Η δικη του Τσοχατζόπουλου και η κλήση ως μαρτύρων του πρώην πρωθυπουργού Κ. Σημίτη και των πρώην υπουργών Βενιζέλου, Παπαντωνίου κλπ., δημιουργεί ορισμένα εύλογα ερωτήματα.
Κατ’αρχάς για τον Σημίτη. Ο άνθρωπος αυτός, ο ασφαλώς άμωμος, άμεμπτος, αδέκαστος, προΐστατο όμως μίας φαυλοκρατικής κυβέρνησης. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ο Τσοχατζόπουλος, τον οποίον ο Σημίτης διόρισε υπουργό Άμυνας, είναι υπόλογος για μέγα σκάνδαλο διαφθοράς στον εθνικά ευαίσθητο τομέα των εξοπλισμών. Επί των ημερών του Σημίτη, έγινε επίσης το μέγα σκάνδαλο του χρηματιστηρίου. Επί των ημερών του Σημίτη, η Ελλάδα μπήκε στην Ευρωζώνη με «πειραγμένα» στατιστικά και δημοσιονομικά στοιχεία. Επί Σημίτη έγιναν υπουργοί και αξιωματούχοι απίθανα πρόσωπα, που σήμερα εγκαλούνται για διάφορες υποθέσεις.
Όταν κάποιος, την εποχή εκείνη, κατήγγελλε κάποιο σκάνδαλο, ο Σημίτης αποστασιοποιείτο αμέσως, με τη φράση «όποιος έχει στοιχεία να πάει στον εισαγγελέα». Έτσι, μετέθετε την ευθύνη της καταπολέμησης της διαφθοράς στις (ανήμπορες, διότι στερούμενες πόρων, μέσων και προσωπικού) εισαγγελικές αρχές. Πώς να τα βγάλουν πέρα μερικοί εισαγγελείς με το τσουνάμι της διαφθοράς και του πολιτικού υπόκοσμου;
Ας δεχθούμε εξ αρχής την πλήρως αδέκαστη και άνευ ίχνους ηθικού στίγματος προσωπικότητα του Σημίτη. Αλλά ο άνθρωπος αυτός τι ήταν; παρατηρητής στην ίδια του την κυβέρνηση; αλεξιπτωτιστής και τουρίστας στη χώρα που τον ψήφισε δύο φορές πρωθυπουργό; δεν έβλεπε ή δεν άκουγε τίποτα για το μεγάλο φαγοπότι; η κοινή γνώμη βοούσε, αυτός εκώφευε; Όταν προήδρευε του ΚΥΣΕΑ και επικύρωνε τις εισηγήσεις για παραγγελίες οπλικών συστημάτων (διάτρητες όπως καταγγέλλεται σήμερα) του Τσοχατζόπουλου, δεν είχε φροντίσει να ενημερωθεί από τους συμβούλους του για την ορθότητα και τα κριτήρια της επιλογής;
Αν, λοιπόν, κάτω από τη μύτη του πρωθυπουργού, διάφοροι υπουργοί είχαν στήσει το πάρτι τους, τότε σημαίνει ότι ο πρωθυπουργός αυτός, αν και δεν ενεπλάκη ο ίδιος στη διαφθορά, ήταν απλά ανίκανος να διαφυλάξει το δημόσιο συμφέρον και την ηθική τάξη του κράτους. Ήταν ανίκανος να εγγυηθεί την τήρηση μίας αδέκαστης και αδιάβλητης διαδικασίας μέσα στην κυβέρνησή του. Ήταν ανίκανος να ξεχωρίσει τους φαύλους από τους ακέραιους συνεργάτες του, και να αναδείξει τους δεύτερους, εξοβελίζοντας τους πρώτους.
Το δεύτερο μείζον ζήτημα, είναι εάν η ευθύνη για τις διάτρητες εξοπλιστικές παραγγελίες βαρύνει τον αρμόδιο υπουργό που έκανε την εισήγηση, ή ολόκληρο το ΚΥΣΕΑ που την απεδέχθη. Ασφαλώς το θέμα είναι νομικό και θα το λύσει η δικαιοσύνη βάσει της σχετικής νομοθεσίας, του κανονισμού του ΚΥΣΕΑ, των άρθρων του Συντάγματος που ορίζουν την ευθύνη του πρωθυπουργού κλπ. Αλλά υπάρχει και η καθαρά πολιτική διάσταση, η καθαρά πολιτική ευθύνη. Δεν ευθύνεται, πολιτικά, καθόλου, ένας πρωθυπουργός που τοποθέτησε έναν φαυλεπίφαυλο σε θέση κορυφαίου υπουργού; Όποια και να είναι η έκβαση της υπόθεσης, η κοινή γνώμη έχει ήδη βγάλει τα δικά της συμπεράσματα. Και ας μην απορούν οι πασόκοι που τους κατάπιε η μαύρη τρύπα της ιστορίας. Του Σημίτη συμπεριλαμβανομένου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου