Oh, tranquility! Penetrating the very rock, A cicada’s voice.
Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκαν οι νέες performances και η έκθεση του PCAI στο πρώην παβιγιόν Πικιώνη, νυν “π” στους Δελφούς
Καλλιτέχνες: Άγγελος Πλέσσας, HOPE, Άννα Παγκάλου, Digitaria, Φοίβη Γιαννίση, Ζήσης Κοτιώνης, Ναταλία Παπαδοπούλου, Serapis Maritime, Kostadis, VASKOS (Βασίλης Νούλας & Κώστας Τζημούλης)
Επιμέλεια: Κίκα Κυριακάκου Ο πολιτιστικός οργανισμός Polygreen Culture & Art Initiative (PCAI) παρουσίασε με μεγάλη επιτυχία στις 23 και 24 Ιουλίου, στο πλαίσιο του θεσμού 2023 «Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός» του Υπουργείου Πολιτισμού, το διήμερο πολιτιστικό πρόγραμμα “Oh, tranquility! Penetrating the very rock, A cicada’s voice” στο πρώην παβιγιόν Πικιώνη, νυν “π”, στους Δελφούς. Οι εικαστικές παρεμβάσεις, η έκθεση και οι νέες performances που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια του διημέρου ήταν εμπνευσμένες από τις περιβαλλοντικές ανησυχίες του Δημήτρη Πικιώνη, όπως εκφράστηκαν μέσα από το αρχιτεκτονικό και καλλιτεχνικό έργο του, καθώς και από κείμενά του, όπως το Γαίας Ατίμωσις (1954) και το Συναισθηματική Τοπογραφία (1935). Οι επιτελεστικές αναθέσεις του PCAI στο πλαίσιο του προγράμματος στοιχειοθέτησαν νέες ερμηνείες του πολυσχιδούς έργου του σημαντικού δημιουργού, λαμβάνοντας χώρα στο περιβάλλον που σχεδίασε ο ίδιος ο Πικιώνης αρκετές δεκαετίες πριν.
Κατά την έναρξη της έκθεσης ο CEO της Polygreen και ιδρυτής του PCAI, Αθανάσιος Πολυχρονόπουλος, και η καλλιτεχνική διευθύντρια του PCAI και επιμελήτρια του προγράμματος, Κίκα Κυριακάκου, μίλησαν για την αναστήλωση του παβιγιόν, καθώς και για την έκθεση και τις επιτελέσεις που παρουσιάστηκαν.
Η καλλιτέχνιδα Ναταλία Παπαδοπούλου, στην performance “The water in the fish”, ενδύθηκε τη μορφή ενός ψαριού που προσπαθεί να αναπροσαρμοστεί σε νέες συνθήκες ζωής. Ο εικαστικός HOPE με τη μεσόφωνο Άννα Παγκάλου στην performance “Horizontal and vertical transparencies” χρησιμοποίησαν φυσικά υλικά που συνομιλούσαν με τον περιβάλλοντα χώρο του παβιγιόν, το ηχοτοπίο του και την ανθρώπινη φωνή, μια συνεργασία που πλαισιώθηκε από την ενδυματολογική επιμέλεια της Digitaria (Ελευθερία Αράπογλου). Οι Serapis Maritime και o Kostadis παρουσίασαν την ηχητική performance “Palimpsest 3”, μια εγκατάσταση με αλιευμένα δίχτυα ψαρέματος από διαφορετικά σημεία του ελληνικού βυθού (παραχώρηση της εταιρίας Εναλεία), πλαισιωμένη από ήχους που συνδέονται με το νερό, τον ωκεανό και τη διαδικασία αλίευσης.
Η Φοίβη Γιαννίση, στην performance ανάγνωσης «Η Στάχτη της Πειθούς», πραγματοποίησε μια καθαρτική τελετή προς τιμήν του σκοτωμένου φιδιού της Γης. Ο αρχιτέκτονας Ζήσης Κοτιώνης στη συμμετοχική performance «Μίλα της!» κάλεσε το κοινό να απευθυνθεί στη σιωπή των πετρών, ενεργοποιώντας τη σχέση με τον αν-ανθρώπινο κόσμο της γεωλογίας. Ο Άγγελος Πλέσσας καθοδήγησε το κοινό σε μια στοχαστική και διαλογιστική εξερεύνηση και επανασύνδεση του εαυτού με το φυσικό περιβάλλον, ενώ το εικαστικό δίδυμο Vaskos (Βασίλης Νούλας και Κώστας Τζημούλης), στη νέα εικαστική επιτέλεση «Γράμματα από το Νησί Tioman», έφερε το κοινό σε επαφή με το εξωτικό, το φιλικό και το οικείο που προσφέρει μια νέα γη.
O τίτλος “Oh, tranquility! Penetrating the very rock, A cicada’s voice” προκύπτει από το χαϊκού του 1689 του Matsuo Bashō, του σημαντικότερου ποιητή χαϊκού στην ιστορία της Ιαπωνίας. Ο Bashō συνθέτει μια καλοκαιρινή εικόνα της φύσης, πλημμυρισμένη από ήχους και σιωπές, έντομα, έμβια όντα και βράχους που διαρρηγνύονται. Το ποίημά του αποτελεί ένα τραγούδι για τη γη και την πέτρα, έναν φόρο τιμής στην αρμονία και την ισορροπία, έναν ύμνο στο επαναλαμβανόμενο τραγούδι του τζιτζικιού, που υπερψηφά τη φθορά και τον θάνατο. Ένα χαϊκού με περιβαλλοντικές προεκτάσεις που περικλείει τους σχετικούς προβληματισμούς του Πικιώνη και τη διαλεκτική σχέση που επεδίωκε με τη φύση και το περιβάλλον. Ο διακεκριμένος αρχιτέκτονας ανέτρεχε, άλλωστε, τακτικά στη φιλοσοφία και στην τέχνη της Ιαπωνίας εντάσσοντας τις επιρροές αυτές στο ιδιότυπο, προσωπικό, καλλιτεχνικό του ιδίωμα, όπου συχνά η νεωτερικότητα και ο σεβασμός για τη φύση διασταυρώνονται με τη λαϊκή παράδοση.
* Ο τίτλος του προγράμματος αποτελεί αγγλική απόδοση του χαϊκού του Matsuo Bashō (1689). Μεταφράστηκε από την ακαδημαϊκό και Ιαπωνολόγο Helen Craig McCullough (Classical Japanese Prose An Anthology, 1990, σ. 539). |
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου