Ρώσος χωρικός και μυστικιστής, με μεγάλη επιρροή στο παλάτι του τσάρου Νικολάου Β’ και της τσαρίνας Αλεξάνδρας, σε μια εποχή που το τσαρικό καθεστώς έπνεε τα λοίσθια. Υπήρξε έντονα αμφιλεγόμενη προσωπικότητα· άγιος και προφήτης για τους οπαδούς του, η ενσάρκωση του Αντίχριστου για τους πολυάριθμους εχθρούς του.
Ο Γκριγκόρι Γεφίμοβιτς Ρασπούτιν γεννήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 1869 στο Ποκρόφσκογιε της Δυτικής Σιβηρίας και βαπτίστηκε την επομένη, εορτή του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης, παίρνοντας το όνομα Γρηγόριος (Γκριγκόρι στα ρωσικά). Λίγα είναι γνωστά για τα νεανικά του χρόνια. Έμεινε σχεδόν αγράμματος και η ζωή του φαίνεται να άλλαξε, όταν ένας γείτονάς του τον έπιασε να κλέβει στα χωράφια του και τον έκανε μαύρο στο ξύλο.
Στράφηκε στη θρησκεία και σε ηλικία 18 ετών τα βήματά του τον έφεραν στο μοναστήρι του Βερχοτούριε, όπου μυήθηκε στη διδασκαλία των Χλίστι («Μαστιγουμένων»), οι οποίοι διοργάνωναν ζωντανές αναπαραστάσεις της Σταύρωσης με παραληρηματικές τελετές αχαλίνωτης σεξουαλικής δραστηριότητας που τις αποκαλούσαν «εορτές αγαλλίασης». Υπερβαίνοντας τις διδασκαλίες της αίρεσης αυτής, ο Ρασπούτιν διατύπωσε δικό του δόγμα, σύμφωνα με το οποίο η σεξουαλική εξάντληση ήταν το καλύτερο μέσο για να φθάσει ο πιστός στην κατάσταση της «θείας αταραξίας» και κατά συνέπεια, να βρεθεί πιο κοντά στο Θεό.
Λίγο προτού γίνει μοναχός εγκατέλειψε το μοναστήρι κι επέστρεψε στο χωριό του. Νυμφεύθηκε σε ηλικία 19 ετών την Προσκόβια Ντουμπόβινα (1866-1930), με την οποία απέκτησε επτά παιδιά, τα περισσότερα από τα οποία πέθαναν σε νεαρή ηλικία. Παρότι «νοικορεύτηκε», δεν έμεινε στον τόπο του. Τα επόμενα χρόνια περιπλανήθηκε από το Άγιο Όρος έως τα Ιεροσόλυμα και την ίδια περίοδο αυτοανακηρύχθηκε «στάρετς» (Γέροντας στη ρώσικη θρησκευτική ορολογία), ένας άνθρωπος, δηλαδή, του Θεού, που έχει το χάρισμα να θεραπεύει τους αρρώστους και να προλέγει το μέλλον.
Οι περιπλανήσεις του τον έφεραν τελικά πίσω στη Ρωσία και στην Αγία Πετρούπολη (1903). Βρόμικος και ατημέλητος, με τα σπινθηροβόλα μάτια του και τις υποτιθέμενες υπερφυσικές ικανότητές του, ο Ρασπούτιν έγινε δεκτός με ενθουσιασμό από τους αυλικούς κύκλους της πρωτεύουσας, οι οποίοι εντρυφούσαν εκείνη την εποχή στο μυστικισμό και τον αποκρυφισμό.
Το 1905 τον παρουσίασαν στην τσαρική οικογένεια και το 1908 κλήθηκε να προσφέρει τις «ιατρικές» υπηρεσίες του στον αιμοφιλικό διάδοχο του θρόνου Αλέξιο. Ο Ρασπούτιν κατόρθωσε να απαλύνει τον πόνο του αγοριού, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη των γονέων του. Με το περιστατικό αυτό άρχισε μία δεκαετία κυριαρχίας του Ρασπούτιν στις υποθέσεις της τσαρικής οικογένειας και του ρωσικού κράτους.
Ταπεινός και άγιος χωρικός μπροστά στην τσαρική οικογένεια, ο Ρασπούτιν δεν άργησε να θυμηθεί τις παλιές του συνήθειες στη ζωή του έξω από την Αυλή. Κηρύσσοντας ότι η σωματική επαφή μαζί του είχε εξαγνιστικά και θεραπευτικά αποτελέσματα, συγκέντρωσε γύρω του διάφορες ερωμένες και προσπάθησε να αποπλανήσει πολύ περισσότερες. Αναφορές σχετικά με τη διαγωγή του άρχισαν να καταφθάνουν στον τσάρο Νικόλαο, ο οποίος όμως αδυνατούσε να τις πιστέψει. Ως το 1911 η συμπεριφορά του Ρασπούτιν είχε πάρει διαστάσεις σκανδάλου.
Ύστερα από σχετική έκθεση του πρωθυπουργού Πιοτρ Στολίπιν, ο Νικόλαος εξόρισε τον ευνοούμενό του, αλλά κάτω από τις πιέσεις της τσαρίνας Αλεξάνδρας αναγκάστηκε να ανακαλέσει την απόφασή του λίγους μήνες αργότερα. Καθώς δεν ήταν διατεθειμένος να δυσαρεστήσει τη σύζυγό του ή να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή του γιου του, ο Νικόλαος αποφάσισε να αγνοήσει στο εξής όλες τις εναντίον του κατηγορίες.
Η δύναμη του Ρασπούτιν μέσα στην Αυλή έφτασε στο απόγειό της μετά το 1915, την ώρα που ο ρωσικός στρατός βρισκόταν σε δυσχερή θέση στα μέτωπα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Το Σεπτέμβριο ο Νικόλαος Β’ ανέλαβε προσωπικά τη διοίκηση του ρωσικού στρατού και ανάθεσε τη διαχείριση των εσωτερικών υποθέσεων της Ρωσίας στην Αλεξάνδρα. Ως προσωπικός σύμβουλος της τσαρίνας κατά το διάστημα αυτό, ο Ρασπούτιν ασκούσε επιρροή που ξεκινούσε από τον διορισμό των εκκλησιαστικών αξιωματούχων κι έφθανε ως την επιλογή των υπουργών της κυβέρνησης, ενώ δεν παρέλειπε να παρεμβαίνει κατά καιρούς στα στρατιωτικά θέματα.
Το 1916, αφού είχαν προηγηθεί αρκετές αποτυχημένες δολοφονικές απόπειρες εναντίον του Ρασπούτιν, μία ομάδα ευγενών, στην οποία συμμετείχαν ο πρίγκιπας Φέλιξ Γιουσούποφ (σύζυγος της ανιψιός του τσάρου), ο Βλάντιμιρ Πουρίσκεβιτς (μέλος της Δούμας) και ο Μέγας Δούκας Ντμίτρι Πάβλοβιτς (εξάδελφος του τσάρου) οργάνωσαν συνωμοσία, με σκοπό την εξόντωση του Ρασπούτιν και την αποφυγή νέων σκανδάλων που θα έπλητταν τη μοναρχία.
Τη νύχτα της 16ης προς τη 17η Δεκεμβρίου 1916, ο Γιουσούποφ προσκάλεσε τον Ρασπούτιν στο σπίτι του, με δόλωμα την όμορφη σύζυγό του Ιρίνα, η οποία έχοντας διαφωνήσει με το σχέδιο του συζύγου της βρισκόταν στη βίλα τους στην Κριμαία. Ο οικοδεσπότης τού πρόσφερε τσάι και κέικ, που ήταν δηλητηριασμένα. Βλέποντας ότι το δηλητήριο δεν ενεργούσε, τον πυροβόλησε. Ο Ρασπούτιν σωριάστηκε προς στιγμήν, αλλά μπόρεσε να συρθεί ως την αυλή, όπου ο Πουρίσκεβιτς τον πυροβόλησε για δεύτερη φορά. Στη συνέχεια, οι συνωμότες τον έδεσαν και τον έριξαν στον παγωμένο Νέβα, όπου και πέθανε από πνιγμό.
Η δολοφονία Ρασπούτιν δεν εμπόδισε το φυλλορρόημα του τσαρικού καθεστώτος. Λίγες εβδομάδες αργότερα σαρώθηκε από τη Φεβρουαριανή Επανάσταση και οριστικά λίγους μήνες αργότερα από την Οκτωβριανή Επανάσταση.
-----
Η σχέση της τσαρίνας της Ρωσίας με τον δαιμόνιο Ρασπούτιν. Ο μοναχός που αποπλανούσε τις αριστοκράτισσες για να τις «εξαγνίσει» και μεθυσμένος βίαζε τις πόρνες...
Στις 26 Νοεμβρίου του 1894, ο τσάρος της Ρωσίας Νικόλαος Β΄ παντρεύτηκε την πριγκίπισσα Αλεξάνδρα του γερμανικού κρατιδίου Έσση. Ο γάμος τους ήταν από έρωτα, παρά τις αντιρρήσεις της μητέρας του Νικόλαου και μετά από δύο επίμονες προτάσεις του τσάρου. Η όμορφη τσαρίνα έκανε τέσσερα κορίτσια και μετά από πολλές προσπάθειες κατάφερε να φέρει στον κόσμο τον πολυπόθητο διάδοχο. Μόνο που ο Αλέξιος, όπως τον αποκαλούσαν, έπασχε από αιμορροφιλία, που προκαλεί αδυναμία πήξης του αίματος σε περιπτώσεις αιμορραγίας. Εκείνη την εποχή ήταν ανίατη και συνήθως οδηγούσε σε πρόωρο θάνατο. 
Η Αλεξάνδρα ήταν απαρηγόρητη. Κάλεσε γιατρούς μέχρι και από το Θιβέτ για να κάνουν καλά το γιο της, αλλά μάταια. Οι αυτοκράτορες της Ρωσίας Νικόλαος και Αλεξάνδρα με τον γιο τους Αλέξιο Η γνωριμία με το Ρασπούτιν και οι σεξουαλικές διαστροφές του Το 1908 άκουσε για έναν περιπλανώμενο καλόγερο με υπερφυσικές και θεραπευτικές ικανότητες, τον Γκριγκόρι Ρασπούτιν. Ιδιαίτερα θεοσεβούμενη, πίστεψε αμέσως στις «θεικές» δυνάμεις του και άνοιξε διάπλατα τις πόρτες των ανακτόρων για τον πανούργο καιροσκόπο Ρασπούτιν. Εκείνος πέταξε αμέσως τα φάρμακα των γιατρών, άρχισε τις προσευχές, επέβαλλε σε ύπνωση τον μικρό διάδοχο και του έδωσε να πιει δικά του ελιξήρια, αν και δεν ήταν παρά ένας αμόρφωτος χωρικός. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι οι γιατροί έδιναν στον Αλέξιο ασπιρίνη που προκαλεί αιμοραγία και ο Ρασπούτιν χωρίς να το ξέρει, του σταμάτησε μια επιβλαβή θεραπεία.
Πάντως, γρήγορα ο κληρονόμος του τσαρικού θρόνου εμφάνισε σημάδια βελτίωσης. Όποτε έπεφτε σε υποτροπή, ο μυστηριώδης καλόγερος τον έκανε πάλι καλά. Η Αλεξάνδρα, κατενθουσιασμένη από τον «άγιο» Ρασπούτιν, τον επέβαλλε στην αυτοκρατορική αυλή και υποχρέωσε τα παιδιά της να κάνουν στενή παρέα μαζί του. Ο Νικόλαος διαφωνούσε, γιατί από τη μυστική αστυνομία γνώριζε τα σεξουαλικά όργια και την άσωτη ζωή του, αλλά αναγκάστηκε να τον αποδεχτεί μιας και έσωσε τον μοναχογιό του. Ο Ρασπούτιν ξελόγιαζε δεκάδες γυναίκες ανήλικες και ενήλικες. Καθημερινά τις υποχρέωνε να ικανοποιούν τα σαδιστικά σεξουαλικά βίτσια του, λέγοντας τους ότι τις εξαγνίζει και απομακρύνει από μέσα τους το σατανά. Τις έπειθε με μια μόνο ματιά καθώς είχε πολύ έντονο βλέμμα, αλλά και τη δυνατότητα να γυρνά τους βολβούς των ματιών του. Μερικές φορές πάθαινε κρίσεις, άρπαζε βίαια μια πόρνη του δρόμου, εξαφανιζόταν σε κάποιο σπίτι και σε λίγο έβγαινε μιλώντας με δυνατή φωνή και κάνοντας περίεργες χειρονομίες.
Στην πρωτεύουσα κυκλοφορούσε η φήμη ότι ήταν προικισμένος με ένα τεράστιο όργανο, σαν του αλόγου. Ταυτόχρονα, αυξανόταν ο κύκλος των πιστών του Ρασπούτιν στο γυναικείο πληθυσμό των αργόσχολων κυριών της υψηλής κοινωνίας. Τον σέβονταν και τον τιμούσαν σα να ήταν επίσκοπος, ενώ δεν ανήκε καν σε μια μονή. Οι κοντέσες και οι δούκισσες επισκέπτονταν το διαμέρισμά του, του φιλούσαν το χέρι, γονάτιζαν μπροστά του, τον γέμιζαν δώρα και όταν έφευγαν ζητούσαν ως χάρη να πάρουν μαζί τους για να πλύνουν τα λερωμένα ρούχα του, αν ήταν δυνατόν με υπολείμματα ιδρώτα!
Ο Ρασπούτιν,δεύτερος από αριστερά,πίνει τσάι με την Τσαρίνα (κάθεται αριστερά του).1914 Το σκάνδαλο της αποπλάνησης της τσαρίνας και των κοριτσιών της από το Ρασπούτιν Ο Ρασπούτιν ανέπτυξε στενές σχέσεις με την τσαρίνα και τις κόρες της, τις οποίες επισκεφτόταν και αργά τη νύχτα στα δωμάτια τους. Πολύ γρήγορα κυκλοφόρησε και η μυστική αλληλογραφία της ίδιας και των παιδών της μαζί του. «Αγαπημένε, ακριβέ, μοναδικέ φίλε, πόσο πολύ θα ήθελα να σε δω και πάλι. Εμφανίστηκες σήμερα μπροστά μου σε ένα όνειρο. Σε σκέφτομαι πάντα, αγαπημένε μου, επειδή είσαι τόσο καλός απέναντί μου…» Δεν άργησαν να κυκλοφορήσουν οι φήμες στην καλή κοινωνία, ότι η Αυτοκράτειρα και οι τέσσερις πριγκίπισσες αποπλανήθηκαν από τον σκοτεινό καλόγερο.
Κυκλοφόρησαν ακόμη και πορνογραφικά σκίτσα του Ρασπούτιν με τις κυρίες της δυναστείας Ρομανόφ. Εξαιτίας του σκανδάλου, ο τσάρος τον διέταξε να εγκαταλείψει την Αγία Πετρούπολη για κάποιο διάστημα, προς δυσαρέσκεια της αυτοκράτειρας. Παρά τις φήμες, οι σχέσεις της αυτοκρατορικής οικογένειας με τον Ρασπούτιν συνεχίστηκαν μέχρι τη δολοφονία του στις 17 Δεκεμβρίου 1916. Το δωμάτιο στο οποίο η τσαρίνα δεχόταν ιδιωτικά τον Ρασπούτιν Ο Ρασπούτιν και αυτοκράτειρα συνομωτούν πολιτικά Ο δαιμόνιος Ρασπούτιν ασχολήθηκε υπόγεια και με την πολιτική, συνωμοτώντας με την τσαρίνα.
Έδιωχναν από το υπουργικό συμβούλιο όποιον ήταν αντίθετος με τα σχέδια τους. Έπεισαν μάλιστα μαζί με την αυτοκράτειρα τον τσάρο Νικόλαο να αναγνωρίσει την προσάρτηση της Βοσνίας- Ερζεγοβίνης στην Αυστροουγγαρία. Παραλίγο να πετύχουν και την υπογραφή ξεχωριστής συνθήκης ειρήνης μεταξύ της Γερμανίας και της Ρωσίας, που ήταν αντίπαλοι στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Για αυτή του την κίνηση θεωρήθηκε πράκτορας των Γερμανών. Δεν άργησε να δημιουργήσει φανατικούς εχθρούς που προσπάθησαν να τον δολοφονήσουν πολλές φορές. Είτε με όπλο είτε με δηλητήρια είτε με μαχαίρι, ο Ρασπούτιν πάντα γλίτωνε, μέχρι το Δεκέμβριο του 1916, όπου οι αντίπαλοι του πέτυχαν το σκοπό τους. Η τελευταία αυτοκράτειρα της Ρωσίας, Αλεξάνδρα, γεννήθηκε στις 5 Ιουνίου του 1872. ...
-----
ΤΟ ΜΥΘΙΚΟ ΠΕΟΣ ΤΟΥ ΡΑΣΠΟΥΤΙΝ ΣΕ ΜΟΥΣΕΙΟ
Ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ είναι ένας ακόμα κινηματογραφικός Ρασπούτιν σε ταινία, το σενάριο της οποίας πρώτα ενέκρινε ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Με ιερατική γενειάδα και μ’ ένα μυστηριώδες βλέμμα στο ρόλο του δαιμόνιου μυστικιστή ο μεγάλος Γάλλος ηθοποιός είπε:
«Έχω πολλά κοινά με τον Ρασπούτιν, αυτήν την ιστορική προσωπικότητα, αμφιλεγόμενη ανάμεσα στην αγιοσύνη και τη σχιζοφρένεια. Η γιαγιά μου ήταν μάντισσα και θεραπεύτρια, καταλαβαίνω τι είναι να διαθέτεις ενέργεια που άλλοι δεν έχουν...».
Ήταν μυθικών διαστάσεων το πέος του Ρασπούτιν. Έχουν λεχθεί πολλά για τη ζωτικότητά του και το μήκος του. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί με βεβαιότητα ότι το πέος-γίγας του ψευτοκαλόγερου από την Σιβηρία είναι πράγματι εκείνο που εκτίθεται στο Ερωτικό Μουσείο του Λένιγκραντ. Διατηρείται με ειδικές χημικές ουσίες.
Λέγεται ότι οι δολοφόνοι του Ρασπούτιν, που έπαιζε στα δάκτυλα τον τσάρο και την τσαρίνα, τον ακρωτηρίασαν, του αφαίρεσαν το πέος. Νεώτερες έρευνες δεν το επιβεβαιώνουν. Τέλος πάντων, αυτό που πιθανολογείται ότι είναι το πέος του Ρασπούτιν, μετά την κομουνιστική επανάσταση του 1917 μεταφέρθηκε στη Γαλλία, σε... συλλέκτη ο οποίος τελικά το πούλησε στο μουσείο της Πετρούπολης.
1 σχόλιο:
ιδέες χρειαζόμαστε για την ίδρυση μουσείων...μμμμ
Δημοσίευση σχολίου