Το τελευταίο χρονικό διάστημα γίνεται έντονος λόγος για τη λεπτοσπείρωση, μία ζωονόσος που προσβάλλει τον άνθρωπο. Η ανησυχία είναι έκδηλη και σίγουρα όχι αναίτια, καθώς σύμφωνα με το ΚΕΕΛΠΝΟ τα επιβεβαιωμένα κρούσματα αυξάνονται, ιδίως στην Ζάκυνθο.
Τι είναι όμως η λεπτοσπείρωση; Πώς κολλάει ο άνθρωπος και τι συμπτώματα έχει η νόσος; Μπορούμε να προστατευτούμε;
Απαντήσεις στο επιστημονικό άρθρο που ακολουθεί.
Της Χριστίνας Ι. Μπουντούρη
Γενικού – Οικογενειακού Ιατρού
Η ανησυχία για τη λεπτοσπείρωση είναι έκδηλη, κυρίως μετά την αποστολή ειδικού κλιμακίου επιστημόνων στο νησί της Ζακύνθου με στόχο αφενός την ενημέρωση των επαγγελματιών υγείας και των πολιτών και αφετέρου τη διενέργεια επιδημιολογικής μελέτης.
Το 2013 είχαν καταγραφεί 24 κρούσματα, ενώ μέχρι στιγμής το 2014 έχουν αναφερθεί 18, εκ των οποίων τα πέντε στη Ζάκυνθο. Βέβαια επειδή τα συμπτώματα της νόσου είναι παρόμοια με άλλες ασθένειες και επειδή αρκετές φορές είναι ασυμπτωματική η λεπτοσπείρωση συχνά δε διαγιγνώσκεται.
Η λεπτοσπείρωση είναι μία ζωονόσος που προκαλείται από παθογόνες σπειροχαίτες του γένους Leptospira. Τα τρωκτικά, οι σκύλοι, τα βοοειδή, οι χοίροι και τα άλογα είναι ορισμένα από τα θηλαστικά που μεταδίδουν τη νόσο στον άνθρωπο.
Όταν κάποιο ζώο είναι άρρωστο μπορεί να μην έχει καθόλου συμπτώματα.
Η λεπτόσπειρα μεταδίδεται στον άνθρωπο πιο συχνά μέσω του νερού που έχει μολυνθεί από ούρα μολυσμένων ζώων, όπως για παράδειγμα κολύμπι σε μολυσμένα νερά, αλλά και από την κατάποση μολυσμένης τροφής.
Η λεπτόσπειρα επιβιώνει στο νερό και στο έδαφος για αρκετούς μήνες και η παρουσία της στο περιβάλλον ευνοείται από τις βροχοπτώσεις και την έντονη υγρασία.
Μολονότι οποιοσδήποτε μπορεί να μολυνθεί από λεπτόσπειρα τις περισσότερες πιθανότητες έχουν όσοι εργάζονται σε εξωτερικούς χώρους, όσοι ασχολούνται με ζώα και όσοι συμμετέχουν σε δραστηριότητες που σχετίζονται με το νερό (π.χ. σπορ σε λίμνες και ποτάμια).
Η ασθένεια στον άνθρωπο μπορεί να κυμαίνεται από ήπια γριππώδη συνδρομή (πυρετός, πόνος στους μύες, εμετούς) μέχρι και σοβαρή νόσο (υψηλός πυρετός, ίκτερος, εξάνθημα, κόκκινα μάτια).
Ορισμένες σοβαρές επιπλοκές περιλαμβάνουν νεφρική βλάβη, ηπατική ανεπάρκεια, αναπνευστική δυσχέρεια, μηνιγγίτιδα και θάνατο. Είναι επίσης δυνατό κάποιος που έχει μολυνθεί να μην έχει συμπτώματα.
Συνήθως τα συμπτώματα εκδηλώνονται μέσα σε λίγες μέρες από τη στιγμή που μολύνεται κάποιος και σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να εμφανιστούν έως και 30 μέρες μετά.
Η διάγνωση επιβεβαιώνεται με ειδικές εργαστηριακές εξετάσεις και η θεραπεία συνίσταται σε αντιβιοτική αγωγή, η οποία καλύτερα είναι να αρχίζει τις πρώτες μέρες της νόσου.
Υπάρχουν αρκετοί τρόποι και οδηγίες που πρέπει να τηρούνται προκειμένου να υπάρχει σωστή πρόληψη. Τα ζώα πρέπει να εμβολιάζονται για την αποφυγή μόλυνσης, ενώ τα μολυσμένα να θεραπεύονται καταλλήλως.
Μην αφήνετε να δημιουργούνται εστίες στάσιμου νερού κοντά στο σπίτι σας και να καθαρίζετε τον κήπο από τα χόρτα.
Για τον περιορισμό των τρωκτικών συνιστάται η αποκομιδή των απορριμμάτων και η συστηματική μυοκτονία.
Μην κολυμπάτε και μην περπατάτε σε λίμνες και στάσιμα νερά χωρίς προστασία για την αποφυγή άμεσης επαφής του σώματος με ούρα ζώων.
Στις επαγγελματικά εκτεθειμένες ομάδες συνιστάται η λήψη ειδικών μέτρων προστασίας, όπως η χρησιμοποίηση γαντιών και η χρήση προστατευτικών γυαλιών στους οφθαλμούς.
Αν έρθετε σε επαφή με ούρα ζώων πλύνετε καλά τα χέρια σας.
(1)(6)(6)(23)(25)(1)(5)(30).jpg)
Χριστίνα Ι. Μπουντούρη
Γενικός – Οικογενειακός Ιατρός
email: cbountouri@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου