Διαδρομή για μετά το λοκντάουν: Δεσφίνα-Ιτέα

Κατεβαίνοντας από Δεσφίνα. Πάρε ανάσες γιατί μόλις πέρασες μία δρομάρα ...

Τέσσερις τοίχοι ή τέσσερις τροχοί; Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, εν μέσω σκληρού λοκντάουν, δεν υφίσταται καν δίλημμα .

Οι τέσσερις τοίχοι έχουν βάναυσα υπερισχύσει και έτσι μένω με την αναδρομή από την εμπειρία. Αναβάσεις με στροφιλίκια και επιστροφή στον τόπο που μεγάλωσες.

Υπάρχει ένας ελληνικός, οδηγικός παράδεισος στη διαδρομή Δεσφίνα-Ιτέα. Είναι δρόμος που αξίζει να οδηγήσεις μετά το λοκντάουν. Ένας αναγνώστης αναπολεί τη διαδρομή απ’ τις μέρες της ελευθερίας

Πριν λίγους μήνες φεύγοντας για 24 ώρες απ’ τη ζούγκλα της Αθήνα και ανεβαίνοντας για Δεσφίνα έγινα ξανά παιδί.

Ήμουν στο τιμόνι ενός DS7 Crossback, με την κοπέλα μου στη θέση του συνοδηγού. Μαζί και οι συστάσεις της όταν έβλεπε το κοντέρ να δείχνει κάποια 180.

Το location

Διανύεις περίπου 170 χιλιόμετρα και φτάνεις στα όρια των νομών Βοιωτίας και Φωκίδας, εκεί όπου τα Άσπρα Σπίτια συναντούν την Αντίκυρα, το παραθαλάσσιο χωριό.

Έχοντας μεγαλώσει εκεί, δε μπορούσα να μην έχω κάνει και σχεδόν όλες τις διαδρομές σε κοντινούς προορισμούς: Δεσφίνα, Ιτέα, Γαλαξίδι, Άμφισσα, Δελφοί, Αράχωβα.

Ο οικισμός της Αντίκυρας απέχει 16 χιλιόμετρα από τη Δεσφίνα και 170 από την Αθήνα

Στενό στο μεγαλύτερο κομμάτι του επαρχιακού οδικού δικτύου και με πολύ στροφιλίκι. Ως γνωστόν, κάποτε γίνονταν εδώ και τοπικά ράλι ενώ στα βουνά της γύρω περιοχής αντιλαλούσαν οι σκάστρες από τα αγωνιστικά του WRC

Άποψη του κόλπου της Ιτέας από τον δρόμο της Δεσφίνας

Η διαδρομή από Δεσφίνα μέχρι Ιτέα θυμίζει έντονα Μονακό. Εννοώ την κλασική διαδρομή με τη γκρεμίλα, όχι φυσικά την F1.

Στενός κατηφορικός με στροφιλίκι και από κάτω το χάος, γκρεμός και θάλασσα. Πήγαινε μέχρι Γαλαξίδι -όχι τόσο για την άθλια άσφαλτο όσο για το παραθαλάσσιο της διαδρομής.

Οδήγησε μέχρι πίσω, στην Ιτέα, και κόψε από τον περιφερειακό της Άμφισσας για να ανέβεις Δελφούς. Στροφές διαρκείας, απότομες, κλειστές, πατημένα κομμάτια με σχεδόν δύο λωρίδες σε κάθε ρεύμα

---

Στενό στο μεγαλύτερο κομμάτι του επαρχιακού οδικού δικτύου και με πολύ στροφιλίκι. Ως γνωστόν, κάποτε γίνονταν εδώ και τοπικά ράλι ενώ στα βουνά της γύρω περιοχής αντιλαλούσαν οι σκάστρες από τα αγωνιστικά του WRC

---

Η χαρά του παιδιού

Δρόμος που χαίρεσαι να οδηγείς. Σε φάση που σιχτιρίζεις που το DS 7 δεν έχεις κανονικό χειρόφρενο και δεν μπορείς κάπως μα το «γυρίσεις» στις φουρκέτες.

Ανεβαίνεις-ανεβαίνεις και δε θες να τελειώσει. Περνάς Δελφούς και φτάνεις στο δεύτερο γρήγορο κομμάτι μέχρι Αράχωβα, πιο μικρό αλλά εξίσου γρήγορο.

Αν είναι καθαρός ο καιρός, βλέπεις στο βάθος μέχρι και Πελοπόννησο. Χαλαρώνεις, αναπνέεις καθαρό οξυγόνο, είσαι ψηλά, θεός στο βουνό

Το καλοκαίρι η Αράχωβα δε θυμίζει τη χλαπαταγή που γίνεται το χειμώνα. Και τώρα γίνεται κάποια επίδειξη, αλλά ευτυχώς λιγότερη.

Συνεχίζεις για Ζεμενό, σταματάς στις ταβέρνες για ανεδοφιασμό θερμίδων και παίρνεις το δρόμο της επιστροφής. Ακόμα και 24 ώρες είναι αρκετές για να ξεφύγεις από όλη την τρέλα της πόλης.

Εύχομαι, όπως όλοι μας, η άρση της απαγόρευσης κυκλοφορίας να είναι κοντά. Για να οδηγήσουμε και πάλι στις αγαπημένες διαδρομές του petrolhead

πηγή