Η Γορτυνία έχει εγκαταλειφθεί στο έλεός της.
«Αιμορραγεί» ακατάσχετα σε πληθυσμό.
Κλείνουν σχολεία, υπηρεσίες, τα πάντα.
Η κραταιά «πολιτική» διώχνει τους μόνιμους κατοίκους, μακριά από τα χωριά τους.
Γνωστά και χιλιοειπωμένα, όλα αυτά.
Σε όλο αυτό το μαύρο σκηνικό, υπάρχει κι ένα φωτεινό σημείο.
Ορεινά χωριά τα οποία σφύζουν από επισκεψιμότητα.
Κατατάσσονται στους κορυφαίους χειμερινούς προορισμούς.
Λαγκάδια, Στεμνίτσα, Δημητσάνα, Βυτίνα και άλλα.
Κόσμος ξεκινά από κάθε γωνιά της Ελλάδας (και από το εξωτερικό) για να τα επισκεφθεί!
Κι όμως.
Κάποιοι έχουν άλλα σχέδια.
Αντί να βάλουν πλάτη, για να επεκταθεί η επισκεψιμότητα και σε άλλα χωριά της Γορτυνίας και της Αρκαδίας, βάζουν εμπόδια.
Άμεσα ή έμμεσα.
Εκούσια ή ακούσια.
Πως αλλιώς να εκληφθεί η (επί δεκαετίες) αδιαφορία να κατασκευαστεί ένας δρόμος της προκοπής που θα ενώνει Τρίπολη και Αρχαία Ολυμπία;
Πως αλλιώς να εκληφθεί ο σχεδιασμός για γιγάντιες ανεμογεννήτριες στο Μαίναλο, που θα τινάξει στον αέρα την ήπια ανάπτυξη της περιοχής;
Πως αλλιώς να εκληφθεί ότι –για παράδειγμα- τα Λαγκάδια βυθίζονται στο σκοτάδι, κάθε τρεις και λίγο και μάλιστα σε περιόδους που είναι γεμάτα επισκέπτες;
Η «πολιτική» αυτή διώχνει τον μόνιμο πληθυσμό.
Η «πολιτική» αυτή θέλει να διώξει και τους επισκέπτες.
Η «πολιτική» αυτή αφανίζει τα χωριά μας.
Αν εμείς που ζούμε εδώ, δεν φωνάξουμε, δεν πιέσουμε, κανείς δεν θα το κάνει για λογαριασμό μας.
Δεν είμαστε το κέντρο του κόσμου.
Κανείς δεν μας χρωστά τίποτα.
Μιλήστε, φωνάξτε, πιέστε. Ο τόπος οδηγείται σε βέβαιο «θάνατο».
Μηνάς Αρτόπουλος
Δημοσιογράφος
Μέλος ΕΣΠΗΤ
10/1/2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου