Ένα χρόνο μετά την κρίση των Ιμίων τον Ιανουάριο του 1996, η ελληνική στρατιωτική ηγεσία προσπαθώντας να συνέλθει ακόμα από το πολιτικό – διπλωματικό σοκ που υπέστη και αντιδρώντας, ως συνήθως, σπασμωδικά, άρχισε να στέλνει την μια μονάδα Ειδικών Δυνάμεων πίσω από την άλλη, σε καθήκοντα φύλαξης βραχονησίδων που βρίσκονταν κοντά στην Τουρκία, προς αποφυγή νέων Ιμίων.
Έτσι Αμφίβιοι Καταδρομείς, Πεζοναύτες και Αλεξιπτωτιστές άρχισαν εκ περιτροπής να αναπτύσσονται στα άκρα του Αιγαίου για πολλές ημέρες υπό ακραίες καιρικές συνθήκες, είτε κάτω από τον καυτό ήλιο του καλοκαιριού, χωρίς ίχνος σκιάς εκτός από την ίδια την σκηνή που διέμεναν, είτε στην υγρασία, τα μποφόρ και το κρύο του Χειμώνα. Ούτε λόγος για μπάνιο, ξύρισμα και τα συναφή, παρά μόνο συντήρηση οπλισμού για να μην σκουριάσουν από την αλμύρα τα όπλα. Πολύ αργότερα κατασκευάστηκαν κάποιες υποτυπώδεις εγκαταστάσεις.
Την Άνοιξη του 1997, με νωπά ακόμα τα γεγονότα των Ιμίων μια μικρή ομάδα από το 521 Τάγμα Πεζοναυτών αναπτύχθηκε, αντικαθιστώντας μια ομάδα του 575 Τάγματος Πεζοναυτών στην βραχονησίδα Φαρμακονήσι, πλησίον της Κω. Κάποιο από τους Πεζοναύτες, οι Χ.Ν. και Ε.Τ., 16 χρόνια αργότερα, σπάσαν την σιωπή τους και μιλούν «ανοικτά» για ένα περιστατικό που τόσο η Τουρκία, όσο και η Ελλάδα, για διαφορετικούς λόγους η καθεμία, αποσιώπησαν…
Μικρά τμήματα Πεζοναυτών, εκ περιτροπής με Καταδρομείς ανέλαβαν μετά τα Ίμια να φυλάττουν βραχονησίδες στο Αιγαίο
ΣΠΑΡΤΙΑΤΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ
Οι συνθήκες διαβίωσης των αντρών μόνο ως σπαρτιατικές μπορούν να χαρακτηριστούν με κάποιους να έχουν κάποιες ταλαιπωρημένες σκηνές, ενώ κάποιοι άλλοι δεν διέθεταν καν, λόγος για ειδικό αντιανεμικό εξοπλισμό ούτε λόγος εκείνη την εποχή και κυρίως επί 2 εβδομάδες, μία φορά φαγητό την μέρα και ένα μόνο μπουκάλι νερό (!) εν μέσω έντονων καιρικών φαινομένων.
ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ
Πριν την ημέρα του Πάσχα του ’97 σημειώθηκαν κάποια ύποπτα περιστατικά, τα οποία καταδείκνυαν κινητικότητα από τουρκικής πλευράς, σαν να ήθελαν να δοκιμάσουν το επίπεδο επαγρύπνησης και ασφάλειας στην βραχονησίδα. Το πλέον κραυγαλέο ήταν όταν η φρουρά αντιλήφθηκε μια ψαρόβαρκα από την Τουρκία να έρχεται καρφί για την βραχονησίδα. Ξαφνικά ο μοναδικός επιβάτης της, βούτηξε στην θάλασσα και άρχισε να κολυμπά προς την νησίδα. «Έφτασε 10 μέτρα από την ακτή, όταν ο πεζοναύτης Ε.Τ. μετά από εντολή του αξιωματικού Α.Γ. όπλισε και προειδοποίησε τον Τούρκο «ψαρά» ότι βρίσκεται εντός στρατιωτικής ζώνης.
Αυτός αποκρίθηκε σε σπαστά ελληνικά λέγοντας ότι ψαρεύει. Ο Ε.Τ. θυμάται ότι εν λόγω «ψαράς» ούτε δίχτυα είχε, ούτε ψαροντούφεκο διέθετε και ήταν και αρκετά νέος και γυμνασμένος…
Η Κυριακή του Πάσχα 27 Απριλίου 1997 ξεκίνησε με την συνήθη ρουτίνα, μεταφορά και διανομή τροφίμων στην φρουρά, έλεγχος τηλεπικοινωνιακού υλικού και του εξοπλισμού. Την ώρα που ο Ε.Τ. συνομιλούσε με τον Λοχαγό του, Α.Γ. ξαφνικά σήμανε συναγερμός με την φωνή στον ασύρματο να είναι ιδιαίτερα αγχωμένη και ανήσυχη… «Στο νότιο παρατήριο έρχεται προς τις θέσεις μας υποβρύχιο, δεν ξέρουμε αν είναι δικό μας ή τουρκικό…».
Πετάγεται πάνω ο Λοχαγός και διατάζει έναν Έφεδρο Ανθυπολοχαγό να αρπάξει γρήγορα το αντιαρματικό (STRIM 89mm) και να το ακολουθήσουμε γρήγορα προς το νότιο παρατήριο της βραχονησίδας. Ο Λοχαγός διαπίστωσε από τους πίνακες αναγνώρισης ότι επρόκειτο για τουρκικό υποβρύχιο και συγκεκριμένα το αμερικανικής κατασκευής «Yildiray». Εκείνη την στιγμή, στην οποία όλα κρέμονται από μια κλωστή, ο Λοχαγός έδωσε διαταγή να βληθεί με όλα τα μέσα το υποβρύχιο, το οποίο έκοβε βόλτες σαν καρχαρίας γύρω από το θύμα του, σε απόσταση περίπου 1.400 μέτρων από την νησίδα.
Πεζοναύτης με αντιαρματικό STRIM
Ξαφνικά την βουβαμάρα και την παγωμάρα, διαδέχθηκε η αδρεναλίνη και η έξαψη, καθώς τα δύο πολυβόλα της ομάδας άρχισαν να εξαπολύουν την μια ριπή πίσω από την άλλη, βάλλοντας πάνω στο υποβρύχιο, το οποίο άρχισε να μπαίνει σε φάση ελιγμών απομάκρυνσης. Βρισκόταν περίπου στα 1.500 μέτρα, όταν ο Λοχαγός δίνει την διαταγή να εξαπολυθεί βήμα από το γαλλικό αντιαρματικό STRIM. «Ο Α.Γ. μου μίλαγε πλέον πιο άμεσα, όχι ως ανώτερος, πιο απλά: “Τελείωνε, ρε μ… ρίξε ρε πεζοναύτη’…».
Και ο Ε.Τ. συνεχίζει την αφήγησή του: Στάθηκα όρθιος και ο δόκιμος μου φόρτωσε το βλήμα, ενώ στο μεταξύ τα πολυβόλα συνέχιζαν το κροτάλισμά τους, χτυπώντας το υποβρύχιο…δεν πρόλαβα να φορέσω ωτοασπίδες…το υποβρύχιο έπλεε σε ελληνικά χωρικά ύδατα, αλλά στα 1.500 μέτρα ήταν εκτός βεληνεκούς του αντιαρματικού. Το βλήμα έσκασε αρκετά πριν το στόχο του, με ένα υπόκωφο θόρυβο.»
Αυτομάτως δίδεται η εντολή να εξαπολυθεί και δεύτερο βλήμα, με αυτό να πηγαίνει αρκετά πιο μακριά, στην ίδια ευθεία με το στόχο, σχεδόν φτάνοντας το υποβρύχιο, το οποίο απομακρυνόταν πλέον λοξά προς την Τουρκία. «Σίγουρα έπαθε ζημιές από τα πολυβόλα», θυμάται ο Ε.Τ. και ο Χ.Ν. Ο Α.Γ. ειδοποίησε από τον ασύρματο το προϊστάμενο κλιμάκιο για το συμβάν και μετά συνεχάρη τους πεζοναύτες έναν έναν για την ψυχραιμία και τον επαγγελματισμό που επέδειξαν, οι περισσότεροι αμούστακοι 18αρηδες…
ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ
Η αποστολή της συγκεκριμένης ομάδας τερματίστηκε χωρίς να υπάρξει άλλο απρόοπτο, η τουρκική πλευρά, αποσιώπησε το γεγονός, οπως είχε άλλωστε πράξει και με την κατάρριψη αεροσκάφους της το 1996, σε ελληνικά χωρικά ύδατα, προκειμένου να συνεχίσει την ίδια τακτική έκανε πως δεν συνέβησαν ποτέ τέτοια περιστατικά. Από φοβικότητα προς την Τουρκία η Ελλάδα δεν κατήγγειλε το περιστατικό, μη διαταραχθούν περαιτέρω οι σχέσεις, παρόλο ότι τις επόμενες ημέρες σήμανε συναγερμός στο ΓΕΕΘΑ και απεστάλεισαν ενισχύσεις στην περιοχή, ενώ όλες οι μονάδες στην περιοχή έφτασαν στο 100% ετοιμότητας.
Στην ουσία τίποτα δεν έχει αλλάξει μέχρι τις μέρες μας, με την τουρκική προκλητικότητα να συνεχίζει αμείωτη σε Θράκη, Αιγαίο και Κύπρο και την ελληνική πλευρά να συνεχίζει με την σειρά της να επιδεικνύει την λεγόμενη «στρατηγική ψυχραιμία», χάριν της οποίας αποσιωπούνται αντίστοιχα περιστατικά. Δεν υπήρξαν κυρώσεις προς τους πεζοναύτες αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και στρατιώτες, λόγω του ότι στην ουσία δεν υπήρχαν ποτέ εκπονηθεί κανόνες εμπλοκής για αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων, ειδάλλως μπορεί και ο συγκεκριμένος αξιωματικός να αποτασσόταν ή να έτρωγε στέρηση βαθμών. Ουσιαστικά το περιστατικό και σήμερα, εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται ως μη γενόμενο και από τις «φίλες και σύμμαχες» ΝΑΤΟΪΚΕΣ χώρες…
Πηγές:
Βλάσης Δ. Σάββας: «Ίμια 1996 – 2006″
Αξιωματικός Ε.Δ.: Α.Γ.
Πεζοναύτες 521 Τ/ΠΝ: Χ.Ν. & Ε.Τ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου