Μετά από 11 χρόνια επιστροφή στην Ν.Αφρικανική Σαβάνα.
Εδώ στην είσοδο με τον ιδιοκτήτη της κτηνοτροφικής-κυνηγετικής φάρμας όπου
υπάρχουν 300 βόδια , 1500 πρόβατα και η πανίδα της Σαβάνας Without Big Five
(Δηλαδή χωρίς λεοντάρι-λεοπάρδαλη-ελέφαντα-βούβαλο και ρινόκερο, αλλά με φθηνότερα safari).
Αρχίζω το άρθρο μου με την δήλωση ότι ποτέ δεν υπήρξα επαγγελματίας κτηνοτρόφος.
Ότι γνωρίζω από εκτροφή αιγοπροβάτων είναι από βιωματική γνώση ,που κάθε επαρχιώτικη οικογένεια αποκτούσε , με το να συντηρεί , ειδικότερα στα χρόνια της κατοχής , οικόσιτα αιγοπρόβατα για την επιβίωση της και που ελάχιστα σπίτια μέχρι σήμερα εξακολουθούν να συντηρούν .
Πενήντα χρόνια το πάθος του κυνηγού με ανέβαζε στα βουνά του τότε κτηνοτροφικού Νομού μας και έγινα φίλος με τους κτηνοτρόφους , που όλη τη ζωή τους περνούν στη φύση και στο περιβάλλον που ζουν τα θηράματα. Οι πληροφορίες που μου έδιναν για τα θηράματα ήταν πολύτιμες για την επιτυχή έκβαση του κυνηγιού. Κοντά τους γνώρισα την αβάστακτα σκληρή ζωή τους , που εμείς οι κυνηγοί εθελοντικά επιδιώκουμε μια εποχή για λίγες ημέρες και λίγες ώρες ενώ αυτοί είναι ταγμένοι εφ΄όρου ζωής να υπηρετούν στις συνθήκες του επαγγέλματος τους.
Ξεκομμένοι από την κοινωνία των πόλεων, εγκαταλειμμένοι από την φροντίδα του κράτους , οι περισσότεροι των κτηνοτρόφων δεν το άντεξαν και εγκατέλειψαν την ύπαιθρο.
«Πάνω στην καπότα μου φορεσιά και στρώμα μου» βιογραφεί τη ζωή τους ο αείμνηστος τραγουδιστής του βουνού και της στάνης Κ. Κρυστάλλης.
Η κακή διατροφή , το ξεπάγιασμα στην ξερολιθιά της στάνης ,η αντιμετώπιση των στοιχείων της φύσης οι καυγάδες με τους γεωργούς όταν ένα από τα γιδοπρόβατα ξέφευγε και βρίσκονταν στην χλωρονομή του χωραφιού τους που τους έφερνε αντίδικους στα δικαστήρια. Ένα αρνί στον έναν γεωργό, μία τσαντίλα τυρί στον άλλο για να βοσκήσουν απρόσκοπτα στην χλωρονομή του χωραφιού τους , χώρια το μερίδιο του «δυνάστη» λύκου… Τι να τους μείνει…
Σε ηλικία 60 ετών μετανάστευσα στη Νότιο Αφρική. Εκεί για την επιβίωσή μου χρησιμοποιώντας τις γνώσεις του ερασιτέχνη κυνηγού κατόρθωσα να γίνω επαγγελματίας κυνηγός (PH) και με την ιδιότητα μου αυτή , επισκεπτόμουν πολλές κτηνοτροφικές κυνηγετικές φάρμες όπου γνώρισα τους εκεί κτηνοτρόφους και τη ζωή τους.
Η ζωή των αφρικανών κτηνοτρόφων είναι εκ διαμέτρου αντίθετη -προς το καλύτερο κατά 100/00 εκείνης των ελλήνων. Είναι η τρίτη χώρα στον κόσμο εξαγωγής κρέατος , πρώτη σε μαλλί - δέρματα και έχει το μοναδικό χρηματιστήριο μαλλιού τον κόσμο με τεράστιες κτηνοτροφικές φάρμες – αγροκτήματα.
