Η οικονομία του Δήμου Δελφών πάει απο το κακό στο χειρότερο. Η κοινωνία των Δελφών ερημώνει. Αρκεί να δεί κάποιος την μεταβολή στον αριθμό των παιδιών στα σχολεία από χρόνο σε χρόνο.
Ο τόπος εγκαταλείπεται. Όχι γιατί δεν έχει πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες αλλά ... διότι… . Μέχρι χθές τίποτα. Κανείς επίσημος φορέας δεν αναζήτησε απαντήσεις. Ξεψυχά ο ασθενής στο κρεβάτι, και αυτοί που θεωρητικά τον αγαπάνε όσο οτιδήποτε άλλο, απλά τρώνε και πίνουν. Γιατί άραγε;
Οι ραγδαίες εξελίξεις σε διεθνές επίπεδο λένε ότι θα πρέπει όλοι να σφίξουμε το ζωνάρι μας. Αμερικάνοι , Άγγλοι , Γάλλοι, Γερμανοί , όλος ο κόσμος. Και αυτοί που ζούν εκεί που κάποιοι ζηλεύαμε μέχρι χθές, απαξιώνοντας τον τόπο μας χωρίς να ξέρουμε γιατί. Έρχεται πείνα σε όλο τον κόσμο; Ίσως όχι πείνα κυριολεκτικά εκεί αλλά σίγουρα λιγότερη άνεση. Στον φτωχότερο τόπο της πτωχευμένης εδώ και 12 χρόνια Ελλάδας όμως, στο δήμο Δελφών, τα πράγματα δεν αφήνουν άλλα περιθώρια. Ακόμη και για τους αυτοκαταστροφικά κουτοπόνηρους, οι θέσεις για να «βολευτείς» τελείωσαν.
Όλοι όσοι επισκέπτονται την γη των Δελφών, μεταξύ των οποίων και κορυφαίοι επιστήμονες με διεθνή επιτεύγματα και αναγνωρίσεις, όλοι χωρίς καμία εξαίρεση , λένε ότι πρόκειται για ένα απο τους πιό πλούσιους τόπους σε πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες. Και όμως, εδώ τίποτα. Μόνο κατήφορος. Το παρελθόν αναλώθηκε σε δικαιολογίες που κάθε νοήμων όν, ντρέπεται σήμερα να επαναλάβει. Τότε την πατήσαμε σχεδόν όλοι. Τώρα όμως … .
Γιατί δεν έχουμε "τουρισμό" που με την μία ή άλλη μορφή έζησε πλουσιοπάροχα την κοινωνία της περιοχής του σημερινού Δήμου Δελφών απο τα βάθη της ιστορίας μέχρι χθές; Και σήμερα είναι σημαία ανάπτυξης όλης της Ελλάδας;
Διότι δεν είμαστε νησί. Διότι δεν έχουμε αεροδρόμιο. Διότι δεν έχουμε παραλίες... ..
Ο κλάδος του τουρισμού είναι σήμερα παρόν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας που δεν πεινάει. Αναπτύσσεται ραγδαία και η μόνη ευχή είναι να αναπτυχθεί μελετημένα και όχι ανεξέλεγκτα ώστε να ομορφύνει ακόμη περισσότερο την κάθε γωνιά και όχι να την ασχημύνει. Πολλές από αυτές τις γωνιές , δεν έχουν καθόλου παραλίες σε σχέση με τον Δήμο Δελφών, βρίσκονται πολύ μακρύτερα από αεροδρόμια, και μιλάμε πλέον για όλη την Ελλάδα, όχι μόνο νησιά. Πέραν των περιοχών με ανάπτυξη σε τομείς με μεγάλη διάχυση του τουρισμού σε μικρομεσαίες μονάδες, οι μεγάλες επενδύσεις που προωθούνται δείχνουν ότι από εδώ και πέρα θα είναι ένας όλο και πιο δυναμικός κλάδος της παγκόσμιας οικονομίας με την Ελλάδα να βρίσκεται σε μία από τις πλέον προνομιακές θέσεις. Πόσο μάλλον η γωνιά των Δελφών. Το πώς αυτό μπορεί να συμβαδίσει με την παγκόσμια κρίση, εξηγείται πολύ εύκολα αλλά είναι και αυτό από μόνο του ένα θέμα για συζήτηση.
Γιατί ο ελαιώνας των Δελφών που παρήγαγε επίσης πλούτο και ευημερία από τα βάθη της ιστορίας εγκαταλείπεται αντί να οργανώνεται και να αναπτύσσεται;
Διότι το λάδι μας είναι βιομηχανικό (έχει πολλά οξέα). Διότι ο κόσμος έχει πίεση και δεν τρώει προϊόντα φτιαγμένα στο αλάτι…. .
Τρόφιμα με αλάτι δεν τρώνε μόνο όσοι έχουν πρόβλημα υγείας. Και αυτοί δεν είναι οι περισσότεροι όπως αποδεικνύει η ανάπτυξη όλων και περισσότερων μονάδων ελιάς σε άλλες περιοχές της Ελλάδας και άλλων παστών προϊόντων σε όλο τον κόσμο. Το λάδι στους Δελφούς ήταν «βιομηχανικό» όταν το βγάζαμε μόνο από την χαμάδα μαζί με τα σάπια. Έχει αποδειχτεί ότι όταν το βγάζουμε από καλές ελιές, και πολύ καλή απόδοση έχει η ελαιοποίηση με μικρή διαφορά από τις λαδοελιές άλλων περιοχών, και βραβεία παίρνει σε διεθνείς διαγωνισμούς, και το αγοράζουν σε αδιανόητα ψηλές μέχρι χθές τιμές. Όταν την δεκαετία του 80, στην υπόλοιπη Ελλάδα χανόντουσαν οι αγορές των διακρατικών συμφωνιών για εξαγωγή ελιών, οι άλλες περιοχές στράφηκαν στην αγορά των επισκεπτών (τουρισμός). Στον τομέα δηλαδή που άρχισε να χάνεται στους Δελφούς την ίδια εποχή.
Στις άλλες περιοχές αναπτύχθηκε και αναπτύσσεται και κάθε άλλη παραγωγή τοπικών προϊόντων γιατί στηρίζονται στους επισκέπτες που τα πληρώνουν καλά. Στους Δελφούς οι μεμονωμένες και αξιέπαινες προσπάθειες , υπάρχουν σαν εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Τους επισκέπτες τους, τους φέρνουν μόνοι τους από αλλού. Στους Δελφούς , μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες τοπικών προϊόντων εκτός της ελιάς αργοπεθαίνουν ή περιμένουν την παρουσία επισκεπτών για να αναστηθούν.
Το πρώτο βήμα για να πάει μπροστά ο τόπος των Δελφών ήταν να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο, τα αυτοαπαξιωτικά παραμύθια του παρελθόντος και τις φαιδρές πλέον δικαιολογίες. Να συνειδητοποιήσουμε ότι ζούμε σε ένα πολύ πλούσιο τόπο, με μοναδικά περιθώρια για ανάπτυξη για όλους. Για δουλειές κάθε είδους, χωρίς χαμηλή οροφή στο όνειρο που μπορεί να γίνει πραγματικότητα, χωρίς περιορισμούς παρά μόνο την προσοχή που χρειάζεται για να τον κάνουμε ακόμα πιο όμορφο και όχι να τον ασχημύνουμε. Και αυτό έχει γίνει. Γι΄ αυτό οι αιρετοί μας εισπράττουν κάθε μέρα από όλο και πιο πολλούς πολίτες την απαίτηση για απαντήσεις και λύσεις και όχι για υποσχέσεις. Αυτό τους ενοχλεί και έχει αρχίσει να τους πανικοβάλει βέβαια γιατί δεν μπορούν να εξαφανιστούν. Μια σταλιά τόπος είμαστε. Και αυτό είναι πολύ καλό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου