–Σαν τι όμως;
Ο Κύριος. –Χμμ! Ξέρω κ’ εγώ;
Η Κυρία. –Κάτι που να φαντάζη, να κάμη εντύπωση. Εγώ λέω ένα βραχιόλι για την
κυρία.
Ο Κύριος. –Δηλαδή υπόθεσις τριακοσίων δραχμών. Χμμ! Σαν πολύ της είναι.
H Κυρία. –Τι να γίνη; Αφού εγευματίσαμε τρείς φορές στο σπίτι τους…
Ο Κύριος. –Δηλαδή υπόθεσις τριακοσίων δραχμών. Χμμ! Σαν πολύ της είναι.
H Κυρία. –Τι να γίνη; Αφού εγευματίσαμε τρείς φορές στο σπίτι τους…
Η Κυρία. –Πφφφ! Μα τη λογαριάζεις κι’ αυτή για νοικοκυρά; Μάτι να μην την πιάση.
Ο Κύριος. –Εκείνο μάλιστα το τελευταίο γεύμα με το λασπωμένο πιλάφι και
το τσικνισμένο ψητό, το θυμάμαι και μούρχεται αναγούλα.
Η Κυρία. –Καλά λες. Κ’ εμένα το ίδιο… τι αηδία!
Ο Κύριος. –Λοιπόν;
Η Κυρία. –Κάτι φθηνότερο. Ένα δαχτυλίδι.
Ο Κύριος. –Πάλι τους ακριβοπληρώνομε τα τρία γεύματα. Κάτι τι καλέ που να
Η Κυρία. –Καλά λες. Κ’ εμένα το ίδιο… τι αηδία!
Η Κυρία. –Κάτι φθηνότερο. Ένα δαχτυλίδι.
Ο Κύριος. –Πάλι τους ακριβοπληρώνομε τα τρία γεύματα. Κάτι τι καλέ που να
μη κοστίζη και πολύ.
Η Κυρία. –Άααα! Το ηύρα! Μια ομπρέλλα.
Ο Κύριος. –Καλά λες. Θυμάμαι στο τελευταίο της γεύμα…
Η Κυρία. –Πφφφ! Μην μου το θυμίζης. Μας είχαν ταΐσει όλο χορταρικά σαν νάμαστε
Ο Κύριος. –Καλά λες. Θυμάμαι στο τελευταίο της γεύμα…
Η Κυρία. –Πφφφ! Μην μου το θυμίζης. Μας είχαν ταΐσει όλο χορταρικά σαν νάμαστε
κατσίκες.
Ο Κύριος. –Όχι, είχαν και κρέας, μα ήταν σαν παληοτσάρουχα. Θυμάμαι πού άρχισε
Ο Κύριος. –Όχι, είχαν και κρέας, μα ήταν σαν παληοτσάρουχα. Θυμάμαι πού άρχισε
να ψιχαλίζη και δεν είχαν μια ομπρέλλα να μας δώσουν.
Η Κυρία. –Αλήθεια! Και μου χάλασε το φόρεμα η βροχή.
Ο Κύριος. –Κ’ εμένα το ψαθάκι μου.
Η Κυρία. –Και για το ευχαριστώ να ξοδέψουμε τώρα 50 δραχμές να της πάρωμε,
Η Κυρία. –Αλήθεια! Και μου χάλασε το φόρεμα η βροχή.
Ο Κύριος. –Κ’ εμένα το ψαθάκι μου.
Η Κυρία. –Και για το ευχαριστώ να ξοδέψουμε τώρα 50 δραχμές να της πάρωμε,
λέει, ομπρέλλα της κυρίας! Μάτια μου. Ας της λείπη καλέ! Κάτι φθηνότερο.
Ο Κύριος. –Τότε να της πάρουμε κανένα χρυσοδεμένο βιβλίο.
Η Κυρία. –Χα, χα, χα! Ας γελάσω! Μπά σε καλό σου! Και πού καταλαβαίνει αυτή
Η Κυρία. –Χα, χα, χα! Ας γελάσω! Μπά σε καλό σου! Και πού καταλαβαίνει αυτή
από βιβλία;
Ο Κύριος. –Μπα! Και δεν μου το λες τόση ώρα! Συζητούμε τι δώρο να της κάνουμε,
Ο Κύριος. –Τότε ένα μπουκέτο.
Η Κυρία. –Μούτρα για άνθη! Τι λόγος! Τρυφερά ύπαρξις βλέπεις!
Και μόνο
τα άνθη της λείπουν. Δεν με συχωρνάς. Γυναίκα που
τσακώνεται
κάθε λίγο με τον άνδρα της.
για να μας παρεξηγήση κι’ ο άντρας της πως πάμε με το μέρος της!
Η Κυρία. –Καλέ, να βρούμε και μπελάδες δηλαδή!
Ο Κύριος. –Εγώ λέω να της στείλουμε μόνο της κάρτες μας.
Η Κυρία. –Κι’ αυτό πολύ της είναι! Φτάνει που τους τιμήσαμε τόσες φορές
Η Κυρία. –Καλέ, να βρούμε και μπελάδες δηλαδή!
Ο Κύριος. –Εγώ λέω να της στείλουμε μόνο της κάρτες μας.
Η Κυρία. –Κι’ αυτό πολύ της είναι! Φτάνει που τους τιμήσαμε τόσες φορές
κ’ εφάγαμε στο σπίτι τους.
Ο Κύριος. –Ούφ! Μπελά που τον ηύραμε να τους πάρη ο διάολος!
Ο Κύριος. –Ούφ! Μπελά που τον ηύραμε να τους πάρη ο διάολος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου