ΙΤΕΑ... Μια γυναίκα μόνο ξέρει. Παρασκευή 27 Ιουνίου

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΙΤΕΑΣ

Θερινό Σινεμά στη μαρίνα Ιτέας

(πίσω από το κτίριο του Λιμενικού Ταμείου)

Παρασκευή 27/6/2014 στις 9.30μμ

«Μια γυναίκα μόνο ξέρει» 2013 (Just like a woman)

του Ρασίντ Μπουσαρέμπ

Παίζουν: Σιένα Μίλερ, Γκολσιφτέ Φαραχανί

Αυτή είναι η πρώτη ταινία στην Αμερική του Γαλλο-αλγερινού σκηνοθέτη Ρασίντ Μπουσαρέμπ. Μετά από τις υποψηφιότητες για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας  δύο γαλλικών ταινιών του («Ιθαγενείς» το 2007 και «Πέρα απ’ το νόμο» το 2011) και το βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου 2009 για την ταινία «Το ποτάμι ανάμεσα», ο Μπουσαρέμπ εμπνέεται από τον Μπομπ Ντύλαν και δίνει το τίτλο «Just like a woman» στο πρώτο μέρος μιας τριλογίας που θέλει να αναδείξει πλευρές της καθημερινής συνύπαρξης δυτικού και αραβικού κόσμου. Οι δύο κόσμοι εκπροσωπούνται σε πρώτο πλάνο από την Σιένα  Μίλερ και την ανεπανάληπτη, ανερχόμενη Γκολσιφτέ Φαραχανί («Η πέτρα της υπομονής», «Κοτόπουλο με δαμάσκηνα», Τι απέγινε η Έλι»).

ΥΠΟΘΕΣΗ

Η Μέριλιν δουλεύει ως τηλεφωνήτρια σε εταιρεία επισκευής υπολογιστών και συντηρεί τον άνεργο και αδιάφορο άντρα της.

Η Μόνα είναι Αιγύπτια που ήρθε στην Αμερική για να παντρευτεί τον δεύτερης γενιάς συμπατριώτη της Μουράντ. Δουλεύει στο μικρό μπακάλικο της οικογένειας και ανέχεται τις προσβολές της πεθεράς της γιατί δεν έχει κάνει παιδιά.

Δυο νεαρές γυναίκες με κοινό πάθος το χορό της κοιλιάς που η Αμερικάνα το σπουδάζει με προοπτικές επαγγέλματος, ενώ η Αιγύπτια το αγαπάει από κοριτσάκι και το καλλιεργεί από ένστικτο. Οι δυο γυναίκες καταλήγουν να συνταξιδέψουν από το Σικάγο στη Σάντα Φε για τελείως διαφορετικούς λόγους. Η φιλία που θα γεννηθεί ανάμεσά τους θα ενώσει τη μοίρα τους και θα αλλάξει τη ζωή τους για πάντα χαρίζοντάς τους αισιοδοξία για το αύριο.

Στην πρώτη του αμερικάνικη ταινία ο Μπουσαρέμπ δεν βάλλεται από τη «κατάρα» που κατατρέχει τους Ευρωπαίους σκηνοθέτες στην Αμερική. Αντίθετα κατορθώνει να αποδείξει την δημιουργική του δύναμη προσφέροντας μέσα από μια πολύ καλή κινηματογράφηση όλη την μαγεία της αμερικανικής ενδοχώρας με τα καταπληκτικά τοπία και το τόσο ιδιαίτερο φως της, όπως αυτή αποτυπώνεται μέσα από ένα road movie διαφορετικό από τα άλλα.

Σημαντικό μέρος της επιτυχίας αποδίδεται στις ερμηνείες των δυο πρωταγωνιστριών, στις οποίες ο σκηνοθέτης δίνει δημιουργικό  «χώρο» ώστε να συμβάλουν στην ταινία και μέσα από την δική τους προσωπική εκφραστική  σφραγίδα.

 Αξίζει να επισημανθεί ιδιαίτερα η ερμηνεία της καταπληκτικής Γκολσιφτέ Φαραχανί, η οποία έχει πάντα αυτήν την εσωτερικότητα στην ερμηνεία της και η οποία είχε συναρπάσει όσους είχαν την τύχη παρακολουθήσουν  την «Πέτρα της Υπομονής».