Τα αγροκτήματα αυτά γεωργικά -κτηνοτροφικά, κτηνοτροφικά- κυνηγετικά, σε έκταση είναι όσο μια επαρχίας όπως π.χ του Νομού Φωκίδος.
Συρματοπλεγμένα περιμετρικά , προσβάσιμα εσωτερικά με αγροτικούς δρόμους. Πολυτελή κτηριακά συγκροτήματα για την διαμονή των εργαζομένων του προσωπικού αλλά και για την υποδοχή αγροτικού τουρισμού. Φως , νερό και διάσπαρτες σε όλη τη φάρμα ποτίστρες και ταΐστρες των ζώων για τις περιόδους με δύσκολες καιρικές συνθήκες .
Σ’αυτά , να προστεθούν το συχνό μπάνιο των ζώων με εντομοκτόνα και παρασιτοκτόνα φάρμακα καθώς και η συνεχής διασφάλιση κατάλληλων συνθηκών διαβίωσής τους κατά την διάρκεια του καλοκαιριού , με την κατασκευή ψάθινων στεγάστρων .
Να σημειωθεί ότι τα αγροκτήματα αυτά που ήσαν δημιούργημα και ιδιοκτησία των λευκών κατοίκων της μαύρης ηπείρου μέχρι το 1995 , υπήρξαν και το βασικό δέλεαρ και η κύρια προεκλογική υπόσχεση των μαύρων υποψηφίων πολιτικών προς τους ιθαγενείς ψηφοφόρους το έτος 1994. Δηλαδή , υπόσχονταν πως , μετά την βέβαια όπως διαφαινόταν εκλογική επικράτησή τους και λόγω πληθυσμιακής υπεροχής , θα τεμάχιζαν και θα μοίραζαν τις εκτάσεις αυτές στους ακτήμονες .
Παρότι πέρασαν 28 χρόνια από τότε , κάτι τέτοιο δεν έγινε. Ευτυχώς , η μαύρη ηγεσία της Ν.Αφρικής κατάλαβε ότι η κατάτμηση της οργανωμένης γεωργίας και κτηνοτροφίας θα ήταν η χαριστική βολή στην παραπαίουσα εθνική τους οικονομία.
Η δική μας «μαύρη» ηγεσία , τέως και νυν δεν κατάλαβε ότι η εγκατάλειψη εξήντα και πλέον χρόνων της ετοιμοθάνατης βόσκουσας κτηνοτροφίας και της ήδη νεκρής ,την ίδια περίοδο, ορεινής γεωργίας υπήρξε η χαριστική βολή στην «ζητιάνα» οικονομία της πατρίδας μας ;
Αντί να προχωρήσουμε στην υποχρεωτική συνένωση - σύνδεση κτηνοτροφίας και γεωργίας με παράλληλη οικονομική στήριξη του κλάδου και με την επαγγελματική επιμόρφωση των απασχολουμένων στον κλάδο , ψηφίζουμε «Δελφικούς» νόμους σαν αυτόν που αν στο εγκατελειμμένο χωράφι σου φυτρώσει δασική χλωρίδα , είναι πλέον δάσος..που κατόπιν αιτήσεως , ίσως κάποιος δασικός υπάλληλος μπορεί να το αποχαρακτηρίσει .
Ναι , αλλά όταν , οι δεύτεροι και τρίτοι κληρονόμοι τέτοιων χωραφιών έχουν στα χέρια τους τα αρχικά ιδιοκτησιακά συμβόλαια , εκεί δεν έχουμε απόκλιση από τις αρχές του Συντάγματος ;
Χρειάζεται λοιπόν να ληφθούν σθεναρές αποφάσεις για την ομαλή εξέλιξη και όχι πολιτικάντικα κόλπα ..
Πρέπει να γίνει ευρύτερα κατανοητό το τραγικό αποτέλεσμα της ανυπαρξίας εγχώριας παραγωγής κρέατος με την επισήμανση ότι το μεγαλύτερο μέρος του ετήσιου τουριστικού συναλλάγματος που φέρνουν οι τουρίστες στην χώρα μας , εξάγεται προκειμένου να ικανοποιηθεί η εγχώρια καταναλωτική ζήτηση με εισαγόμενο κρέας πάσης φύσεως .
Ο προγραμματισμός και η οργάνωση μεγάλων κτηνοτροφικών μονάδων θα προσελκύσει το ενδιαφέρον μεγάλων οικονομικών μονάδων για επενδύσεις γιαυτόν τον κλάδο.
Το κράτος με την μακροχρόνια ενοικίασή τους μπορεί να αντλήσει μέρος των οικονομικών δαπανών οργάνωσης και προγραμματισμού τους , δίνοντας πρωτίστως προτεραιότητα στους κατ’ επάγγελμα ενδιαφερόμενους κτηνοτρόφους .
Οι άλλοτε αμιγώς κτηνοτροφικές φάρμες του εξωτερικού εκσυγχρονιζόμενες , εστράφησαν και προς την οικονομική εκμετάλλευση της πανίδας μετατρεπόμενες και σε κτηνοτροφικές-κυνηγετικές σε συνδυασμό με τουριστικές δραστηριότητες.
Το ζωϊκό κεφάλαιο του Ν.Φωκίδας μέχρι του Β’Π.Π. αριθμούσε τις 300.000 αιγοπρόβατα (με κυρίαρχη την περιοχή της Δεσφίνας 94.000 αιγοπρόβατα) , ενώ σήμερα δεν έχει ούτε 30.000 .
Η καταστροφή του ζωικού κεφαλαίου οφείλεται κυρίως στην αδιαφορία του κράτους :
-μη εκσυγχρονισμός υφισταμένων κτηνοτροφικών εγκαταστάσεων και μη βελτίωση των εκτρεφόμενων ειδών
-μη επαρκής χρηματοδότηση νέων εγκαταστάσεων
-αλλαγή χρήσης γης σε πολλά μέρη και αναγκαστική αλλαγή επαγγέλματος κτηνοτρόφων( π.χ μεταλλευτικές εγκαταστάσεις και μετατροπή κτηνοτρόφων σε εργάτες μεταλλείου)
-Αδιαφορία για το παραγόμενο προϊόν από αυτές τις εκμεταλλεύσεις και αδιαφορία για την ποιότητα ζωής των κτηνοτρόφων
-Πλήρης απαξίωση του επαγγέλματος του κτηνοτρόφου με την ανυπαρξία επιστημονικής ενημέρωσης και εκπαίδευσης στον κλάδο υπό την μορφή σεμιναρίων και μαθημάτων.
Αντ’ αυτών λοιπών πλήρης εγκατάλειψη.
Αντί να συνενώσουν την επίσης κατεστραμμένη ορεινή γεωργία με την επίσης κατεστραμμένη κτηνοτροφία και να διοργανώσουν σύγχρονα κτηνοτροφικά αγροκτήματα συνεισφέροντας στην πτωχευμένη χώρα μας , αφήνουν χέρσες εκτάσεις ανεκμετάλλευτες .
Θα ήμουν εκτός πραγματικότητας αν περίμενα από τις κυβερνήσεις της πατρίδας μου να δημιουργήσουν στην μικρή μας χώρα τις αφρικανικές φάρμες .
Ζητώ απλά να εφαρμόσουν ανάλογα , αυτά τα επιτυχημένα εφαρμοσμένα τεχνολογικά μοντέλα της Ν.Αφρικής και στη χώρα μου.
Να τα προσαρμόσουν στις ιδιαιτερότητες της μικρής μας χώρας και να καταστήσουν βιώσιμη την θνήσκουσα κτηνοτροφία και την ορεινή γεωργία με την σύνδεση τους και συνένωση τους κάτω από σύγχρονες μεθόδους και αποδοτικές επιχειρήσεις.
Στην αρχαία Αθήνα υπήρχε το ρητό «συν Αθηνά και χείρα κίνει»
Αυτό χρειαζόμαστε και ’μείς σήμερα , το κράτος της …Αθήνας αρωγό στις προσπάθειές μας και όχι παραγωγό κούφιων λόγων και πράξεων…
Δήμος Γ.Παπαδήμας , Ιανουάριος 2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου