Η σφοδρή έκρηξη στη Βηρυτό πρόσθεσε μια ακόμα συγκλονιστική καταστροφή στην πολλές φορές κατεστραμμένη πόλη. Αυτή τη φορά εν καιρώ ειρήνης, τις προηγούμενες στην εποχή του εμφυλίου πολέμου, όπου δεν ήξερε κανείς απόλυτα «ποιος πολεμάει εναντίον ποιου και...με ποιο αποτέλεσμα».
Τα δεινά του Λιβάνου, την ισοπέδωσή του, τον παραλογισμό ενός άγριου πολέμου, περιέγραψε με δυνατό λόγο η Ελένη Πριοβόλου στο μυθιστόρημά της «Στη ζωή νωρίς νυχτώνει», που κυκλοφόρησε πέρσι από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Μαζί με τις ανθρώπινες σχέσεις που αναπτύσσονται παράλληλα στην Αθήνα και στη Βηρυτό, η συγγραφέας δίνει ανάγλυφα τις περιπέτειες της βασανισμένης χώρας. Δεν ξέρουμε αν τα αποσπάσματα που ακολουθούν είναι τα πιο χαρακτηριστικά–προφανώς υπάρχουν πιο έντονες και πιο ζωντανές περιγραφές. Θα τις βρείτε στο πολύ καλό μυθιστόρημα της Ε.Π. για το οποίο επιφυλασσόμαστε να γράψουμε περισσότερα:
«Τι γίνεται στον Λίβανο… Ο παραλογισμός του πολέμου.
Δεν ξέρει ποιος πολεμάει εναντίον ποιου και με ποιο αποτέλεσμα. Ο πόλεμος έγινε μια εμπορική συναλλαγή, με αμύθητα κέρδη για όσους συμμετέχουν.
Όμως έχει κόστος σε ανθρώπινες ζωές. Πραγματικές ζωές. Η καθημερινότητα των πολιτών δεν περιγράφεται. Περίμενα την εκεχειρία να πάω στον οδοντίατρο και όταν έφτασα, τον βρήκα σφαγμένο…»
«Πολιορκημένες ζωές. Δεν τους περιέσφιγγαν μόνο τα πραγματικά συμβάντα, αλλά και η αόρατη απειλή που καιροφυλακτούσε, στους ήχους, στη σιγή, στο φως, στο σκοτάδι. Κυρίως στο σκοτάδι, με τις επαναλαμβανόμενες διακοπές ρεύματος, τις αιφνίδιες εκρήξεις και στα συνεπακόλουθα εφιαλτικά ερωτήματα: ‘‘Πόσα διαμελισμένα σώματα θα περιμένουν συναρμολόγηση για να κηδευτούν;’’
»Τα αδέσποτα πυρά όλο και πύκνωναν, το ηλεκτρικό ρεύμα κοβόταν συχνά, και η σόμπα, που έκαιγε αδιάλειπτα, κατέβαζε στους τοίχους ρυάκια υγρασίας. Ο Καμάλ τους συμβούλεψε, όταν άκουγαν μπαταριές, να τρέχουν στο λουτρό. Καθώς δεν είχε καθόλου παράθυρα, τους παρείχε τη μεγαλύτερη δυνατή κάλυψη».
«Τον Ιούνιο του 1982 ανακατεύτηκε ξανά η τράπουλα των εμπλεκομένων. Η Συρία εγκατέλειψε τους φαλαγγίτες και τους δυτικούς συμμάχους τους και πέρασε στην πλευρά των παναραβιστών. Αυτοί, πάλι, είχαν διασπαστεί σε αμέτρητες συνιστώσες. Τότε το Ισραήλ πήρε τον ρόλο του χωροφύλακα από τη Συρία και εισέβαλε στον νότιο Λίβανο για να εξουδετερώσει την αντίσταση των Παλαιστινίων και των αριστερών δυνάμεων.
»Η νεοσύστατη Χεζμπολάχ, από την άλλη πλευρά, ξεσήκωνε τα φανατισμένα πλήθη σε ένοπλο αγώνα. Οι βομβαρδισμοί από μεριάς των Ισραηλινών –ακατάπαυστοι και ανηλεείς– δημιούργησαν εκατόμβες νεκρών. Η ζωή στην πόλη νεκρώθηκε. Τα σχολεία έκλεισαν μέχρι νεοτέρας, τα καταστήματα άδειαζαν, τα ερείπια πλήθαιναν, ο θάνατος σουλατσάριζε ανενόχλητος κάτω από έναν μαδημένο ήλιο ή μια κόκκινη βροχή».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου