«Γροθιά στον ουρανό! Ας είμαστε αισιόδοξοι» ( Στέφ.Σταμέλλου)

Τώρα το καλοκαίρι οι πολιτικές συζητήσεις αντικειμενικά πολλαπλασιάζονται και διασταυρώνονται ποικιλοτρόπως. Βοηθάει η πολιτική συγκυρία και η καθημερινότητα.  

Εγωιστικά πολλές φορές λέμε πως εμείς οι παλαιότεροι υψώσαμε και τη γροθιά στον ουρανό ή ίσαμε τον ουρανό, που λένε. Άλλοτε από διάθεση για ανατροπές και άλλοτε από αγανάκτηση για το σύστημα της εκμετάλλευσης, αλλά πάντοτε με αισιοδοξία για αλλαγές. Σηκώθηκε η γροθιά, όχι μόνο σαν σύμβολο αντίστασης, αλλά και σαν μια υπόσχεση ότι ο ουρανός είναι προσιτός, πως οι αλλαγές έρχονται αν τις απαιτήσεις. Το χέρι ψηλά είχε ορμή, πείσμα και τη βεβαιότητα πως «ο κόσμος μπορεί να αλλάξει με εμάς». Ανεξάρτητα αν το αποτέλεσμα δεν μας δικαίωσε. Σήμερα όλα αυτά φαντάζουν ουτοπία…

 

Σήμερα η γροθιά υψώνεται πιο σπάνια, όχι γιατί δεν υπάρχει αγανάκτηση, αλλά γιατί η ελπίδα έχει κουραστεί να περιμένει. Η νέα γενιά βρίσκεται μέσα σε έναν καταιγισμό από πληροφορίες, κρίσεις και μικρές καθημερινές μάχες επιβίωσης. Έτσι, πολλές φορές η «γροθιά» τους δεν φαίνεται, αλλά παίρνει άλλες μορφές: ακτιβισμός για το περιβάλλον, δημιουργία μικρών αυτόνομων κοινοτήτων, κοινωνική καινοτομία, ψηφιακή κινητοποίηση. Δεν είναι τόσο θεαματική η παρουσία, δεν έχει την ίδια εικόνα με το ’70 ή το ’80, αλλά υπάρχει.

 

Το ερώτημα είναι, αν αυτές οι σκόρπιες «χειρονομίες» μπορούν να γίνουν ξανά συντονισμένο χτύπημα στον ουρανό, όχι απλώς για να τον αγγίξουν, αλλά για να τον αλλάξουν. Ίσως το ζήτημα δεν είναι αν «σηκώνουν τη γροθιά», όπως παλιά, αλλά αν έχουν βρει ή αν θα βρουν έναν δικό τους ουρανό, που να αξίζει το χτύπημα. Ας είμαστε αισιόδοξοι…

 

Στέφανος Σταμέλλος

https://www.e-ecology.gr

https://www.facebook.com/stefanos.stamellos/