον πολύτιμο σιδηρόδρομο, ο οποίος βρισκόταν υπό τον έλεγχό τους. Όταν όμως ενημερώθηκαν οι Μπολσεβίκοι για τις κινήσεις του στρατού, θορυβήθηκαν. Πίστεψαν ότι οι Τσεχοσλοβάκοι έρχονταν για να απελευθερώσουν τον Τσάρο, που στα μάτια των υπόλοιπων ευρωπαϊκών βασιλικών οικογενειών ήταν ακόμα ο νόμιμος ηγέτης της Ρωσίας. Η αντίδραση των Μπολσεβίκων ήταν άμεση. Την επόμενη μέρα έφτασε τηλεγράφημα απ’ τη Μόσχα, που διέταζε την εκτέλεση της βασιλικής οικογένειας.
Κανείς δεν έπρεπε να επιβιώσει. Την εντολή υπέγραφε μία απ’ τις ηγετικές μορφές της επανάστασης, ο Γιάκοβ Σβερντλόφ, αλλά κάποιοι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι η απόφαση ανήκε στον Βλάντιμιρ Λένιν. Οι εκτελεστές ήταν ταχύτατοι. Αφού συγκέντρωσαν την οικογένεια στο υπόγειο, με το πρόσχημα της οικογενειακής φωτογραφίας, ανακοίνωσαν στον πρώην Τσάρο ότι καταδικάστηκε σε θάνατο. Ο Νικόλαος, που μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν στραμμένος προς τα παιδιά του, γύρισε έκπληκτος προς τους εκτελεστές και ρώτησε: «Τι; Τι;»
Ο εκτελεστής επανέλαβε την ανακοίνωση και σήκωσε το πιστόλι. Η πρώην Τσαρίνα σήκωσε το χέρι της για να κάνει το σταυρό της, αλλά η σφαίρα ήταν πιο γρήγορη. Αυτή και ο άντρας της σκοτώθηκαν ακαριαία, αλλά τα παιδιά τους δεν ήταν τόσο τυχερά.
Κανείς δεν έπρεπε να επιβιώσει. Την εντολή υπέγραφε μία απ’ τις ηγετικές μορφές της επανάστασης, ο Γιάκοβ Σβερντλόφ, αλλά κάποιοι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι η απόφαση ανήκε στον Βλάντιμιρ Λένιν. Οι εκτελεστές ήταν ταχύτατοι. Αφού συγκέντρωσαν την οικογένεια στο υπόγειο, με το πρόσχημα της οικογενειακής φωτογραφίας, ανακοίνωσαν στον πρώην Τσάρο ότι καταδικάστηκε σε θάνατο. Ο Νικόλαος, που μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν στραμμένος προς τα παιδιά του, γύρισε έκπληκτος προς τους εκτελεστές και ρώτησε: «Τι; Τι;»
Ο εκτελεστής επανέλαβε την ανακοίνωση και σήκωσε το πιστόλι. Η πρώην Τσαρίνα σήκωσε το χέρι της για να κάνει το σταυρό της, αλλά η σφαίρα ήταν πιο γρήγορη. Αυτή και ο άντρας της σκοτώθηκαν ακαριαία, αλλά τα παιδιά τους δεν ήταν τόσο τυχερά.
Το δωμάτιο που έγινε η εκτέλεση
Ο 13χρονος Αλεξέι είχε τραυματιστεί, αλλά ζούσε ακόμη. Οι εκτελεστές τον πλησίασαν και τον πυροβόλησαν άλλες δύο φορές, μέχρι που σιγουρεύτηκαν ότι ήταν νεκρός. Οι αδερφές του, προστατευμένες από τα κοσμήματα που είχαν ράψει στους κορσέδες τους, ήταν οι τελευταίες που ξεψύχησαν. Οι Μπολσεβίκοι προσπάθησαν να τις σκοτώσουν με τις λόγχες, αλλά ούτε αυτές μπορούσαν να διαπεράσουν τα διαμάντια. Τελικά τις πυροβόλησαν στο κεφάλι.
Τα άψυχα κορμιά των Ρομανόφ περιελούστηκαν με οξύ και θάφτηκαν σε άγνωστη τοποθεσία. Για χρόνια, κυκλοφορούσε η φήμη ότι η ο Αλεξέι και η αδελφή του, Αναστασία, είχαν καταφέρει να αποδράσουν, αλλά το 2007 εντοπίστηκαν οι σκελετοί τους. Στις 15 Αυγούστου του 2000, η οικογένεια Ρομανόφ αγιοποιήθηκε από την Ορθόδοξη Εκκλησία, εξαιτίας της «μετριοφροσύνης, της υπομονής και της πραότητάς» τους.
Της Αθηνάς Τζίμα - mixanitouxronou.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου